Quid est veritas?*

Z szacunkiem, ale nie zgadzam się z wieloma tezami. Po kolei:
"wszystko co jest cięższe od powietrza nigdy samodzielnie nie wzbije się do góry i nie będzie latać". Co to za paradygmat? A ptak? On chyba w oryginale musiał brzmieć inaczej.
Druga sprawa dotycząca paradygmatów: ""nie jest on dany raz na zawsze – lecz jest przyjęty na zasadzie konsensusu większości badaczy, co nie oznacza, że naukowcy głosują nad przyjęciem lub odrzuceniem paradygmatu" zwyczajnie mi się nie podoba, bo zakłada ze prawda w nauce kieruje się zasadą demokracji. To jest dobre w polityce, ale nie w naukach opisujących świat przyrody. W pracach źródłowych widzę wpływ postmodernizmu, a raczej jego ideologów - takie definicje chyba nie są starsze niż lata 50-te ubiegłego stulecia?
Odebrałem przekaz związany z "Kontr Ewolucją" ale nie mogę go przedyskutować. Przecież to taka bzdura że mózg staje. Z tym się dyskutować nie da. To moim zdaniem nie czyjaś opinia oparta na czymkolwiek; to jakieś patologiczne jaja albo fałszerstwo.
Pozdrawiam, pomimo podstawowych różnic w "oglądzie rzeczywistości".
Honic

Dziękuję za dyskusję.
Kilka słów wyjaśnienia: nazywanie syfem nauki jest ryzykowne. Bo co nam wtedy zostanie gdy zechcemy odpowiedzieć sobie jak wygląda otaczający świat. Księgi wiary? Legendy i baśnie które powstawały już z początku ludzkości? Harry Potter? Wiara odpowiada tylko na niektóre pytania dotyczące jego aspektów. Do właściwych działań należy używać właściwych narzędzi; nie rozpoznamy przyrody badając święte księgi wiary bo ona nie zajmuje się przyrodą tylko człowiekiem i różnymi aspektami moralności i jego "miejsca w świecie". Nauka, to tezy wynikające z doświadczenia w oparciu o które tworzone są prawa natury, tezy stąd wynikające i pogląd na całość. Nauka nigdy nie udowodniła że Boga nie ma ale też próbowali to robić chyba tylko niektórzy filozofowie. Posługujemy się dla niej logiką i rozumowaniem. Ciąg rozumowania i badanie rzeczywistości nie mogą się mylić, inaczej dochodzi do wyciągania wniosków z nieprawdziwych danych. Jeśli tak jest, tworzą się problemy poznawcze których bez zrewidowania poprzednich poglądów rozwiązać się nie da. Ale nauka to też ludzie; nie zawsze uczciwi i bezinteresowni w swoich poszukiwaniach. Stąd biorą się świadome oszustwa albo błędy wynikające z kilkudziesięciu lat komuny. Ale także z zasad rządzących nauką. Żeby ją skutecznie uprawiać, należy oprócz zatrudnienia się w odpowiedniej instytucji umieć czerpać korzyści z grantów (a pieniądze dają nie na wszystko); jak się robi doktorat czy habilitację to też warto zadbać żeby temat "wyszedł" w odpowiednio krótkim czasie i żeby nic nie można mu było zarzucić. To samo z publikacją w "lepszych" i "gorszych" czasopismach. Niektórzy wdają się w walki z kolegami dla lepszego poczucia własnego autorytetu. I tak jest mniej więcej na całym świecie, nie tylko u nas.  
Do Tomasza Lisa szacunku nie mam za grosz; żył i pewnie żyje nadal całkiem nieźle z manipulowania ludźmi uważając ich jednocześnie za idiotów. To nieuczciwe. Robi to samo co komuna.
Odnosząc się do innych przedstawionych pod moim wpisem opinii powiem tak:
Nie ma sprzeczności pomiędzy wiarą (moją: rzymsko-katolicką) a nauką. Zresztą Kościół katolicki w rezultacie ostatnich kilkuset lat okazał się bardziej tolerancyjny wobec rozwijających się tez naukowych niż Protestanci czy rodzimi amerykańscy prorocy i badacze Pisma Świętego. Większość produkcji internetowych o wyższości aktu stworzenia nad ewolucją pochodzi z tamtych właśnie źródeł. Każdy może sprawdzić. Po prostu te same zjawiska nazywane są różnymi nazwami. O radzieckich "osiągnięciach" dotyczących genetyki sporo jest choćby w wikipedii. W rzeczywistości żadna wiara nie jest sprzeczna z nauką, co widać także po amerykańskich naukowcach z których większość była ludźmi wierzącymi. A co do np. aktu stworzenia? Czy czymś merytorycznym różni się Akt Stworzenia od Wielkiego Wybuchu, jeżeli w obu procesach nie jesteśmy w stanie określić charakteru jakichkolwiek zjawisk które zaszły? Wszystkie wyjaśnienia tego są póki co jedynie próbami. Tak daleko ludzka wiedza nie sięga, ale to nie znaczy że brak rzetelnej wiedzy (w obu przypadkach) dyskwalifikuje.
Pozdrawiam serdecznie
Honic

