sprostowanie

Zanmiast okolicznościowego eseju (pod roboczym tytułem "Dupa i jej konteksty") przygotowywanego dla tutejszych agnostyków na początek wielkopostnych rekolekcji, zmuszony jestem zamieścić na moim (?) blogu pilne sprostowanie, odkładając na inną okazję analizę semantyczną kolokwialnego związku frazeologicznego "dać (dawać) w dupę", który chyba nieprędko się zdezaktualizuje.

Najbardziej niecierpliwi Czytelnicy mogą oczywiście i bez mojej pomocy rozpocząć pochylanie się nad problemem interpretacji potocznego zwrotu "Iks daje (dał) w dupę", podstawiając w mejsce Iksa jakąś konkretną postać stanowiącą przedmiot ocennych debat publicznych, np. W.W. Putina, ale ostrzegam, że niełatwo będzie im się potem samodzielnie wyprostować, bo zwrot ów nie daje się jednoznacznie zinterpretować bez kontekstu, kontekstów jest zaś mnóstwo za bardzo, podobnie jak interpretatorów, którym zdarza się niestety to co opisuje inny, najzupełniej już  jednoznaczny związek frazeologiczny "dać dupy (eufem. ciała)", zatem lepiej się nie pochylać.

Sprostowanie jest zaś pilnie potrzebne, ponieważ mój zamieszczony zupełnie gdzie indziej komentarz znów opatrzony został rutynowymi komentarzami przez parę komentatorów moich tekstów - chama i skurwysyna,  jak ich w skrócie myślowym nazywam - a komentarze owe dowodzą że zostałem, jak zwykle, źle zrozumiany.

Skurwysyn poczuł się zraniony do tego stopnia, że postanowił poskarżyć się mamusi na słowne zniewagi jakich dopuścić się miałem wobec owej nieszczęsnej kobiety, o której istnieniu nie miałem  dotąd pojęcia i nigdy nie myślałem - a teraz myślę ze szczerym współczuciem, oświadczam zatem że nieprawdą jest, jakobym sformułował gdziekolwiek kiedykolwiek jakiekolwiek opinie o tej zacnej osobie, która nie tylko miała nieszczęście począć, ale nieopatrznie powiła dziecię płci męskiej, zajmujące się obecnie (jak informuje zainteresowanych na swoim blogu) tańcem z widłami, a także  (jak świadczą liczne wpisy opatrzone jego pseudonimem, zamieszczane na blogach cudzych) zniesławianiem i pomawianiem ludzi obdarzonych zasłużonym szacunkiem i zaufaniem, bądź (jak to widać na moim blogu) szydzeniem ze schorowanego staruszka (mam nadzieję, że wgląd do tej części dorobku synalka będzie szanownej Mamusi oszczędzony i nie dowie się, jakie miałem podstawy by jej wyrodne dziecię nazwać skurwysynem - czego też wiedzieć nie musi, bo i  po co babcię denerwować.).

Sekundujący skurwysynowi od pewnego czasu cham, ujawniając odrażąjącą prawdę o mojej współpracy (bodaj z NKWD), do której sam się przyznałem, oparł się prawdopodobnie na treści żartobliwej notki  autobiograficznej którą umieściłem na moim blogu przy okazji rejestracji na "NP" (kto chce, niech tam zajrzy), a której zrozumienie dalece przekracza jego intelektualne możliwości, ponieważ we wczesnym dzieciństwie upuszczony został, biedactwo, na główkę ze znacznej wysokości, a powstałe wówczas ubytki uzupełniać usiłuje obecnie tym, do czego potrzebne są widły.  Nie zamierzam się zmagać z tą materią, ale ponieważ nie mam pojęcia czy nie zajrzy tutaj jakiś inny zezowaty umysłowo internauta, spragniony źródłowej wiedzy na mój temat, muszę wyraźnie oświadczyć, że nie jestem tym, za kogo mnie bierze ów cham, mający trudności z czytaniem i nie rozumiejący tego, co uda mu się przeczytać, tak pozbawiony poczucia humoru, a przy tym  tak okrutny i brutalny, jakby był enkawudystą.

Ponieważ adresatami moich złośliwości  były dotychczas osoby publiczne, m. in. skurwysyny i chamy o znaczącej pozycji i większego formatu, jestem nieco rozczarowany, że pod koniec mojej blogerskiej aktywności przychodzi mi się potykać z anonimowymi kurduplami, ale pocieszam się nadzieją, że może to niewidzialna ręka rynku, wyznaczająca parametry polityki kadrowej obcych i rodzimych agentur, zaczyna trochę drżeć.

Cóż, dobre i to - skoro nie da się na tym patriotycznym portalu pogadać o krwi przelanej na Majdanie, o dorobku politycznym Prawa i Sprawiedliwości czy o roli paranoików w historii, niechże dają tu w dupę skolko ugodno,  bezczelny cham i cyniczny skurwysyn, dopóki nie poczują, że coś ich chyba naprawdę zaczyna boleć.

Może to być niestety kontekst, robaczki wy moje - a z kontekstem żartów nie ma.

AT