seks werbalny czyli Polska dwóch prędkości

Za trzy tygodnie
jeśli warunki atmosferyczne pozwolą
historia zmieni bieg.
Nie sama rzecz jasna
awaria automatu jak zwykle
uruchomi wiele pomocnych rąk
być może potoczymy się jeszcze
szybciej albo wolniej
być może

***

Jesień to czas politycznej rui, która obecnie jest dzięki postępom medycyny i farmacji całoroczna, ale nasila się wyraźnie, kiedy w harmonogramie produkcji aktów prawnych pojawi się termin BUDŻET, od czego zaraz nabierają wigoru i okrutnie jurnieją nawet impotenci czy impossybiliści.

Wzmożona aktywność erotyczna przejawia się u nas głównie w formie seksu werbalnego (copyright by AT), albowiem demokracja to rządy mówców, a że żyjemy, jak wiadomo z Konstytucji, w takim prawnym państwie prawa, które jest również demokratyczne, gadać może każdy co zechce.

W związku z tym roi się tu od niezależnych dziennikarzy i jeszcze bardziej niezależnych mediów, dzięki którym nasza młoda demokracja szybko dojrzewa a seks werbalny staje się już w pełni sprofesjonalizowany i bardziej opłacalny, bo może być opłacany nie tylko walutą krajową, ale choćby
na przykład czarnogórską.

Niestety, seks (nie mogę użyć rodzimego kolokwializmu,
bo nie jestem pewien, czy nie zajrzy tu "Dixi") bardzo jest męczący nie tylko dla podmiotu działającego, ale i dla obserwatorów, których prędzej czy później, zależnie od wieku i temperamentu, ogarniać zaczyna nuda a potem sprzeczne z naturą zniechęcenie i niezdrowa apatia.

Nie bez podziwu patrzę na determinację tych współobywateli
którzy cierpliwie śledzą wytryski, wycieki i przecieki wylewające się z kanałów nadzorowanych przez Jana Dworaka lub poświęcają uwagę zawartości prasy oraz czasopism, którym ich współwłaściciel, pan Hajdarowicz, przepowiada rychły zgon.

Produkty politycznej kopulacji są jeszcze mniej ciekawe niż ona sama, i jeszcze bardziej odrażające, więc coraz częściej nie udaje mi się przezwyciężyć obrzydzenia, ale
nie czuję się z tego powodu gorzej; przeciwnie.

Determinacją też trzeba rozsądnie gospodarować, bo bywa potrzebna coraz częściej.

Politycy i dziennikarze mówią coraz szybciej, marszałek sejmu w akcji przypomina zawodowego licytatora, "newsy" na telewizyjnych paskach przesuwają się w takim tempie jak licznik zegara Balcerowicza - a ja jestem za stary żeby się z kimkolwiek ścigać, jeśli nie nadążam.

Z całą determinacją, na jaką mnie stać, poszukuję więc, gdzie się da - w przestrzeni publicznej i w mediosferze, w oczach moich bliskich i we własnej głowie, takiej Polski, w której ścigać nie będę musiał nikogo, ani uciekać przed żadnym pościgiem, Polski mojej prędkości.

Ot - skoro wspomniałem wyżej BUDŻET - nie zamierzam ani chwili uwagi przeznaczyć na śledzenie budżetowej debaty, co dotąd czyniłem regularnie; nie będę słuchał nawet pana ministra Rostowskiego, którego uważam za kontynentalnego arcymistrza seksu werbalnego.

Usiądę sobie z fajką w wygodnym fotelu, przymknę oczy i powędruję myślami tam, gdzie mógłbym popatrzeć w oczy pana Jana Jacka tak, jak Jan Himilsbach w oczy Zdzisława Maklakiewicza w filmie "Wniebowzięci", i tak samo spytać : "-CZY MY MAMY JESZCZE JAKIEŚ PIENIĄDZE ?" .

Rezultat będzie identyczny, a o ileż milej osiągnięty.