Przenikliwość ojca polskiej demokracji

Niech mi ktoś teraz powie, że nominacja Wałęsy na największego mędrca Europy nie była strzałem w dziesiątkę, jedną z niewielu udanych decyzji Donalda Tuska.

Do Warszawy przybywa Air Force One z pierwszym Amerykaninem na pokładzie. Stroją się na jego przyjęcie sternicy PRL-bis, mozolnie ćwiczą uprzejmościowe pozy i uśmiechy, uczą się na pamięć tekstów prostych wypowiedzi. Mistrzowie ceremonii dworskich ćwiczą z herkulesami polskiej władzy salonowe maniery - kolejność siadania w fotelach i na kanapach, rozmieszczenie kieliszków na okolicznościowych stołach, proste, „dinerowe” słownictwo w języku wielkiego przybysza. Atmosfera niecodziennego święta. Splendor niebywały. Żeby tylko coś się nie rypnęło.

A tu niespodziewanie Ojciec Polskiej Demokracji, Lech Wałęsa, zamiast stawić się w pierwszym szeregu klakierów odwraca się plecami i wszystko to ma w głębokim poważaniu. Jak wyjaśnił potem, w spotkaniu z prezydentem Barackiem Obamą w Warszawie nie uczestniczył, bo nie było o czym dyskutować. Zdaniem ojca demokracji spotkanie z prezydentem USA sprowadziłoby się jedynie do zrobienia kolejnej "ładnej fotografii", od jakich pękają już jego albumy. A i miejsca na nie zaczyna w domu brakować. Czyż z tych słów nie bije głęboka przenikliwość naszego ojca i mędrca? Zaiste, przenikliwość to dalekosiężna, wyrażana w dodatku w tak bezpardonowy sposób.

W rachubę wchodziły także inne powody nieobecności naszej ikony wolności i wszelkich cnót osobistych, w Warszawie. Jedną z przeszkód było robocze spotkanie z przedstawicielami SB. Tym razem nie tamtej SB z lat 70-tych, a z ważnymi ludźmi interesu, reprezentującymi Sieć Biedronki. Zwykłe ludzkie interesy, każdy to przecież zrozumie. Pecunia non olet.

Słowami satyryka Kazimierza Brusikiewicza z „Podwieczorku przy mikrofonie” sprzed 40 lat można więc najkrócej powiedzieć, że Lech Wałęsa kolejny już raz swoich platformerskich promotorów „wydudkał na strychu”.