Dalaj Lama w Gdańsku. A Lech Wałęsa...dalaj /ej /swoje! , czyli Tybet Bis .Coś z wykwitu, rumienia bezwstydu c.d.

Pisze te słowa ze smutkiem.
Miałaś Polsko dni nadziei i chwały. A ostał się jeno...Bolek!
Smutno mi i serce mi nie rośnie pomimo mego nieuleczalnego i niepoprawnego optymizmu gdy obserwuję tzw III RP i konstatuję mentora noblistę i jego "wyczyny" oratorskie a i podsumowuję czasy prezydentury byłego przewodniczącego NSZZ"S".
Cwierć wieku temu tłamszeni przez komunę, przygaszeni stanem wojennym cieszyliśmy się z każdego najdrobniejszego, sympatycznego dla nas wydarzenia.
Rozjeżdżani scotami i t-54 Jaruzelskiego, obijani pałkami i polewani brudną wodą przez zomowców Kiszczaka a na dodatek niemal codziennie obrażani obleśną facjatą Urbana; jego drwinami, kpinami i epitetami trwaliśmy w oporze i przy nadziei na lepsze czasy.
Każdy najdrobniejszy powód do radości był okazja do świętowania.
Wspierani troską i dobrymi , mądrymi radami Jana Pawła II a także twardą antykomuszą polityką Ronalda Reagana I Margaret Thather bez skargi znosiliśmy jarzmo prl.u budując w sobie nadzieję na wolność, niepodległość, na lepsze czasy.
Nogroda Nobla przyznana Lechowi Wałęsie, przyznana związkowi "S" była jak kryniczny zdrój na udręczone, zmęczone i ciemiężone serca uczciwych Polaków marzących o wolnej, o niepodległej Polsce.
To był głęboki haust świeżego, ożywczego powietrza. Przywódca naszego związku otrzymał pokojowa nagrodę Nobla.
Może to zabrzmieć śmiesznie, patetycznie ale wielu z nas, członków "S" poczuło sie takimi malutkimi laureatami,noblistami. Po dwóch latach zaprogramowanego, wulgarnego i brutalnego maltretowania ludzi związanych z Solidarnością Komitet noblowski uhonorował najbardziej masowy związek świata, dziesięciomilionową Solidarność. Docenił ten pokojowy potężny ruch społeczny, ruch niezgody na kłamstwo, na fałsz, na biedę!
Aczkolwiek żaden z nas nie miał szans na przemarsz po czerwonym eleganckim chodniku w eleganckim wieczorowym stroju i nie odbijały się na naszych twarzach refleksy fotoreporterowych fleszy to my tam byliśmy duchem!
Brzmi to dziwacznie ale wielu tam było i kroczyło pomimo byle jakich, niemodnych, szaroburych naszych przyodziewków typowych dla czasów prl.
Byliśmy tam , bo to się nam należało! Bez względu jak głośno i często pewien uzurpator będzie mówić i powtarzać; ja, ja, ja , tylko ja!!
Tę radość i dumę z nobla można było widzieć wszędzie gdzie byli członkowie panny "S". Była ona wszechobecną w fabrykach, na uczelniach, w szkołach, kościołach w celach i spacerniakach więzień i aresztów.
I cóż się stało po latach? a właściwie co się z tego ostało!?
Aż wstyd się przyznać! Okazuje się, że stał się jeno...BOLEK!
Niebawem rocznicowa gala przemieniona w teatrum absurdum z jednym aktorem.
Spektakl z budżetem sześć milionów złotych.
Za tę kwotę można zafundować wiele. Będą tam podane wykwintne przystawki, startery, aperitify, dania główne, desery i najprzedniejsze trunki.
Ale zabraknie tam jednego. Zabraknie elementarnej uczciwości.
Ale tej wartości nie przygotuje i nie zaserwuje nawet najlepsza firma cateringowa!
Będzie dominować samochwalstwo i pusta, próżna patetyka.
Znowu usłyszymy; ja, ja, ja! Wszystko ja sam, pokonałem zwyciężyłem. Zrobiłem najlepiej.
Ja sam!
Ale nawet wykwintna kuchnia nie zdoła zamaskować, zapudrować kolejnego Wałęsy wykwitu bezwstydu, łgarstwa i samolubstwa.
pozdr
p.s.
Nie zdziwię się jeśli noblista-mentor obdaruje jednego zw swych gości , Dalaj Lamę pomrocznym pomysłem w stylu Tybet bis!
Dla Lecha Wałęsy to żaden problem.
Już nie takie pomysło-aforyzmo- głupoty potrafił megalomański noblista światu obwieszczać.
Przenieść Tybet do Szwajcarii, gdzie mieszka liczna emigracja tybetańczyków.
Wszak wiara góry przenosi więc dla tytana plusów ujemnych "nie chcem ale muszem" przerzucić Tybet z Himalajów w Alpy to naprawdę drobiazg.!