3XPan Jabłuszko

Postanowiłam Wam dziś wkleić trzy pierwsze odcinki Pan Jabłuszko.
Może ktoś nie zna, a facet jest przy wszystkich swoich problemach dość fajny.
Może się Wam ów Jabłuszko spodoba.
Jeśli tak, będą części następne.:D

>Opowieść O Panu Jabłuszko<

Pan Jabłuszko, był cichym człowiekiem, mieszkającym w wynajętym mieszkaniu.
Pewnie nikt by się o nim nie dowiedział, ale razu pewnego nie wytrzymał i wyrzucił telewizor za okno.
Może gdyby to był jakiś gorący okres w polityce, albo jakieś wybory żaden reporter by może nie zwrócił na to uwagi, ale czas był trochę nudny, więc zjechały się ekipy i dalej przesłuchiwać pana Jabłuszko.

On się najpierw zaczął tłumaczyć, że właściwie to wyrzucił to pudło bez powodu, bo już nie mógł patrzeć na tego rzęcha „Zdjełano w CCCP” marki Rubin, ale dziennikarze zaczęli drążyć sprawę i nie uwierzyli panu Jabłuszko.

Zaczęły się podchody różnych stacji(bardzo wiarygodnych) i pytania, a to o rząd, a to o politykę zagraniczną i Jabłuszko, żeby mieć spokój, coś tam chlapnął, że mu się nie podoba polityka prowadzona przez obecny rząd, no i się zaczęło.

Jedna stacja za drugą puszczała reportaż o niezadowoleniu społeczeństwa, a w tle zawsze był nasz bohater, jako to niezadowolone społeczeństwo.

Pan Jabłuszko, zaczął się od tej pory jakoś inaczej zachowywać, aż w końcu, tak się rozzuchwalił, że uważał się za autorytet w sprawach polityki i udzielał innym rad.

Pewnego dnia, do jego drzwi zapukał przedstawiciel jednej z ważnych partii i zaproponował mu, by kandydował w wyborach.

Oczywiście pan Jabłuszko się zgodził i nawet został posłem, ale mu się to posłowanie nie podobało, bo tak naprawdę nic z tego nie rozumiał i czasem się zastanawiał, czemu wywalił tego Rubina, bo gdyby nie to, kto by o nim wiedział?

A ja tylko od siebie mogę dodać, że takie elity, jakie społeczeństwo, bo czy w normalnym kraju, ktoś wybrałby pana Jabłuszko?

>Pan Jabłuszko w Sejmowej Ławie<

Pan Jabłuszko siedzi w sejmowej ławie, ręce mu drżą, bo sam nie wie czy dobrze zrobił, że usiadł tak blisko Komorowskiego, który złym okiem na niego zerka.

Zamyślił się głęboko, by nie czuć tego wzroku i zaczął sobie przypominać o latach beztroskiej młodości…ech…westchnął i nagle, jakby piorun, bo widzi, że koledzy klubowi się z niego natrząsają, a siedzący przed nim kolega, pyta mu się, czemu się ślini i wydaje dźwięki podobne do tuby.

Oj zawstydził się pan Jabłuszko, rumieniec mu wypłynął na twarz i pomyślał, że dopiero by się z niego naśmiewali, gdyby im powiedział i o tym Rubinie nieszczęsnym i o tym, że spodnie ma spięte agrafką.

Dwie ławy dalej siedzi jakaś kobieta i co chwila zerka z zaciekawieniem na niego, a pan Jabłuszko, przecież kawaler, więc i tu się płoni jak panna, a kobieta przecież dość przeciętnej urody, no, ale zawsze kobieta.

Pan Jabłuszko jak oniemiały ogląda się na boki, jak przez ścianę słyszy, że na mównicy ktoś przemawia, ale ani nie wie, kto to, ani z jakiej partii, bo znów odpływa w jakieś marzenia o swojej młodości i o tym, że przecież chciał kiedyś być twardym opozycjonistą, ale był wątłego zdrowia i mama mu nawet nie kazała uprawiać sportu, bo się szybko męczył, a z mamą zadzierać nie chciał, bo i tak ona zawsze miała ostatnie słowo.

