KIIP – wersja rozbudowana.

Szanowni Blogowicze,

Dalej postanowiłem zaskakiwać. W poprzednim odcinku opisałem, jak krok po kroku Klastrowy Integrator Inicjatyw Prawicowych działać może – zaś moim zdaniem, powinien. Chyba zaprezentowane przeze mnie schematy były wystarczająco jasne, by cel konstruowania Integratora uznać za konieczny i pożądany. Dzisiaj postanowiłem nieco rozszerzyć swoją koncepcję wprowadzając doń trochę zmian natury kosmetycznej.

Pomyślałem bowiem, że same „bebechy” Integratora, tzn. klastry da się jakoś sformować, jednak onże bez podbudowy intelektualnej będzie mało zdatnym do użytku „gadżetem”. W związku z tym postanowiłem go wzbogacić o dodatkowe elementy. Obejmują one zaplecze koncepcyjne oraz finansowo-promocyjne. Bez tego, jak sądzę, Integrator będzie działał wadliwie. W związku z tym mam przyjemność pokazać nieco bardziej złożoną strukturę owego mechanizmu. Patrz obrazek.

Cóż nowego w nim widzimy? Są tutaj takie formy jak: biura badań socjometrycznych, zespoły koncepcyjno-analityczne, biuro monitorowania sondażowi, dobrzy ludzie z kasą oraz firmy piarowskie. Omówmy je po kolei.

Biura badań socjometrycznych. Używam liczby mnogiej celowo, gdyż wychodzę z założenia, że opieranie się wyłącznie na jednym takim podmiocie może zaburzać obraz pozyskiwany w badaniach opinii publicznej. W związku z tym postulowałbym stworzenie kilku takich podmiotów pracujących na rzecz środowiska, umownie mówiąc, prawicy. Uważam, że powinna ona mieć swoje własne takiego typu jednostki, gdyż korzystanie (a szczególnie zamawianie) z podobnych, niejako środowiskowo sympatyzujących (lub wręcz będących własnością) z lewicą i liberałami, może dostarczać cokolwiek nieprawdziwy obraz inicjatyw prawicowych. Sądzę nadto, że posiadanie własnych kilku takiego typu podmiotów dawałoby gwarancję na obiektywizm wyników.

Zespoły koncepcyjno-analityczne. Bardzo ważny element, gdyż to tutaj dochodziłoby do wykluwania się konkretnych pomysłów na takie lub owe inicjatywy/akcje/działania… To tutaj także trwałaby praca nad diagnozowaniem sytuacji w Polsce i za granicą, w wielu różnych dziedzinach i obszarach. To tutaj w końcu, można by szukać odpowiedzi na pytania o zagrożenia dla prawicy ze strony wrogich jej środowisk.

Biuro monitorowania sondażowi. Uważam to za jeden z istotniejszych podmiotów, gdyż w nim to prowadzony byłby niejako „nasłuch” sondażowi związanych z lewicą i/lub liberałami. Coś powiedzmy, jako ich „zwierciadło”.

Dobrzy Ludzie z Kasą. Tłumaczyć nie trzeba. Myślę jednak, że po to, by nie narażać ich na jakiekolwiek nieprzyjemności, to trzeba by powiązać ich „mecenat” z działalnością Zespołów koncepcyjno-analitycznych, do których powinny trafiać środki finansowe i tam być zarządzane.

Firmy piarowskie. Podobnie jak w przypadku biur badań socjometrycznych dobrze byłoby, by prawica sama sobie takie stworzyła, i by one pracowały na jej rzecz.

Pytanie pierwsze. Skąd wziąć ludzi? Adres pierwszy, zacząć się intensywnie rozglądać za specjalistami dotychczas pracującymi w mediach, finansach, administracji itp. itd. Przede wszystkim za takimi, którzy są bądź to zagrożeni utratą pracy bądź ją stracili, a nie popadli jeszcze w patologię bezrobocia. Adres drugi, wejść jak najintensywniej w środowiska młodzieżowe, na uczelnie, skąd należałoby wyszukiwać „narybku”. Adres trzeci, młodzieżówki takich lub innych formacji politycznych.

Pytanie drugie. Skąd wziąć kasę? Patrz. Dobrzy Ludzie z Kasą.

Pytanie trzecie. Jacy ludzie są potrzebni? Przede wszystkim psychologowie, socjologowie, politolodzy, statystycy, matematycy, prawnicy, historycy, dziennikarze/publicyści, „robiący” w sztuce, rozrywce, plastycy, graficy… Najlepiej posiadający doświadczenie zawodowe i życiowe, kontakty, wiedzę i kwalifikacje ogólne oraz specjalistyczne. To w przypadku osób opracowujących „mięso” koncepcyjno-analityczne. W przypadku zaś pozostałych, to jest na poziomie wykonawczym, potrzebni są tacy, którzy mimo młodego wieku potrafią iść pod prąd i mają przekonania prawicowe, narodowe, konserwatywne, patriotyczne…. Z samym katolicyzmem to byłbym tutaj wrażliwy.

Pytanie czwarte. Czy to jest legalne? A dlaczegóżby nie? To pytanie piąte.

Pytanie szóste. Jak długo to może trwać? Tyle, ile będzie się chciało, będzie determinacji i siły charakteru.

Pytanie siódme. Co z „kretami”? Ważne pytanie. Nie mam na niego odpowiedzi.

Pytanie ósme. Ile formalizmu, ile spontaniczności? Tam, gdzie wymaga tego prawo formalizm MUSI być zachowany. Tam zaś, gdzie prawo nie wkracza, spontaniczność jak najbardziej dopuszczalna.

Pytanie dziewiąte. Są jeszcze jakieś pytania?

Pytanie dziesiąte. ….