Kto zrozumie popierających Korwina-Mikke?

Ostatni sondaż Homo-Homini, przeprowadzony dla Super Expresu, prezentuje ciekawe wyniki.
PiS z poparciem 29,9% utrzymuje nad Platformą przewagę 6,5%, na SLD skłonnych jest zagłosować ok. 12% respondentów, zaś na PSL 5,2%.
Żadna inna partia nie weszłaby do sejmu.
Widać, że Janusz „niewymowny” coraz gorzej się ludziom kojarzy, bo na ruch jego imienia i nazwiska chciałoby zagłosować tylko 3,7% badanych. Stąd pewnie wolta ze zmianą nazwy jego ugrupowania – może elektorat się nie połapie, a prezydent się znowu zdziwi pytając: - ”Janusz, to ty?”.
Z kolei 5,2% dla PSL-u, to – jak przyłożony do głowy „sześciostrzałowiec” z trzema pustymi komorami. Albo wypali i kaszka z mleczkiem, albo polityczny niebyt i odsunięcie od wypełnionych po brzegi koryt.
Najciekawsze jest jednak, moim zdaniem, to, co u dołu stawki.
Poparcie dla Solidarnej Polski zmalało do 1,2 %. To tak, jakby na poziomie błędu statystycznego i coraz bardziej widać, że dla Zbigniewa Ziobro oraz jego secesjonistów, wyjście z PiS-u, to był rzeczywiście duży błąd, a właściwie nawet - polityczna głupota.
Z nieco wyższym poparciem, bo 2,2% plasuje się Nowa Prawica Janusza Korwina-Mikke.
Nie jest to dużo, ale trudno przypuszczać, by kiedyś przekroczyło wyborczy próg.
Jednak, jak wynika z sondażu, właśnie ta partia aktualnie przoduje na liście partii marnujących głosy prawicowego elektoratu.
A w walce o sprawiedliwą Polskę liczy się każdy prawicowy głos.

Janusz Korwin-Mikke, to moim zdaniem, dość ciekawa postać polskiej sceny politycznej.
Taki polityczny „Don Kichot” - ekscentryczny, zabawny, czasem śmieszny – ale zawsze zadufany i ciągle zakochany (w sobie). Ma dziwną umiejętność przyciągania do siebie ludzi, zwłaszcza młodych idealistów, którym wydaje się, że JKM jest „receptą na całe zło”.
Przyznaję, że z pewnymi jego poglądami trudno się nie zgodzić. Jednak wśród jego wypowiedzi, są i takie, które wywołują, przynajmniej u mnie, ostry sprzeciw.
I wtedy zaczynam się zastanawiać.
Pod koniec 2012 roku, kiedy Platforma zaczęła w sondażach przegrywać rywalizację z PiS-em – JKM ogłosił, że głównym celem jego ataku będzie teraz PiS. A ja jestem, jak na razie zwolennikiem PiS-u , więc, krótko mówiąc – faceta nie polubiłem.

Jak przeczytałem - jednym z najważniejszych celów działania partii JKM jest likwidacja ograniczenia prędkości na drogach. JKM proponuje też „uwolnienie narkotyków”, bo uważa, że dorosłym ludziom nie powinno się niczego zakazywać. JKM mówi np. tak:
„Jeśli w wyniku własnej decyzji ginie człowiek – to jego prywatna sprawa. Jeśli ginie 10000 ludzi – to jest to 10000 prywatnych spraw – a nie problem społeczny.”
Trudno się z czymś takim zgodzić. Ja nie potrafię. Uważam, że na ziemi nie ma nic cenniejszego, niż człowiek i ludzkie życie. A każdy człowiek ma przecież z reguły jakąś rodzinę, przyjaciół, czy chociaż znajomych, którym jego śmierć nie jest obojętna. Bywa i tak, że człowiekowi nie chce się żyć, bo jest akurat w ciężkiej depresji, czy jakimś innym chwilowym dołku psychicznym. Czy chwila załamania - to wystarczający powód, aby go skreślić z listy obywateli świata?

Jak prześledziłem sobie w sieci wypowiedzi JKM, to dopiero wtedy dotarło do mnie, jak bardzo niektóre z nich są kontrowersyjne. Np. taka:
„Jak może istnieć ustrój, w którym dwóch meneli spod budki ma dwa głosy, a profesor uniwersytetu ma jeden”.
Tak na pierwszy rzut oka wydaje się to niegłupie. Ale pomyślmy. Kto to jest menel?
Mój ulubiony słownik języka polskiego definiuje to słowo tak:
„menel – człowiek z marginesu społecznego budzący odrazę , niechęć swoim niechlujnym wyglądem, zachowaniem”.
Ani słowa o niedorozwoju umysłowym, czy upośledzeniu psychicznym. Czy to, że taki ktoś nie nosi na co dzień „muszki”, jest wystarczającym powodem, by miał mniejsze prawa wyborcze niż np. JKM?
A, co – jeśli na drugiej szali postawić takich profesorów, jak Hartman, Środa, Senyszyn, czy chociażby Niesiołowski?

