"Bitwa pod Wiedniem" - totalna krytyka...

Właśnie zakończyłem czytanie na Interia.pl artykułu: >"Bitwa pod Wiedniem": Obelgi zebrane<. Ciekawi mnie szczególna narracja krytyków filmowych, dziwnym trafem głównie tych z lewej strony.

Kiedy przeczytałem pierwsze opinie o tym filmie, mogłem się tylko z nimi zgodzić. Bo mało co usprawiedliwia takie błędy rzeczowe, jak współczesne godło na sztandarze sprzed 300 lat (dziwne, na trailerze wbrew krytyce orzeł patrzył we właściwą stronę, może po prostu w innej scenie wiatr obrócił proporzec) czy krzyż Jana Pawła II, który według kanonów sztuki z tamtej epoki uchodziłby za co najmniej awangardowy. Również opis tandetnych scen batalistycznych nie zachęcał do obejrzenia filmu. Ale naraz okazało się, że według red. Raczka, czy też krytyków z GW lub Polityki, to nie jest największy grzech tego filmu. Jest nim... antyislamskość i chrześcijańskie przesłanie! Dlaczego? Czy dlatego, że film pokazuje obronę Europy przed zalewem niesionego na mieczach "miłującego pokój" islamu? Przecież to prawda historyczna. Oni szli tu między innymi (bo łupy tez nie były do pogardzenia) w imię niesienia swojej wiary. Prawdą historyczną jest też to, że nasi przodkowie tej wiary tu bronili. Czy akurat z tego należy czynić zarzut filmowi? Przecież w odróżnieniu od niektórych rekwizytów, to akurat z prawdą historyczną się nie rozmija. W końcu to dzięki temu zwycięstwu, Turcy na wszelki wypadek nigdy nie uznali rozbiorów Polski. Rozmija się natomiast ze "świętą poprawnością polityczną" i zapewne dlatego grono lewicowych krytyków rzuciło się tak na niego, strasząc młodzieżą palącą budki z kebabem.

Innym zarzutem stawianym filmowi jest to, że nadaje się do salek parafialnych, a do kin młodzież powinni na niego prowadzić katecheci. I znów ciekawe są osoby wygłaszające takie opinie. Bo to przeważnie te same osoby, na które jak czerwona płachta na byka działają słowa: Polaka, Bóg, Ojczyzna, patriotyzm, chrześcijaństwo czy wiara. Dla których Sienkiewicz pozostaje pisarzem dla kucharek, mimo, że to jego proza podtrzymywała naród na duchu w najgorszych dla niego terminach.

Ten chór recenzentów sprawił, że choć początkowo nie chciałem, to zapewne wybiorę się na "Bitwę pod Wiedniem". Może wyjdę po 10 minutach. Ale chcę wyrobić sobie własne zdanie. Bo zestaw krytyków i ich argumentacja budzą podejrzenie, że może film warto zobaczyć...