do czego służy Szczuka ?

Każdy obywatel, nawet jeśli jest obywatelką, ma w naszym demokratycznym państwie prawnym te same prawa (proszę się nie śmiać, tylko spytać pana posła Kalisza albo przeczytać w Konstytucji, której był współautorem).

Ostatnimi czasy zdarzało mi się odnosić wrażenie, że prawa niektórych obywateli czy obywatelek są nieco większe niż innych obywatelek i obywateli, mających tych praw mniej, ale mam świadomość, że oprócz Konstytucji obowiązują też rozmaite regulaminy, procedury i scenariusze precyzujące realny zakres swobód konkretnego obywatela w konkretnej sytuacji, czy to w parlamencie, czy w studio telewizyjnym, czy na ulicy.

Kierowca pojazdu wiozącego rodzącą kobietę, oddział straży pożarnej czy pana prezydenta nie jest zwykłym obywatelem, podobnie jak marszałek nie jest zwykłym posłem a pan Lis zwykłym dziennikarzem - przysługują im więc przywileje, niezbędne w ich służbie, a nienależne innym obywatelom, posłom czy dziennikarzom, którzy prawa mają te same, ale z żadnych przywilejów nie korzystają.

Pozbawienie przywileju jest prostsze od pozbawienia praw, więc nie każdy chce się ubiegać o taki czy inny przywilej ale na uprzywilejowanych patrzy podejrzliwie, bo mogą oni to, czego jemu nie wolno; jego prawa nie są takie same.

To, że np. panna Kazimiera Szczukówna może więcej niż ja, nie podlega dyskusji, bo jest faktem - i specjalnie mnie nie irytuje, ale odnoszę wrażenie, że niektóre przesłanki uprzywilejowania tej obywatelki mogą być równie fałszywe jak opinie, które wygłasza; myślę, że wystarczyły by jej
konstytucyjne, równe prawa.

Oprócz praw obywatele oraz obywatelki mają też obowiązki; nie jest ich wiele, można je policzyć na palcach jednej ręki (i to nie wszystkich, gdyż dzięki ministrowi Klichowi obroną Ojczyzny zajęli się profesjonaliści) a pierwszym obowiązkiem jest "wierność Rzeczypospolitej i troska o dobro wspólne".

Przyglądałem się wczoraj paru osobom publicznym, które już na pierwszy rzut oka wydawały się zatroskane i doszedłem do wniosku, że pojmują nie tylko dobro wspólne, ale także swoją wierność Rzeczypospolitej bardzo rozmaicie.

Grono to było barwne i ciekawe, bo większość z obecnych reprezentowała albo jakieś elity, albo mniejszości, albo jedno i drugie, a może i trzecie.

Niestety, nie mogłem sycić się bogactwem osobowości i idei
przyniesionych do telewizyjnego studia przez gości pana redaktora Lisa, nie mówiąc już o takim ich przetrawieniu, żebym miał z tej biesiady jakiś pożytek.

Panna Kazimiera (nomen omen) Szczukówna była uprzejma tak rozbudować swoją rolę, skądinąd nader uprzywilejowaną, że zmuszony byłem opuścić jej spektakl i nie wiem nawet, czy w porę otrzymała niezbędną pomoc medyczną.

Mam nadzieję, że wróci do zdrowia na tyle, by zapanować nad gestykulacją, mimiką i intonacją i -czego jej życzę-zastanowić się, do czego służy - i komu.

Zdarzało się przed wojną, że żydowskie bojówki atakowały pochody niosące biało-czerwone sztandary z wizerunkiem Orła Białego i różne przy tym wznosiły obelżywe okrzyki, na przykład "Precz z białą gęsią !"

Dostępna jest, choć niepełna, wiedza o polityce kadrowej sowieckich okupantów, używających do eksterminacji Polaków na zagarniętym terytorium Rzeczypospolitej, a potem na obszarze niesuwerennego państwa polskiego, towarzyszy o "niearyjskim" pochodzeniu, którym rzadziej zdarzała się przypadłość "nacjonalizmu" - a podatniejsi byli na idee proletariackiego internacjonalizmu.

Z rachunku ciągnionego naszych wzajemnych krzywd i win inkasują nie od wczoraj procenty bezczelni pachciarze, ale ich parszywe interesy nie mają nic wspólnego z wiernością Rzeczypospolitej, będącą dla Jej obywateli obowiązkiem, niezależnie od płci i upodobań seksualnych, wyznania czy światopoglądu, rasy czy temperamentu, a także oczywiście orientacji czy dezorientacji politycznej.

Nie wiedziałem, że Kazimiera Szczuka jest Żydówką - i mało mnie to interesowało, bo nie klasyfikuję moich bliźnich wedle rasowych kryteriów i nie jestem idiotą, któremu do oceny człowieka wystarcza taki czy inny, jeden parametr.

Jest mi przykro, że po ostatnich występach publicznych tej neurotycznej brunetki, której nigdy nie darzyłem sympatią, znowu muszę obniżyć moją ocenę narodu wybranego, którego okazuje się być przedstawicielką.

Nadal uważam, że talenty i namiętności idą w tym narodzie w parze z mądrością, która pozwoliła mu przetrwać, ale mam wrażenie, że mądrych polskich Żydów ocalało z Holokaustu naprawdę niewielu, jeśli sądzić po potomstwie.

Niewykluczone jednak że panna Kazimiera jeno udaje głupią, bo te Żydzięta, panie dziejku, to przebiegłe sztuki..

Rozpanoszyło się to okrutnie i judzi, gdzie się da.
Wygląda na to, że przydałby się jakiś pogrom.

Pytanie - komu ?