Arłukowicz, więcej Arłukowicza*!!!!!

Przyznaję, jestem jak ten facet z PRL-u, co wchodził do pustego sklepu i radośnie kontemplował gołe haki szepcąc teatralnie „róbcie tak dalej…”

Wiem doskonale jakie zagrożenia niesie ze sobą niefrasobliwa zabawa tak zwaną „służbą zdrowia” ale… Wańkowicz, gdy go za młodu szacowne koleżanki namawiały do protestu przeciw „obnażaniu sztuki” pomyślał „sztukę, da Bóg, i tak obnażą” i poszedł protestować. Ja natomiast mówię sobie „na ten burdel wpływu nie mam więc czemu z niego nie podworować”.

Ale żarty się skończyły. Jakiś czas temu napisałem o tym jak to u boku Owsiaka radośnie ustawi się „całe zło” naszego systemu walki o zdrowotność narodu. Wyszło na moje

**

Jednak całej misterii znoszenia się systemu z problemami i z Wielką Orkiestrą na dodatek nie przewidziałem. A tu dopiero robi się ciekawie. Jeszcze wczoraj zdawało się, że Arłukowicz wszedł w buty „świętej krowy PO”, jak jego poprzedniczkę nazwał PeOwiec- apostata Pajacyk, i nic mu nie zagrozi. W każdym razie nie Tusk, a tylko to zagrożenie ma przeciez znaczenie. Jednak są w „Polszcze” świętości, którym nawet Arłukowicz, nawet w butach Kopacz nie fikinie i nie podskoczy. Oto okazuje się, że chcąc, nie chcąc stanął był pan Minister po stronie tych, co na Orkiestrę patrzą krzywo. Wiem, że zdecydowanie zrobił to „nie chcący” (vide zdjęcie) ale szkoda jest szkoda. I nie wiem czy pan Jerzy nie zdymisjonuje jakoś szybko gostka, co mu tak interesy i imidż psuje.

Nie wiem jakie wyjście z tej dość poważnej (dla Orkiestry i jeszcze bardziej dla Arłukowicza) sytuacji zostanie znalezione. Druga nowelizacja w tydzień to najoczywistsze rozwiązanie i najoczywistszy dowód legislacyjnego analfabetyzmu ekipy „pełnych szuflad".

Można oczywiście rzecz zostawić jak jest. Za rok granie by się zaczęło nie od kwoty 0 tylko od razu od 40 melonów minus koszty fundacji, plus odsetki, minus Łudstok.

Tyle, że tak naprawdę nie chodzi o pana Arłukowicza i jego prestiż, pana Owsiaka i jego dumę. Choć to zdjątko powyżej jest świetnym komentarzem i do tego burdelu i do zgubnego nawyku pana Jerzego, prowadzania się z typami, od których on i fundacja programowo powinna trzymać się z daleka a wręcz dostawać torsji na sam widok. Chodzi o cel, który został przez Arłukowicza własnie amputowany. I jakoś go teraz (w miarę szybko) trzeba przyszyć!

Osobną sprawą jest ów zapis, który może spowodować utratę racji bytu i Wielkiej Orkiestry i innych podobnych inicjatyw. To, że firmuje go Arłukowicz, ma znaczenie szczególne. Daje on bowiem rodakom sygnał „stamtąd wyszedłem więc wiem jakie to bagno”. Zatem koledzy po fachu  pewnie nie za bardzo teraz lubią upadającą gwiazdę naszej sceny politycznej. A jak się upada to warto mieć na podorędziu tę prawdę, że może będzie trzeba wrócić skąd się wyszło. No wolałbym nie być w skórze pana doktora.

Z boku zaś rzecz jest pocieszna. Przypomina mechanika- praktykanta, któremu koledzy dali do przykręcenia, powiedzmy, część układu wydechowego. Stoją teraz nad nim, chichocą, pytają czy jest pewien, że to tu ma być. A on, zamiast przyznać, że nie wie, poci się i klnie w duchu, ale walczy.

Zastanawiające jest to, jak bardzo odporny na zużycie jest Arłukowicz. Wiadomo, że to  jednak nie Kopacz, której Tusk wybaczyłby wszystko. W którymś momencie może więc powiedzieć „dość panie Bartoszu. wyniki nam się przez pana mocno pogorszyły”. I weźmie sobie inny zderzak. Taki nowy, nie bity i nie śmigany. Co starczy znów na kilka miesięcy.

My zaś będziemy mieli dalej ubaw. Bo jakże inaczej skoro ekipa od „pełnych szuflad”, przez tyle lat do dziś nie znalazła tej z sensowną ustawą zdrowotną. A skoro ma tak być to czemu nie zawołać „Arłukowicz! Więcej Arłukowicza!”. Jakś korzyść jest w końcu i z niego.

* http://www.rp.pl/artykul/62702,792342-Szpitale-nie-moga-przyjac-pomp-insulinowych-od-WOSP.html

** zdjęcie za: http://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzenia/artykuly/375195,ustawa-refundacyjna-zaszkodzila-owsiakowi-pacjentki-nie-dostana-pomp-insulinowych.html