W szponach urzędników

Poszłam dziś do Urzędu Miasta, a właściwie do Urzędu Stanu Cywilnego, bo moja mama musi mieć nowy dowód osobisty…ta, wiem że to kretyństwo, ale niestety musi mieć.

Moja mama ma 71 lat i jest chora, nie wychodzi nigdzie, ale jest poza tym normalnie funkcjonującym człowiekiem, bez żadnej choroby rzutującej na jej psychikę.

Czemu to piszę, bo poszłam mamie złożyć wniosek na ten dowód i pani urzędniczka nie chciała mi uwierzyć, że to pismo mojej mamy, nie wiem, czy ona uważała, że jeżeli człowiek jest na tyle chory, że nie może osobiście załatwić sobie czegoś tam, to oznacza, że jest analfabetą totalnym?

Trochę mnie poniosło, powiedziałam, że i tak, będą musieli się osobiście pofatygować do domu, by mamie ten dowód wręczyć, bo ona tu nie przyjdzie, więc zapewne się przekonają, że moja mama to nie, nic nie znacząca roślina, tylko mądry człowiek, który ma po prostu problemy z poruszaniem się.

Dość, że taki kretynizm, jak te dowody osobiste są, to jeszcze mamy urzędników, którym się wydaje, że każdy interesant który tam przychodzi, to przestępca!

Tak, to zrozumiałam, bo chyba ta pani podejrzewała mnie o jakieś niecne zamiary, że chcę wydębić dowód mamy, by…no nie wiem, czerpać z tego jakieś korzyści.

Pozdrawiam serdecznie.:D