Jeśli dziś mamy Środę, to chyba nas „porąbało”?

Co się stało z naszą moralnością, z naszym rozeznawaniem dobra, zła i zwyczajnego chamstwa?
Kiedyś wszystko było jasne i proste. Już po pierwszej klasie szkoły podstawowej, średnio wyedukowane dziecko doskonale potrafiło odróżnić dobro od zła. Ale wtedy edukacja i wychowanie stały na zupełnie innym poziomie. 50 lat komuny w Polsce nie potrafiło wykorzenić tego wewnętrznego wyczucia, które każdy miał niemalże zapisane w swoim DNA, a kto nie miał, wysysał go z mlekiem matki. Dzisiaj świat jest inny. Może to dlatego, że niemowlęta karmi się specjalnie przygotowanymi sztucznymi odżywkami, a i manipulacje genetyczne przeprowadza się na szeroką skalę. O poziomie naszego systemu edukacyjnego, zwłaszcza po tzw. jego reformach nie bardzo chciałbym się rozpisywać, bo zwyczajnie boję się, że śmiech zakłóci mi proces pisania. Tak miewam, że jak się śmieję, to ręce mi się trzęsą i nieprecyzyjnie trafiam w klawiaturę. Ale z drugiej strony, jak pominąć ten, tak ważny czynnik w kształtowaniu naszych osobowości i charakterów? Może więc jakoś spróbuję się do tego odnieść i z góry przepraszam za ewentualne literówki. Zastanawialiście się kiedyś, jak może wyglądać system, jeśli do jego reformowania i naprawy dopuszcza się ekipę naprawczą z samymi nożyczkami? No właśnie! A u nas to uczyniono z systemem edukacji. Wprowadzono ekipę nawiedzonych amatorów, którzy nie wiedzą nawet, że oprócz nożyczek istnieje jeszcze coś takiego, jak klej. Niby dorosłych ludzi, ale takich, co nie mają o wychowaniu i nauczaniu bladego pojęcia i korzystając z dziecięcych podręczników próbują się tego nauczyć. A może się mylę? Może oni są inteligentni, wykształceni i profesjonalni? Może tylko tak dobrze wykonują zlecone z góry rozkazy i dla kasy oraz stanowiska są gotowi wykonać każde zadanie? Jeśli tak, to jest jeszcze gorzej. Wiadomo, że źle wyedukowanym społeczeństwem o wiele łatwiej się manipuluje i rządzi. Jak by nie było, z poziomem edukacji pikujemy ostro w dół i jesteśmy już na takim poziomie, że niewiele więcej da się „spieprzyć”. Czy wobec tego należy się dziwić, że np. większość młodych dziennikarzy nie rozumie o czym pisze, zaś przytłaczająca większość dziennikarzy starszych pisze tylko to, co pisać się opłaca? Jak można zaobserwować, wszelkiej maści autorytety i tzw. eksperci potrafią na okrągło opowiadać bzdury, ale za to na dowolny temat. Rodzime lemingi zaś wiedzę o życiu przyswajają z telewizji za pomocą nauki przez sen, a politycy partii rządzącej nie mają pojęcia, co to honor i godność (a jeśli w tej materii tylko udają, to naprawdę robią to profesjonalnie). Aby ograniczyć do minimum liczbę tych, co by mogli to dostrzec – próbuje się nawet likwidować lekcje historii (no może trochę przesadziłem, ale w każdym razie sporą ich część). Chociaż z negatywną oceną likwidacji lekcji historii to nie jest, moim zdaniem, taka prosta sprawa. Bo jak wiadomo i nasz Pan Prezydent, i Pan Premier są z wykształcenia historykami. Gdyby więc okazało się, że nauka historii była za ich aktualne czyny i wypowiedzi w jakikolwiek sposób, choćby nawet symboliczny, odpowiedzialna, to nad problemem nauki historii w naszych szkołach (szczególnie zaś wyższych uczelniach) trzeba by się z powagą pochylić. Może nie od razu naukę historii likwidować, a tylko zamknąć te uczelnie, co tak kiepsko edukują. A może wystarczyłoby tylko dać po łapach „reformatorom” i pozabierać im nożyczki? I trzeba by jeszcze jakoś zmyć te plamy na honorze uczelni. Choć trzeba przyznać, że nie będzie to łatwe. Mam tu szczególnie na uwadze szacowny KUL, który mimo wielu osiągnięć naukowych i dydaktycznych, tak wyedukował posła „Gasipiesa”, przewodniczącego swojego ruchu, - że „wybiło” szambo. Myślę, że po takim „sukcesie” wychowawczo – naukowym trudno wśród grona profesorskiego o spokojny sen. W sumie nie wiadomo, co zawiodło. Za dobre serce, czy niewłaściwa selekcja? Tyle starań i wkładu pracy, a w efekcie pozostał tylko smród. Fakt, że naprawdę rzadkiej „urody”. Ale, chyba nie jest to powód do dumy. A co mają począć inni wychowankowie tych uczelni? Przecież uczciwy człowiek musi teraz przeżywać katusze, aby dobrowolnie przyznać się, że też się kształcił na którejś z nich. Lata ciężkiej pracy u podstaw, by udało się o tym zapomnieć, i to tylko w przypadku, jeśli nie wychowa się podobnej lub jeszcze gorszej Chimery. Ale, problemy z relatywizmem dobra i zła mają nie tylko ludzie młodzi, którzy wykarmieni zostali sztucznymi odżywkami wychowawczymi i wyedukowani w zreformowanym systemie nauczania. Niedawno miałem wątpliwą przyjemność zetknięcia się w telewizji z przykładem oddziaływania na starszych ludzi tzw. „poprawności politycznej”, a więc wychowania przez ogłupianie.