Świat malowany wypowiedziami JKM – jawi mi się, jako świat pełen egoizmu, nieludzki, okrutny, pozbawiony wyższych uczuć. Pozbawiony dobra i miłości do drugiego człowieka. To świat cyniczny, bez szansy na odrobinę ludzkiego szczęścia. Ja w każdym razie w takim świecie nie chciałbym żyć.

Jak już wspomniałem partię JKM popiera około 2% wyborców. Jak to możliwe?
Myślę, że powodów jest co najmniej kilka. Wielu, zwłaszcza młodym ludziom, którzy świetnie dają sobie w życiu radę, doskonale pasuje taka samolubna postawa, jaką prezentuje JKM. Po co solidaryzować się z ludźmi, którzy są dla innych obciążeniem? Po co się dzielić z innymi, jeśli potrafi się lepiej i ma się z tego więcej niż inni? Ta optyka patrzenia na świat zaczyna się zaburzać dopiero wtedy, gdy człowiek przestaje być piękny, młody i zaczyna go łamać w kościach, ale na ten temat filozof JKM raczej głosu nie zabiera. Kiedy egoista zaczyna potrzebować pomocy innych – świat JKM staje się dla niego przedsionkiem piekła.

Niektórzy pewnie nie zadali sobie nawet trudu, by sprawdzić, o co tak naprawdę JKM chodzi?
Wielu uważa go za mistrza głoszącego „prawdę objawioną”. Jeśli tego jeszcze nie zrozumieli, to muszę ich zmartwić. JKM jest rzeczywiście mistrzem w swojej dziedzinie, ale ta dziedzina nazywa się demagogia.
Ot choćby taki przykład. W swoim felietonie pt. „Związkowcy podwiązani”, który znalazłem w tygodniku „Angora” - JKW tłumaczy, dlaczego jest przeciwko podwyższaniu płac pracownikom. Robi to w następujący sposób:
„Powiedzmy, że związek zawodowy wywalczy im podwyżkę 500 zł. Z tego „Rząd” od razu zainkasuje 20%, czyli stówkę...Skąd wezmą te 500 zł? Od przedsiębiorcy. Przedsiębiorca jednak nie może do produkcji dopłacać. Jak zawsze podniesie cenę swoich produktów o te 500 zł...
Po podniesieniu ceny o 500 zł „Rząd” natychmiast doliczy do tego VAT – 23%. Czyli zainkasuje z tego 100 + 123 = 223zł...
Te 500 zł płacą klienci, czyli np. czytelnicy „ANGORY”, którzy potem skarżą się, że wszystko drożeje...
A czy sami związkowcy na tym zyskają? Te 500 – 223 = 277 złotych? Wcale nie.
Stolarz zarobi 227 złotych więcej, mechanik zarobi 227 złotych więcej. Podziękuje szefom związków zawodowych. Potem stolarz pójdzie kupić rower – i zapłaci o 500 zł więcej, a mechanik pójdzie kupić szafę...”
Daję słowo, że tak to JKM policzył i takie przeprowadził rozumowanie. Dacie wiarę, że swego czasu studiował matematykę i że się zna na ekonomii?
Gdyby te jego rozważania wziąć na poważnie, to żeby poprawić sytuację życiową pracowników trzeba by im obniżać pensję, bo im mniej zarabiają, tym mają lepiej, ponieważ taniej kupią. To pewnie najlepiej byłoby nic ludziom za pracę nie płacić i wtedy dopiero byłoby idealnie.
A inteligentni ludzie łykają takie bzdury bez popicia i uważają go za swojego „guru”.

Istnieje oczywiście i taka możliwość, że wypowiedzi oraz postawa JKM, to zwykła poza, za pomocą której zarabia on na swoje utrzymanie.
Ale w takim razie – jaki ma sens zmarnować swój głos dla poparcia pozera?

Gdy ostatnio dyskutowałem z pracującym na uczelni młodym, dobrze wykształconym i inteligentnym sympatykiem Janusza Korwina-Mikke, doszło między nami do krótkiego spięcia.
Fakt, że JKM nie byłby za bardzo zadowolony słysząc, co o nim myślę. Kiedy na poparcie mojego zdania powołałem się na przytoczony tekst z „Angory”, usłyszałem, że musiałem tego tekstu nie zrozumieć.
Teraz, kiedy tak na spokojnie czytam tekst JKM - piąty już raz - zaczynam mojemu oponentowi przyznawać rację. Tak na logikę, tego się rzeczywiście nie da na trzeźwo pojąć.
A Wy co o tym myślicie? Naprawdę, ciekaw jestem Waszej opinii.