"W poniedziałek - zadzwonić do Szaniawskiego!"

Kartka ta straszy mnie nad biurkiem. Miałem z Profesorem projekt do wykonania, na początku bardzo się cieszył, potem jednak wyszły jego poważne komplikacje zdrowotne, nie wiedział, czy da radę fizycznie to pociągnąć. Miałem do niego zadzwonić w poniedziałek, ale zapomniałem. Znając jego wyrozumiałość i życzliwość uznałem, że dzień spóźnienia niewiele zmieni. Ale następnego dnia nie odebrał. Nie połączyłem tego z historią "śmierci 67-letniego turysty w Tatrach", jak obszernie informowały media.

Projekt ważny, ale nie pilny - mógł poczekać. Następnego dnia radio podało, że w Tatrach zginął profesor Szaniawski. A potem wszystkie media publikowały czarno-białe zdjęcia.

Skłamałbym, gdybym powiedział, że znałem go dobrze, właściwie mieliśmy dopiero zacząć patriotyczne przedsięwzięcie. Strasznie lubiłem z nim rozmawiać i droczyć się o postać Piłsudskiego, którego profesor uwielbiał i znał tak dobrze, jakby osobiście z nim przeżywał poszczególne szczeble kariery. Strasznie się złościł, gdy wytaczałem argument "Dzienniczka" siostry Faustyny Kowalskiej, gdzie dzień śmierci Marszałka wiąże się z jej wizją strasznych męczarni przywódcy.

Pierwsze wieści o jego pobytach w szpitalu odebrałem z niedowierzaniem, wszak trudno mi, człowiekowi młodemu i zdrowemu, uwierzyć, by taka silna postać została złamana przez biologię. Tym bardziej wiadomość o śmierci przybiła mnie zupełnie, wyrwała z codzienności, przez resztę tygodnia nie mogłem się na niczym skoncentrować. Dlatego też piszę o tym z opóźnieniem.

Jedni mówią, wypadek, inni: samobójstwo, a jeszcze inni: zabójstwo. Sam tak mówiłem, gdy raz po raz giną w dziwnych przypadkach ludzie związani z opozycją. Ale śmierć osoby, którą znałem troszkę lepiej, uświadomiła mi jedną rzecz - to powtarzanie tez o "osobach trzecich" jest poniekąd odreagowaniem na naszą bezradność. Mówimy tak - i czujemy, że już jesteśmy lepsi bo twierdzimy coś innego niż zakłamane media. Ale to za mało...

To za mało. To gadanie wręcz jest na rękę władzy, bo nikomu nie szkodzi, że banda oszołomów gada o zamachach i morderstwach. To za mało. Gdy giną tak aktywni i zasłużeni ludzie to mówienie o ich tragicznej śmierci nie zbilansuje ich braku w obozie niepodległościowym. To wszystko za mało, za mało. Dla władzy to wciąż niezły interes - likwidacja prezydenta contra nieudolne oskarżenia o zamach. "Samobójstwo" profesora, opozycjonisty contra kilka kolejnych teorii spiskowych.

To za mało. Przepraszam Panie Profesorze, że zrozumiałem to dopiero teraz.