organy

Dziś, w rocznicę wywieszania przez lud Warszawy targowiczan, sejm nadał Stadionowi Narodowemu imię Kazimierza Górskiego (przez aklamację), potem przyjął sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji za rok 2011 (282 za : 151 przeciw), a następnie wysłuchał dorocznego sprawozdania Rzecznika Praw Obywatelskich za tenże rok.

Zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez ówczesnego marszałka sejmu, Bronisława Komorowskiego, sprawozdanie Rzecznika Praw Obywatelskich nie było transmitowane ani przez media zwane publicznymi, finansowane przez obywateli, ani przez media tak zaprzyjaźnione, że transmitowały konferencje prasowe MAK prosto z Moskwy a wystąpienia urzędującego prezesa Rady Ministrów stamtąd, gdzie akurat występował, nie mówiąc już o bezpośrednich relacjach ze spontanicznych przejawów obywatelskiego zaangażowania podczas pogrzebu ś. p. Lecha i Marii Kaczyńskich czy Jedenastego Listopada.

Rzecznik Praw Obywatelskich jest konstytucyjnym organem polskiego państwa, jak dowiodło dzisiejsze wystąpienie sejmowe pani profesor Ireny Lipowicz, zasługującym na pełny szacunek, wdzięczność i zaufanie obywateli.

To, że treść sprawozdania RPO nie przeszła przez gardła publicznym i zaprzyjaźnionym kanałom informacyjnym jest zrozumiałe - w sali sejmowej nie było przecież premiera, ale że za najważniejsze wydarzenie dnia, jedyne godne uwagi, uznano spotkanie piłkarskie drużyn obcych państw -
przypadkiem państw nie tak dawnej Osi - można zrozumieć
tylko przy założeniu, że Czwarta Władza jest rzeczywiście najpotężniejszym dziś w Polsce organem, lecz nie jest to organ suwerennego i demokratycznego państwa.

Czyj, nie wiem. Idę oglądać mecz.