Skarb Stasia

pamięta się ludzką dobroć, pomoc przy odnalezieniu zagubionej kulki....

Pozdrawiam i dziękuję za ten tekst!
...............................................
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a Magyart Ps.33,5

Wśród rzeczy znalezionych przy ekshumowanych oficerach w Katyniu, znajdowała się łapka misia - małej, pluszowej zabawki...
Pozdrawiam

Witam i wiosennie pozdrawiam z Podlasia.
Każdemu z nas wymykają się z rąk skarby............zdrowie,
życie,praca,przyjażń,miłość ,ojczyzna itd. Jednak nie
każdy ma tyle szczęścia co Staś.Czarodzieja trudno spotkać,
dobrych wróżek coraz mniej.
Jak bez czarów zmienić otaczającą nas rzeczywistość?Jak
walczyć z panującą znieczulicą?Gdzie szukać czarodzieja ,który przybiegnie z pomocą dla cierpiącego Jasia?
Jaka wróżka pomoże umierającej Basi bo odmówiono jej pomocy?
Jak zatrzymać w kraju dzieci jadące w świat za chlebem? Jak?

Pozostaną zaklęte w małych kulkach skarby,po które nikt się nie schylił......zabrakło dobrego czarodzieja.

Był psem.

Pewnego wieczoru usłyszałem żałosne wycie.
- "pięknie" - pomyślałem - "znowu jakiś tłumok sprawił sobie pieska, w domu nie ma miejsca, uwiązał go przy budzie i parę wieczorów będzie koncert". To się czasem u nas zdarza.

Drugiego dnia, to samo.

Trzeciego coś mnie zaniepokoiło, a uwagę przykuł sąsiad, który dreptał z drabiną od stojącego opodal pustostanu do rozbiórki.
Wyszedłem, podszedł do mnie i mówi - "w piwnicy siedzi pies i wyje, ale to strasznie głupi pies, wstawiłem mu drabinę, a on nie wyszedł".
Szczęka mi opadła - można być aż takim idiotą ? Najwyraźniej można.

To była taka niby piwnica - wąski korytarz pod schodami, do którego zejście prowadziło przez wąski otwór, który na co dzień skrywał rodzaj kratki do wycierania butów. Schodów żadnych nie było, wejść lub wyjść można było tylko po drabinie.
Kratkę zapieprzyli złomiarze no i ten pies tam albo wpadł sam, albo jakieś nygusy go dla żartów wrzuciły.
Mimo, że budynek był niedaleko, dźwięk wydobywający się z piwnicy szedł w górę i już z odległości paru kroków miało się wrażenie, że dobiega z paru ulic dalej.

Wziąłem drabinę sąsiada idioty, wstawiłem ją do piwnicy i zszedłem. Bałem się jak cholera. Pies trząsł się, był wystraszony i ciężko było przewidzieć co mu po trzech dniach horroru wpadnie do głowy. Był to również chyba zwierz dziki, bezpański - wyobraźnia podpowiadała najgorszy scenariusz. Osaczony w wąskim pomieszczeniu, wycieńczony (bez jedzenia i picia od około trzech dni), z nie wiadomo jaką historią...
Nie był też mały - wyglądem i gabarytami przypominał border collie, mógł narobić sporo bigosu.

Gdy byłem na dole, kucnąłem i wyciągnąłem do niego rękę do powąchania. Zbliżył się, bojaźliwie powąchał.
Przemówiłem do niego uspokajającym głosem - "no co, piesku, ale się urządziłeś, teraz muszę wziąć cię na ręce i wyjść po drabinie, mam nadzieję, że nie będę tego żałować ? Chodź, wyłazimy."
Pies odważył się i podszedł bliżej.
Wziąłem go delikatnie na ręce i w tym momencie stała się rzecz dziwna - przestał się trząść i wyraźnie uspokoił - wiedział, że przyszła pomoc, której dotąd się nie doczekał.

Tempo w jakim pochłonął cztery parówki i miskę wody było oszałamiające.
Po tym pobiegł gdzieś.
Widuję go czasem na spacerach - ktoś go przygarnął. Nie wiem czy był czyimś psem wcześniej i zginął, czy ten ktoś przygarnął go później. Czasami wydaje mi się, że mnie poznaje.

Po co to piszę ? Do końca nie wiem, ale jakoś tak skojarzyłem tego Stasia z tym psem. I taką chwilę, która przychodzi niespodziewanie, gdy trzeba zrobić jakiś drobiazg, który ma dla kogoś tak wielkie znaczenie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a magyart

"Jestem dość sprawnym organizatorem, zatem powiedziałem, iż zaraz przyniosę miotłę i wygarniemy kulkę, tak cenną dla Stasia, spod samochodu. Nomen omen mojego."
**********************************
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

Zaskarbiłeś sobie Braciszku dobrą pamięć.
A bywa długa.
Mnie zapadło w pamięć niezawinione zło.
W czasach, kiedy po ziemi jeszcze chodziły dinozaury,
władzę sprawował gomułka, a ja byłem dzieckiem,
po sąsiedzku mieszkał żyd.
Nazywał się Łabęcki.
Na imieniny dostałem pierwszą w życiu własną
piłkę futbolówkę.
Niefortunnie odbiłem ją i wpadła na podwórko
sąsiada.
Na moich oczach przebił ją nożem, zemszcząc w głos
na gojskie bękarty.
Sąsiad wraz z synem Szymonem, moim rówieśnikiem, wyjechał
do Israelu.
Mnie pozostał uraz do piłki i jeszcze jeden...

My nie milczymy, my rośniemy, zmieniamy w siłę gorzki gniew - i płynie w żyłach moc tej ziemi jak sok w konarach starych drzew. Autor-Yuhma