Poruszenie wokół listu A. Macierewicza

„Wybuchła wojna na listy otwarte i komentarze.” - pisze dzisiaj na stronie głównej portal „dziennik.pl.”, w artykule pt.: „Macierewicz pisze list do naczelnego "Rz". Chrabota: Nie czytałem w życiu nic głupszego”.
Wszystko zaczęło się od artykułu naczelnego „Rzepy” Bogusława Chraboty, pt. „Świeczki na grobach smoleńskich”.
Na artykuł zareagował Antoni Macierewicz – publikując list otwarty do redakcji „Rzeczypospolitej”, który serdecznie polecam - można przeczytać go w całości m. in. na portalu „Niezależna.pl”. W liście pisze m. in. tak:
„Pan Bogusław Chrabota, redaktor naczelny „Rzeczpospolitej”, opublikował w dniu Wszystkich Świętych tekst, który nie może być przemilczany, a tym bardziej nie powinien zostać zapomniany. Tekst, który przejdzie do historii hańby dziennikarstwa polskiego”.

Święto Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny, czas zadumy, a naczelny „Rzepy” pisze tekst o „smoleńskich świeczkach”. Czy taki tekst mógł sprowokować Antoniego Macierewicza do tego, by użył aż tak ostrych słów?
Dziennik.pl pisze tak:
„Nie czytałem w życiu nic głupszego - mówi portalowi tokfm.pl Bogusław Chrabota. Doszukiwanie się w moim żałobnym felietonie poświęconym pamięci przyjaciół, którzy zginęli pod Smoleńskiem, jakichś deklaracji, politycznych potępień któregoś z zespołów, żądań zaprzestania dalszych badań, to przypisywanie mi intencji, których nie posiadam. ...
Zapewnia, że nie składał żadnych politycznych deklaracji. W tym tekście przywracam naturze porządek rzeczy. Wspominam ludzi, których znałem, lubiłem, kochałem. W dzień zaduszny poświęcam im narrację w charakterze modlitwy. I tak powinno być. To jest natura rzeczy. A nie czynienie z tego oręża walki politycznej - tłumaczy. Stwierdza, że swym komentarzem chciał tylko uczcić pamięć swych przyjaciół, którzy zginęli w katastrofie prezydenckiego samolotu.”

Jak więc wynika z tekstu opublikowanego na portalu „dziennik.pl” – Bogusław Chrabota napisał „felieton żałobny”, przywraca w nim „naturze porządek rzeczy”, a ludziom, którzy zginęli, poświęcił „narrację w charakterze modlitwy”.
Jak zapewnia „dziennik.pl”, naczelny Chrabota:
„Stwierdza, że swym komentarzem chciał tylko uczcić pamięć swych przyjaciół, którzy zginęli w katastrofie prezydenckiego samolotu”.
I wszystko jasne – oczywiście dla czytelników portalu „dziennik.pl”.

Ja mam wątpliwości i wcale się nie dziwię, że Antoni Macierewicz tak zareagował na ten felieton pana Chrabota. Bo w tym „felietonie żałobnym” znalazły się i takie słowa (cytat z artykułu opublikowanego na Rp.pl):
„I wciąż widzę to samo. Jakież tańce nad waszymi grobami, jakie szalone korowody, ile złych emocji, żółci, zgryzoty, nienawiści. A wy wszyscy, nie mam wątpliwości, buntujecie się przeciwko temu w niebie. Krew was zalewa, że bez pytania, bez uszanowania waszego stanowiska uczyniono was osią narodowego sporu. Gdybyście mogli powiedzieć, co o tym sądzicie! Gdybyście mogli zaprotestować!”

Wiemy doskonale, które środowiska chciałyby, aby o Smoleńsku zapomniano, aby wreszcie, w imię „pojednania”, zgodzono się na narrację władzy. Żeby wreszcie nad smoleńską tragedią zapanowała cisza, jak MAK-iem zasiał. I żeby już nikt nie ośmielił się do tego tematu wracać. Czy naczelnemu dziennika, którego właściciel znany jest chyba najbardziej z nocnego spotkania przy śmietniku z rzecznikiem rządu, chodzi o spokój duszy jego zmarłych „przyjaciół”, czy raczej o zapewnienie „świętego” spokoju tym swoim „przyjaciołom”, którzy ręce mają nieczyste i sumienia niespokojne?
Bo w tej „narracji o charakterze modlitwy” są i takie słowa:
„...Ale najbardziej boli, że sami nie macie głosu w swojej sprawie, że decydują za was jacyś rozhisteryzowani pełnomocnicy, mecenasi, eksperci, samozwańczy profesorowie, awanturnicy, polityczni cwaniacy.”
O kogo w tej „modlitwie” może naczelnemu chodzić? – Przyznacie chyba, że jest to ciekawy problem do rozważań..

Jeszcze w innym miejscu wypowiedzi - redaktor naczelny „Rzeczpospolitej” mówi tak:
„Widać, pan Macierewicz nie potrafi uszanować świętości Dnia Zadusznego”
No cóż – myślę, że z foteli redaktorów naczelnych – rzeczywiście widać co innego, niż z miejsc, w których żyjemy my. Co do „uszanowania świętości Dnia Zadusznego”, to myślę, że nie wystarczy samo napisanie w tytule - o świeczkach.
Jak sądzicie? - Czy nie byłoby jednak lepiej, aby o „uszanowaniu świętości”, nie wypowiadał się ktoś, kto nie ma o tym zielonego pojęcia?
Uważam, że wykorzystywanie pamięci swoich przyjaciół, którzy zginęli w tak okrutny sposób i którzy w taki sposób zostali później potraktowani przez władzę i jej służby – to czyn niegodny.
Szczególnie, jeśli próbuje się go ubrać w atmosferę żałoby i zasłonić „modlitwą”.