Dziękuję za rozmowę która jest dla mnie i ważna i przyjemna. Dołożę swoje "trzy grosze".
Podobnie jak w stadzie zwierząt (jeleni, lwów, czy wilków) w społeczeństwie jeśli chcemy osiągnąć sukces, musimy dostosować się do "praw" którymi rządzi się stado, w tym hierarchii. Albo mieć tak zwaną "twardą dupę". Czy się tak stanie, to sprawa naszego wyboru i gotowości poniesienia konsekwencji. Jeśli chcemy zrobić np. doktorat, musimy wybrać (czy uzgodnić) temat który musi dać się "zrobić" i oczywiście nie być plagiatem. Jeśli uczciwie przerzuci się literaturę, plagiat grozić raczej nie powinien, bo może być tylko rezultatem albo niedbałości, albo nieuczciwości. Ale to nie wszystko. Nie da się postulować tez, których nie zaakceptują promotorzy czy recenzenci. A jeśli chce się coś publikować, tezy te muszą być akceptowalne przez redakcje czasopism, czyli faktycznie przez gremia ich recenzentów. Inaczej ma się przegwizdane, nieprzymierzając, jak główny bohater filmu "Rambo II". Nie jestem jego fanem, ale fakt, pokazuje metaforyczną odpowiedź na pewne zapotrzebowania społeczne.
Z Sokalem sytuacja jest bardziej skomplikowana; zrobił udaną prowokację i awanturę; zapewne więcej jest na wikipedii angielskojęzycznej a nie był to ostatni jego głos w tej sprawie. Bardzo mi się to podobało, bo ujawnił ewidentne patologie. W Internecie dostępne są oryginalne teksty które pozwalają uzyskać dowolnie dokładny pogląd; niestety po pierwsze napisane są językiem specjalistycznym trudno zrozumiałym np. dla mnie (nie jestem fachowcem w tej dziedzinie), po drugie po angielsku i każdy musi sobie z tym jakoś radzić sam.
Co do ghost writerów, wiem że profesja istniała i istnieje, sam znałem jednego który mi o tym opowiadał (studiował w ZSSR za komuny a pisał dla zagranicznych studentów za dolary), są nawet polskie filmy na podobny temat. Sam takim nie byłem i nie korzystałem.
Teksty Józefa Wieczorka dobrze znam a samego autora szanuję i podzielam jego opinie, choć takich doświadczeń nie posiadam.
Co do "wysokiej półki" Science i tym podobnych? To sztuczna konstrukcja oparta na idei "Listy Filadelfijskiej", potrzeby pozytywnej, konkretnej oceny własnych prac oraz dążenia do prestiżu. I utrzymania się ze swojej profesji oczywiście. Zgodnie z rynkową zasadą bogacenia się: "stwórz popyt a następnie go zaspokój". Coś jak z otoczką ideologiczną "czystej i odnawialnej energii". O ile pamiętam, nawet któryś z autorów tego pomysłu stwierdził kiedyś że "zbyt dobrze im się to udało". Co do kręgów cytowań: tak, choć potrzeba przytoczenia historii badań jakoś to uzasadnia. W ostatnich zwłaszcza około 10 latach, wraz z rozwojem kontaktów internetowych, i tym samym przepływu informacji, pojawiła się tendencja do tworzenia mafii tematycznych: międzynarodowe wąskie grupy publikują w wąskiej tematyce wspólnie starając się wzajemnie cytować i opanować konkretne tytuły czasopism. Czyli tworzy się jakby system mafijny.  Współautorstwo daje oczywiste korzyści co do punktów i prestiżu, a ułatwia działanie bo tę samą korzyść generuje współpraca kilkorga autorów co jednego. Rekordem jest według mnie publikacja (nie polska) która miała 40 współautorów, liczbę przekraczającą ilość stron publikacji. Zapewne nie bez znaczenia są też merytoryczne opinie recenzentów zatrudnionych przez czasopisma, z zasady anonimowych, choć jeśli środowisko dobrze się zna (a tak jest z reguły), i tak wiadomo kto jest autorem, bo sposób pisania można rozpoznać podobnie jak na papierze charakter pisma. A wiadomo: czy zrobię krzywdę komuś z kim mam wspólne punkty, łączy mnie zbieżność interesów i poglądów?
Uczeni, moim zdaniem, zdają sobie z tego sprawę i "rusza ich to". Dlatego w załączeniu przedstawiam trochę "lżejszy" materiał na temat. Pozostawiam go w oryginalnym języku, w razie konieczności przetłumaczenia wystarczy wbić w wyszukiwarkę "google, tłumacz" i postępować według prostych instrukcji. Nie jest długi.
Proponowane pisanie co się zrobiło trochę nie ma sensu, bo wciąż jest furtka dla działań nieuczciwych. Nie chcę wpisywać tu zbyt rozbudowanego tekstu, bo nikt nie przeczyta.
Pozdrawiam serdecznie
Honic

Tekst załączony:

HOW TO GET A REPUTATION IN PALEONTOLOGY!
A TWELVE-STEP PROGRAM

All budding paleontologists want to gain a reputation. There are two ways to do it. Here’s one way.