Podczas jednego z przedstawień cyrku „Gasipiesa”, pewna, starsza pani, wydawało by się, o zdrowych poglądach konserwatywnych, wdała się przed kamerą w dyskusję z głównym klaunem cyrku, czyli „Gasipiesem”. I zamiast grzecznego „z chamstwem nie godzi się dyskutować” usłyszałem: - „Nie podobało mi się to, co pan wtedy mówił”. Prawda, że gładkie i takie kulturalne? Mnie to jednak dość trudno zrozumieć, bo moim zdaniem normalnemu człowiekowi nie podobać to się może np. obraz Picassa lub symfonia Pendereckiego. To po prostu – rzecz gustu. Wtykanie flagi narodowej w kubę - przez Kupę Wojewódzkiego, czy może na odwrót, wieszanie przez Nieznalską na krzyżu tego, co dla niej jest najważniejsze, czy wylewanie słownych ekskrementów przez „Gasipiesa” powinno, moim zdaniem - jedynie budzić obrzydzenie. To jest sprawa etyki. Ale, jeśli w naszym pięknym kraju profesorem etyki może zostać ktoś taki, jak pani Środa? Jeśli koniecznie miała być nagroda, to nie można było dać jej profesury z jakiejś „glizdologii”, lub chociażby wysłać na taką placówkę zagraniczną, gdzie nikt nie zrozumie co ona mówi i pisze? A to tylko jedna, drobna plamka na naszym „obrusie”. Jednym z najbardziej wpływowych i najlepiej wynagradzanych dziennikarzy jest ktoś taki, jak red. Lis, i przepraszam czytelników, że nadużyłem tu słowa „dziennikarz”. Szefem komisji sejmowej był ktoś taki, jak pan Sekuła. Ale rozumiem, w końcu, jaka władza - taka komisja, a jaki przywódca - taki przewodniczący komisji. Kontynuując - senatorem został pan Kutz, marszałkiem sejmu pani Kopacz, wicemarszałkiem sejmu pani Nowicka , a w poprzedniej kadencji - prof. Niesiołowski. Ten przynajmniej nie ma profesury z etyki, czy teologii. Chwała Bogu i za to. Jednak mamy takie autorytety, takich profesorów, polityków, dziennikarzy, ludzi kultury i sztuki. Nie chcę już wymieniać więcej nazwisk, bo notka zrobiłaby się zbyt długa, a jeszcze i tak ktoś mógłby się obrazić, że go w tym „towarzystwie” pominąłem. Zastanawialiście się może, skąd tylu ich się wzięło? Czy to nie między innymi dzięki nam oni wszyscy zostali tym, kim są? Czy to nie i my pomagaliśmy w jakiś sposób wdrapywać im się na stołki i pomniki?
Czy nas wszystkich „porąbało”?
Milcząca zgoda na chamstwo tzw. elit, relatywizacja prawdy oraz zasad etycznych, brak zdecydowanej reakcji na nieuczciwość i oszustwa, beztrosko postawiony krzyżyk na karcie do głosowania itd. Potem słyszymy z mównicy sejmowej jak szef rządu bez żadnych zahamowań przesiewa i zakopuje prawdę na metr w głąb nazywając ją kłamstwem, zaś tych, co chcą do tej prawdy dotrzeć, w chamski i bezczelny sposób przyrównuje do zdrajców. Mało tego – wbrew faktom daje nam do zrozumienia, że zdecydowana większość społeczeństwa jest po jego stronie i otrzymuje brawa od prawie wszystkich posłów zasiadających w ławach koalicji rządowej i opozycji – tej kolorowej inaczej. Zgodnie z zasadami „matrixa” tka się nam sieć fałszu i obłudy, a myślących nie tak, jak by chciała władza – atakuje się bez pardonu. Bo co my im możemy zrobić? Wypłakać się w internecie lub niecenzuralnie zakląć wykropkowując co drugie słowo? A i tak, przy tym rządzie nie wiadomo, jak długo jeszcze.
Jak takie rzeczy mogą dziać się w normalnym, etycznym państwie?
Co powoduje, że w pewnych momentach tracimy rozum i dokonujemy takich wyborów?
Co powoduje, że człowiek pozwala, aby cała ta niemoralna „durnota” rozlewała się dokoła, a potem się dziwi, że zachlapał sobie sumienie?