Pomyślał sobie, że gdyby jego matka dziś była obok niego, to by temu Komorowskiemu pokazała gdzie raki zimują i by na jej synka lepiej tak nie spoglądał, aż się roześmiał, do tej myśli i…no tak Komorowski patrzy na niego tak jakby miał go zabić wzrokiem, bo na mównicy kolega z PO…och ciężkie jest życie posła…

>W Kuluarach<

Jabłuszko(a właściwie już Ogryzek, bo czuł w sobie takie odarcie z zasad, przez tą cała politykę) porozglądał się w kuluarach i popatrzył na innych polityków.

Spojrzenie jego najpierw spoczęło na Guru PO, oczywiście i nawet zaczął przymierzać się do tego, by zacząć podobnie do niego wymawiać poszczególne wyrazy, ale szybko z tego zrezygnował, bo zaczął budzić powszechne zainteresowanie tym, że mówi do siebie.

Potem jego wzrok spoczął na pewnej pani, ach jak mu się podobała, ta skórzana kurteczka, te czerwone korale i makijaż, może trochę w stylu pewnych pań o złej reputacji, ale głos doprowadził go do dreszczy.

Cóż za kobieta, pomyślał i jął przesuwać się w jej stronę, podsłuchiwał chwilę i doszedł do wniosku, że to jakby replika jego mamy, cudnej, władczej i nieznoszącej żadnego sprzeciwu, ach serce zaczęło mu bić jak szalone, myśli najbardziej nieprzyzwoite przychodziły mu do głowy i nawet kolega, który do niego doszedł i podawał mu jakieś instrukcje nie wywarły na nim żadnego wrażenia, bo poczuł ból w okolicach pasa, silne ukłucie…ach to pewnie ta agrafka, pomyślał i poszedł szybkim krokiem do toalety.

Kiedy wyszedł, w kuluarach już nie było ani tej kobiety, ani guru, tylko pałętali się ludzie PiSu i spoglądali na niego podejrzliwie, ach ci pisowczycy, pomyślał, jak oni pałają nienawiścią, nie to, co my, bo przecież my, to przyszłość, nie, co te Kaczory, które mają za nic dobre stosunki(ach stosunki…znów rozmarzył się o pani w koralach i skórzanej kurteczce).

Zobaczył nagle Schetynę, a że znał go już dawniej, to postanowił zapytać mu się o tamtą kobietę.

Schetyna zamyślił się głęboko, zadał mu kilka pytań o wygląd i za chwilę śmiał się perliście, bo okazało się, że to posłanka niezamężna, ale z odzysku i że koledzy i z tej i poprzedniej kadencji, bardzo ją lubili, mimo, że politycznie to ona bardzo lewicowa.

Oj Jabłuszko, Ogryzku, westchnął, widzę, że ty tu przyszedłeś, by sobie kogoś przygruchać, mój gołąbku, a wiesz, że za chwilę, nasz Tusiu ulubiony będzie przemawiał?

A ty o wyuzdanym seksie myślisz?

Portki ci opadają, trąbę na posiedzeniu włączasz, mlaskasz i się ślinisz, a o Jagódce myślisz, zacznij lepiej chłopie trochę włączać się w sprawy klubowe, zanim o kobitkach pomyślisz i odszedł, a jego śmiech jeszcze długo świdrował uszy naszego Jabłuszko-Ogryzka.

Pozdrawiam serdecznie.:D

PS. Chciałam Wam wkleić jeszcze zdjęcie Dudka(Upupa Epops), by nikt nie miał wątpliwości, co do mojego motta.
A jest ono, jakby hołdem dla Kabaretu Dudek i niezapomnianego Edwarda Dziewońskiego.