Nawrócenie

Dziś pogrzeb generała Jaruzelskiego. Ja po nim płakać nie będę. Dziś też znalazłem informację, iż Jaruzelski na 13 dni przed śmiercią poprosił o kapłana i pojednał się z Bogiem.

Generała nie znosiłem. Od 13 grudnia 1981 straciłem do niego wszelki szacunek, był dla mnie odzwierciedleniem zdrady, ruskiego sługusa i zbrodniarza. Nie widzę żadnego usprawiedliwienia dla jego wyborów, decyzji i czynów. Ale jestem chrześcijaninem. A Jezus nakazuje przebaczać wrogom. Dlatego informacja o jego nawróceniu przed śmiercią bardzo mnie ucieszyła. Bo, jak napisano, "Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia." Łk 15:7 (BT). Myślę, że nawrócił się szczerze, bo będąc na łożu śmierci chyba nie spodziewał się, że jego decyzja przyniesie mu szczególną estymę wśród przeciwników, a na pewno zraziła do niego część dotychczasowych zwolenników. Poza tym, chyba przestraszył się konsekwencji wiecznych swojego życia i postanowił ratować to, co mu zostało - duszę. Szkoda, że ta jego decyzja była aż tak prywatna. Gdyby otwarcie przyznał się do winy i przeprosił, zrobiłby naprawdę wiele dobrego pod koniec życia.

Jednak z powyższych względów uważam, że organizowanie mu pogrzebu państwowego i pochowanie na Powązkach jest robieniem mu krzywdy. Jego ostatnia - uważam, że ze wszech miar słuszna - decyzja, zagubi się wśród zgiełku protestów (słusznych), niesmaku z fetowania człowieka o paskudnym życiorysie, który w końcu sam sobie ułożył. Dodatkowo lewica będzie sobie nim wycierać gębę i wykorzystywać do lansowania swoich idei, których, jak wynika z ostatniej  jego życiowej decyzji, wyrzekł się na łożu śmierci.

Ciszej nad jego trumną. Ale to nie oznacza, że jego zbrodni nie należy oceniać czy wręcz o nich zapomnieć. Miejmy miłosierdzie dla grzesznika, ale nie dla jego grzechów.