1. Keep your eyes and ears open for ideas your paleo colleagues and friends have. Write them up and publish as soon as you can. After all, who will believe him/her when your name is on the paper?

2. When a paleontologist tells you about a new locality with significant fossils, get there fast and collect as much as you can. Publish quickly. After all, you’ve got the specimens, how can he/she argue?

3. When you review a manuscript or grant of a paleontologist you don’t like or who has too much already, sock it to ‘em. You don’t even need to read it if you really think he or she is an ass. Check the reject box. Don’t sign. After all, who will ever know?

4. When your student(s) tells you a neat new idea, publish it yourself. After all, she/he is just a student and may never amount to much anyway, right? If you are the student, do the reverse. A decent professor can’t really squawk too much or he/she will look foolish.

5. When you work with another paleontologist, don’t let him/her know what you are really doing, then publish without him/her. If he/she is a decent person, he/she won’t care. And after all, who else will know?

 6. Demand that all of your students list you as an author. After all, you let them in your lab, and you let them use your beakers or maybe your own rock pick, right?

 7. When planning field work with a colleague, change the dates late so that he/she can’t go no matter what he/she contributed to the logistics or science. Spend the money. Use the equipment. After all, he/she can’t complain without seeming to be a miser, a bad accountant or just grumpy, right?

8. If you screw up equipment or specimens, sneak them on to someone else’s desk. After all, who will know?

9. When on field trips, listen carefully to the leader. He/she is the expert and chances are he/she will mention some work in progress and even tell you the conclusions. You can quickly take a sample in the exact right spot, if you ask, and then you can publish the work yourself. After all, you paid your money and he/she said you could collect, right?

10. Grab important samples whenever you can. This is easiest with unconsolidated sediment full of microfossils, so you may have to change fields for a short time. You could easily slip a handful of deep-sea sediment, for example, from the sides of a core barrel, into your pocket and publish the biota later. After all, who will ever know how you got the sample?

11. You can steal some fossils from a museum or another worker’s lab, and write them up. After all, it/he/she might not even miss them, right? Probably you shouldn’t do this unless you are getting desperate to improve your reputation.

12. You could just buy some nice fossils and write a paper about them. Include some stratigraphy, geology and locality data, as long as it is remote. Doesn’t have to be too accurate. After all, who is likely ever to go there?

13. (Okay, I fibbed about there being 12 steps, but this one is particularly risky and I don’t really recommend it. It’s fine for your reputation as long as no one discovers it; after that you are likely to be out on your ear fast, looking for a gas station job, so be real careful with this one!) If you don’t want to do this 12-step program, skip it altogether and go directly to the obscure literature, preferably in another language. Find a good paper. Translate it and publish it under your own name. After all, who is likely ever to read the original? (This is the risky part: in the new on-line world the answer is "likely everybody".)

What? You wouldn’t do any of these things? Ha! Someone does them. I didn’t make them up—each of them has been demonstrated to me, some several times in the last few years. Some I overheard from other paleontologists who complained; two of them happened to me! Look around. You don’t even need to ask. Sooner, more likely than later, you will see that others do them too, sometimes even to you. Join the group. Get your own reputation. Lots of people do it. Feel good about it. You might even get promoted. Look at Richard Nixon—he made it to the top of the world’s list of most important leaders! And he did it this way, more or less.

Copyright: Palaeontologia Electronica, 30 August 2002
http://palaeo-electronica.org

Dzięki za uznanie; autorem załączonego tekstu oczywiście nie jestem, ale on wiele tłumaczy. Moja intencja jest taka: nauka to nie syf, tylko ludzie są tacy jacy są (to luźny cytat z "Mistrza i Małgorzaty" Bułhakowa). A Lis po prostu cynicznie wykorzystuje niełatwą sytuację. W środowisku przyrodniczym taką niszę ekologiczną zajmują padlinożercy :-)))

Pozdrawiam serdecznie

Honic

P.S. A jak się robi ekspertów i ich autorytet? Bocian przynosi?

Co do Bułhakowa, myślałem o scenach w teatrze (blisko początku). Wypowiedź Wolanda siedzącego w fotelu w rozmowie z kimś ze świty jak pamiętam, ale trudno mi w tej chwili odpowiedni tekst odszukać.

W czasach komunistycznych była opinia że słowa o podobnym znaczeniu wypowiedział też Adolf Hitler (coś jak "świat jest piękny tylko ludzie źli"), ale to nie jest potwierdzone.

Pozdrawiam

Honic