Prawybory, czyli kąsek dla Laskowika

Tak dobrze zapowiadające się platformerskie prawybory, będące dumą i chlubą połowy narodu popierającej najwyższe standardy polityczne, przerodziły się w kabaret bardzo podrzędnej jakości.

Szwankuje wszystko: reżyseria, scenariusz wali się, aktorzy zapominają tekstu. Wszystko za sprawą jednego ze stałych odtwórców ról, zwanego Januszem Palikotem, grającego w tym marnym spektaklu zdawałoby się postać drugoplanową.

Pozory jednak mylą.

Pan Januszek, powszechnie znany pieszczoch PO, jest wtedy bardzo dobrym i cenionym trybem w maszynerii partyjnej, gdy niewybrednie, po chamsku, za przyzwoleniem lub nawet z błogosławieństwem towarzyszy partyjnych, atakuje politycznych przeciwników, z prezydentem RP na czele. Krnąbrnym dzieciakiem, by nie powiedzieć zakałą w rodzinie, staje się wówczas, gdy w chwili zapomnienia zabiera się za swoich. Ale wartościowego dzieciaka, który znienawidzonym sąsiadom procą bezkarnie wybija szyby, wyrzucać z rodziny nie można, a poprawność polityczna zabrania nawet dania mu umiarkowanego klapsa.

Reagując na nieodpowiedzialne wyszukiwanie „haków” w życiorysie RadSika – jednej z dwóch najważniejszych postaci kabaretu, oraz wypowiadanie kłamliwych informacji o marszałku Sejmu – lśniącej jak brylant, drugiej postaci tego teatru dla ubogich, najwyższy areopag PO, czyli Zarząd partii, sterowany zapewne geniuszem wodza, podjął prawdziwie ojcowską decyzję.

Obradując na wniosek specjalnej, wewnątrzpartyjnej Komisji odpowiedzialnej za przebieg poszczególnych odsłon i całego przedstawienia, Zarząd odrzucił propozycję tejże Komisji o przykładne ukaranie człowieka ze świńskim ryjem na talerzu i plastikowym penisem w dłoni, mimo, że Komisja uznała zachowanie Palikota jako szkodzące obu kandydatom i całej partii.

Szkoda tylko, że wraz z tą decyzją nie rozwiązano wspomnianej Komisji, kierowanej przez Hannę Gronkowiec Waltz. HGW świadoma znaczenia tego organu dla dobra partii i rozstrzygania jej wewnętrznych dylematów, w trosce o oblicze matecznika, uczyniła sobie chwilową przerwę w zaniedbywaniu spraw palących dla stolicy, porzucając na czas jakiś obowiązki prezydenta Warszawy. Ponieważ Komisja okazała się ciałem całkowicie zbytecznym, HGW mogłaby spokojnie powrócić do kontynuowania swojej codziennej, szkodliwej dla Warszawy działalności.

Geniusz Wodza podyktował rozwiązanie zgodne z maksymą „wilk syty i koza cała”. W czasie posiedzenia Zarządu premier był ponoć stanowczy - polecił Komorowskiemu i Sikorskiemu zgłoszenie sugestii odstąpienia od karania Palikota (co rzecz jasna, skwapliwie wykonano), wszystkim innym powstrzymanie się od wzajemnej uszczypliwości, a bohatera wydarzeń ledwie zrugał i wymógł na nim obietnicę poprawy. Pokuty żadnej nie nadał.

I tak oto, ponownie w PO z dużej chmury popadał zaledwie krótkotrwały kapuśniaczek Nie pierwszy raz w Platformie zwyciężyła bezgraniczna miłość oraz szlachetne miłosierdzie, tak bardzo potrzebne nam wszystkim w Wielkim Poście. Uczcie się, bracia i siostry, przebaczania i wyrozumiałości wobec bliźnich!

A swoją drogą Laskowik ze swoją Kabareciarnią zyskał dobry materiał do wykorzystania. Namawiam usilnie, panie Zenonie.