skieł ponury

Nie wiem, czy ten epitet jeszcze gdzieś funkcjonuje, bo jest starszy ode mnie i jeszcze bardziej prowincjonalny, acz nie całkiem bezużyteczny.

Dowiedziawszy się dzisiaj o zatrzymaniu przez służby celne na pewnej egzotycznej granicy transportu tusków zadumałem się głęboko, ale niczego nie wymyśliłem.

Nie miałem pojęcia że tak się po angielsku nazywają kły;
nie mieszkam tam gdzie Rolex ani tam, gdzie pan Krzysztof Kłopotowski, nie mam zresztą żadnych kłów, zginęła z mojej biblioteki nawet powieść "Biały Kieł" (w oryginale "White Fang", jak sprawdziłem w Wikipedii)- a teraz mam problem.

Na Ziemie Kaszubskie zaglądali w rozmaitych celach nie tylko dzicy Skandynawowie, ale i Normanowie, którzy także mogli wywrzeć jakiś wpływ na tamtejsze słownictwo; może więc hipoteza, jakoby nazwisko Tusk pochodziło od słowa "tysk", oznaczającego w językach skandynawskich NIEMCA, jest całkowicie mylna, bo w istocie pochodzi ono od słowa angielskiego "tusk", oznaczającego KIEŁ, a kiedy mowa o rzekomych "kłach" (w istocie siekaczach) słonia - CIOS ?

Ciekawa hipoteza, nieprawdaż ?

W sam raz na początek tego karnawału, który zapowiada się nieco makabrycznie nie tylko z punktu widzenia chorych -(kto dzisiaj zresztą jest zdrowy, poza panią marszałkinią i ministrem Arłukowiczem ?) słusznie zwanych "pacjentami", bo "patiens" to po łacinie "cierpliwy".

Cierpliwość jest podobno matką mądrości, ale kto był jej ojcem, nie wiadomo, do dziś mówi się o tym różnie, czego przykładem mogą być rozgorzałe kontrowersje w sprawie cnót i zasług ś.p. Romana Dmowskiego i ś.p. Józefa Piłsudskiego jakby nam brakowało świeższych, cnotliwych i zasłużonych nieboszczyków.

Jeśli ten niestosowny żart wydaje się komuś zbyt ponury,
przepraszam; to zapewne zły wpływ pogody na mojego ducha.

Skąd mi przyszedł na myśl okupacyjny epitet "skieł ponury"
nie mam pojęcia, może to dobrotliwe spojrzenie pana posła Olszewskiego lub łagodny uśmiech przewodniczącego sejmowej komisji obrony tak na mnie podziałały, bo wredny ze mnie staruch i przewrotny.

Nawet to że utrudzony pan premier przerwał jakże zasłużony
wypoczynek urlopowy, żeby zająć stanowisko, nie wzruszyło mnie tak, jak powinno.

Bardziej wzruszają mnie wspomnienia dawnych lat, kiedy to
"skieł ponury" był jeszcze w użyciu, albo konstatacje, że polszczyzna bynajmniej nie umarła, skoro pojawiają się w niej tak cudnej urody związki frazeologiczne, jak choćby "strzelić bronka".

Autor, autor !!