WSI: Oni nie zapominają

Dziś rzecz o tym, komu zależy na tym, aby oczernić likwidatorów skorumpowanej, patologicznej służby specjalnej. O tym, że tak było, wiemy wszyscy, niszowe publikacje tego nie zmienią.

Czym były Wojskowe Służby Informacyjne? Jak daleko sięgały ich wpływy? Dlaczego ich działalność była taka niebezpieczna? Czy rzeczywiście należało je rozwiązać? I kto na tym najwięcej stracił bądź zyskał?

WSI stanowiły przedłużenie działalności Informacji Wojskowej i Wojskowej Służby Wewnętrznej. Ich byt wskazuje się na lata 1991- 2006. Wyznaczone do realizowania działań o charakterze wywiadowczym i kontrwywiadowczym. Gromadzono dane na temat bezpieczeństwa Sił Zbrojnych. W niektórych opracowaniach poświęconych tej tematyce wskazuje się, że funkcjonariusze służb specjalnych pozostawali poza wszelką kontrolą, polityczną, społeczną. Związani z dawnym systemem, mieli poczucie ekskluzywności i odrębności. Odznaczali się też przesadnym serwilizmem wobec wyższych rangą oficerów. Agenci Wojskowych Służb Informacyjnych uczyli się od najlepszych: KGB, GRU. Zajmowali wysokie stanowiska w urzędach, przedsiębiorstwach państwowych, szkolnictwie, mediach.

Obraz ludzi, którzy po demontażu służb nie mieli problemu, żeby odnaleźć się w nowych realiach, kreując się na ekspertów w rozmaitych sprawach. Są wciąż jeszcze niebezpieczni, potrafią wykorzystać wszelkie informacje: homoseksualizm, zdrady małżeńskie, kłopoty finansowe, uzależnienia. Wyciągną również agenturalną przeszłość, jeśli zajdzie taka potrzeba. Tego pisarze nie potwierdzą, bo to niewygodne.

W 2006 roku podjęto decyzję o zlikwidowaniu tejże formacji. Na czele Komisji Weryfikacyjnej stanął Antoni Macierewicz, Komisji ds. Likwidacji WSI przewodził dr Sławomir Cenckiewicz. Kres służby nastąpił w październiku 2006 roku, w jej miejsce powstała Służba Kontrwywiadu Wojskowego. Zgodzę się, co do komentarza:

Po wejściu do NATO te łajzy z Okrąglaka uwierzyły, że nic nam nie grozi, że nastał czas pokoju i armia to balast.

Publikacja pióra Kafira i Wolfa pt:.WSI. Żołnierze przeklęci jest mocno oskarżycielska, zawiera stek bzdur i pomówień. Autorzy powołują się na znanego polityka, który jako jedyny sprzeciwiał się rozwiązaniu Wojskowych Służb Informacyjnych. Treść, którą prezentują, najwięcej mówi o nich samych. Obrywają wszyscy: prof. Sławomir Cenckiewicz, Antoni Macierewicz.

Ponadto, dywagacje są kiepskie w warstwie narracyjnej: tendencyjna, napastliwy ton. Zawartość nie wyczerpuje tematu; pamiętać trzeba o tym, co WSI miało na swoim sumieniu. Autorzy zachwalają zasługi kontrwywiadu, zapominając o ich ciemnych stronach. Nie zająknęli się o rodowodzie Wojskowych Służb Informacyjnych (dawna Informacja Wojskowa, współpracował z nią Wojciech Jaruzelski ''Wolski").

I dlaczego zostają adwokatami Józefa Oleksego?

Ponadto, powołują się na żenującą pozycję Macierewicz i jego tajemnice.

Kafir, Wollf, WSI. Żołnierze przeklęci, Bellona 2022.