Kapciowi

Wałęsa miał swojego kapciowego Mnietka. To taki nadworny sługus, co to przyniesie kapcie, pogra z pryncypałem w ping-ponga, pointryguje, z kim trzeba, skręci na boku trochę grosza.

Ot, taki sprytny cwaniaczek i cham, jakich pełno w otoczeniu ludzi, którzy maja jakąś władzę czy pozycję.

Kwaśniewski postawił na elokwentnych kłamców i przekręciarzy. Ungier i Siwiec to zakłamani karierowicze kręcący na boku lody i wyręczający prezydenta w rozmowach z ludźmi o nienajlepszej opinii i załatwiających za niego różne ciemne interesy, których osobiście z racji pełnionej funkcji sam załatwiać nie mógł. Do tego dochodził jeszcze rubaszny prawnik Ryszard Kalisz, który bił się swego czasu w pierś i zapewniał o chorej goleni prezydenta w Charkowie. W nagrodę za lojalność śledztwo prowadzone przez prokuraturę przeciw Unglerowi odkładano przez dziesięć lat tak, że sprawa uległa przedawnieniu, a Kalisz wraz z Sobotką zostali ułaskawieni na finiszu drugiej kadencji prezydenckiej.

Nasz obecny premier postawił na swe duchowe lustrzane odbicie i swego zaufanego Sławka Nowaka.

Jego zachowanie i wypowiedzi łącznie z dzisiejszą świadczą, że to takie skrzyżowanie chama Wachowskiego z cynicznym i gadatliwym Siwcem.

Jest jednak pewna różnica.

Nowak pod względem chamstwa, bezczelności, braku ogłady i instynktu służby państwowej pozostawia Wachowskiego daleko w tyle. W porównaniu zaś z Markiem Siwcem jest zaledwie jego cieniem pozbawionym intelektu i błyskotliwości.

Patrząc i słuchając żałosnego Nowaka pamiętajmy, że nie robi on nic innego jak tylko wypełnianie zaleceń, pomysłów i zachcianek swojego szefa.

Skoro premier otrzymał do grania rolę zupełnie sprzeczną z jego charakterem i naturą to dzięki jego szefowi kancelarii możemy zorientować się, jaki naprawdę jest ten Donald Tusk.