o pączkach

Prawdopodobnie zaczyna się właśnie kolejna wojna światowa, ale to nie powód żeby zaniedbywać patriotyczne obowiązki i zaniechać kultywowania najlepszych narodowych tradycji.

Nie mamy żadnego wpływu na sytuację w Korei (minęły czasy, kiedy towarzysz Jaruzelski całował się publicznie, między innymi, z towarzyszem Kimem), Przewodniczący Tusk nie zamierza sobie wypruwać żył dla Ukrainy, bo kasa państwowa wypruta została wcześniej a naszą potęgę militarną do tego stopnia osłabił Antoni Macierewicz że  nie tylko nie możemy wesprzeć u boku sił NATO Federacji Rosyjskiej, ale sami liczymy na jej dobrosąsiedzkie wsparcie w walce o ład i porządek podczas państwowych uroczystości, bo część obywateli straciła już orientację gdzie Rzym, gdzie Krym, a gdzie Korona Polska.

Pozostaje nam radośnie i hucznie obchodzić koniec karnawału, bo kto wie czy to nie ostatnie ostatki, a nażreć się pączków w Tłusty Czwartek może każdy, po 48 groszy za sztukę, żeby radzi byli wszyscy - a szczególnie tacy, którym zostanie trochę smalcu (gdyby było trzeba smarować głowę, będzie jak znalazł).

***

Nie wiem czego najadł się (nie "nażarł", bo  fenomen to bardzo kulturalny, kulturowy, a w jakiejś mierze nawet kultowy) pan Andrzej Celiński, który od wielu lat sprawia na mnie wrażenie nierozkwitłego pączka, zanim pojawił się we wczorajszym programie "Bliżej" pana Jana Pospieszalskiego; jeśli były to pączki z różą, to chyba jerychońską, która jest żywotna ale niestrawna - tak, jak poglądy pana Celińskiego. Poświęcił on swoje wystąpienie dystynkcji, na którą oczekuje - odczuwając potrzebę oddania czci bohaterom czystym, starannie oddzielonym od bandytów, i Janowi Pawłowi II, któremu poświęcił już wprawdzie w swoim czasie pięć godzin cennej uwagi, ale dotąd nie udało się mu skutecznie oddzielić owej postaci od jednego z tubylczych kultów.

Odnoszę wrażenie, że pan Celiński czułby się bardziej komfortowo  w programie poświęconym Wojskowej Radzie Ocalenia Narodowego i Wojciechowi Jaruzelskiemu  - ale mogę się mylić, bo prawdziwy intelektualista jest organicznie niezdolny do radowania się życiem, niezależnie od ilości i jakości skonsumowanych pączków, cóż dopiero na czczo, o suchym pysku.

Pozostaje mu czekać, co pewnie się przeciągnie, bo dystynkcja w resorcie kultury, uosabiana  przez ogromnie dystyngowanego ministra, polega obecnie na tym, żeby nie rozróżniać, nie odróżniać, i nie różnić się, dopóki karnawał trwa, a słodkich pierniczków - tj. pączków - jest pod dostatkiem dla wszystkich uczestników balu.

O smalcu mówić nie wypada, ale gdyby jednak do wojny nie doszło, zapasy się nie zmarnują.

AT

Post scriptum :

Przepraszam za treść i formę ozdobników, którymi wzbogacają moje felietony ich wielbiciele - a nie odpowiada, ku mojemu ubolewaniu, nikt.

AT