Mamy covidową pieredyszkę, bo Jarosław obawia się otwarcia drugiego frontu

Ja nie mam szczególnie wysokiego mniemania o naszej wierchuszce ani jej ochronie. Nie mam też jakiejś nadmiernie pozytywnej opinii o Polsce jako wysokosprawnym państwie. Ale przy wszystkich moich zastrzeżeniach i tak wychodzi mi, że nasze szefostwo jest lepsze niż większości krajów afrykańskich i ma lepszą niż oni ochronę. Dobrym wskaźnikiem poziomu organizacji społeczeństwa jest indeks korupcji, gdzie Polska z wynikiem 58/100 jest znacznie wyżej niż średnia dla Afryki. (zob. https://www.antykorupcja.gov.pl/ak/analizy-i-raporty/rankingi-korupcji/13083,Indeks-Percepcji-Korupcji-2019.html). Nie robię z tego fetyszu (fetysza?), ale myślę, że jest to jakas informacja o możliwościach „nieformalnego” dotarcia do owej wierchuszki. Wsio ryba w jakim celu. Można, oczywiście dywagowac dokładniej, np. na temat wyszkolenia ochrony czy czegoś podobnego, ale to są detale. Zreszta nie o to mi szło; gdybym miał przyjąć, że rządza nami ludzie, których łatwo jest zastraszyć, to musiałbym zrezygnować nawet z tej rzesztki zaufania, która ich darzę. Nie bardzo wiem jak wtedy żyć i funkcjonowac w państwie tak pojmowanego „prawa”.

Co do Rady Medycznej, to tu byłbym pewnie bliższy Twoich wniosków, ale podejrzewam, że i tak „cena” naszego „lobbysty” czy „lobbowanego” jest wyższa niż w Afryce. Ja trochę znam problem oddziaływania firm farmaceutyczb\nych na ważnych społecznie lekarzy w kontekście tzw. ghost writerów, tj. ludzi piszących lipne prace naukowe za których podpisanie taki lekarz dostaje sporą forsę (no i, oczywiście, wszystkie benefity z tytułu publikacji w wysoko punktowanym pismie). Nie mam złudzeń, ale uważam, ze jesteśmy jednak od Afryki drożsi. No i tu jest jeszcze jedna tonkost’; pisanie o tym publicznie w konkretnej sytuacji rodzi pytania o odpowiedzialnośc. Trochę to znam. Ale generalnie syf mamy rzeczywiście niewąski. W rzetelne, „obiektywne”, dziennikarstwo po prostu nie wierzę; zostało ono zastąpione dziennikarstwem (na rózne sposoby) „zaangażowanym”, a ja dziś innych informacji nie mam. Merytorycznej dyskusji tez mieć nie będziemy, bo „autorytety” zakrzyczą każdy „wrogi” pogląd. Ja jestem tu trochę niekonsekwentny, bo sam się z róznymi opiniami „wychylam”, ale to taki już mój charakter (ale sporo innych tez tak ma). Jak się czlek wkurzy, to cos tam napyskuje i troche mu przechodzi. Ale niewiele to zmienia. Problemem rzeczywistym jest postawa tzw. społeczeństwa, które ma sporą inercję w akceptowaniu wypowiedzi „z boku” i wierzy autorytetom do (marnego na ogół) końca. Taka realna definicja prawdy, to „to w co potrafimy uwierzyć”. I przeskoczyc się tego nie da. Sytuacja zmienia się wprawdzie dynamicznie, ale na drugim końcu jest zwykła anarchia.

Podtrzymuję to, co napisałem o znaczeniu narodów w tych, globalnych już dziś, procesach, ale nie potrafiłbym jasno i zdecydowanie powiedzieć, czy może być inaczej. De Gaulle narzekał, ze trudno jest rządzic krajem gdzie jest 300 gatunków sera. Jakby policzył ile gatunków żarcia jest na swiecie, to by mu wyszło coś znacznie gorszego. W tym miejscu wchodzimy naprawdę w obszar domysłow, rozmaicie uzasanionych hipotez i teorii. Ziemkiewicz rzekłby, ze jesteśmy jak Reyowski chłop z „Dyskusji między Panem, Wójtem i Plebanem”, który wie, że coś kręca, ale nie wie co. I to się rzczej nie zmieni.

Przeczytałem zalinkowany tekst Ratha & Co. Większośc tych tez wygłaszał on na rozmaitych konferencjach w Kaliforni na początku obecnego stulecia. Jak przegladałem filmik, to tak mi się to kojarzyło. Nie wiem na ile miał/ma rację z wpływem koncernów na konstrukcje traktatu Lizbońskiego, ale TL rzeczywiście opisywane przez niego cechy ma. To jest „duch prawa”, którego nie wyrażono żadną dobrze zarysowaną „literą prawa”. I to m.in. dlatego takie mamy z UE kłopoty. Bardzo dobrze opisała to J. Staniszkis w książce „Antropologia władzy”. Co ciekawe, ona tez stawia teze, że podpisujacy traktat szefowie państw nie rozumieli co podpisują. W zasadzie jedyna istotna różnica między opinią Ratha i Staniszkis polega na tym, że Rath twierdzi, iz UE jest konstruktem biznesowo-firmowym, a Staniszkis się na ten temat nie wypowiada. O prezentowanych przez Ratha teoriach czytałem też przy okazji pytania o forsę, z której Hitler sfinansował rozwój Niemiec w latach 1933-1939 (1945?) i pomysłach Schachta i Dullesa. To troche konweniuje z tym co pisze Rath.

Co do reszty, zgadzam się całkowicie, choć z pewnymi oporami co do wyłączności źródeł emocji. No bo brak emocji, tzn apatia (depresja?) jakąś emocją jest (tak jak zero jest liczbą). Dzięki za zaproszenie; ja pozostanę dziś przy mojej whisky, ale duchem jestem z Wami (przy cieście, znaczit’ sia).

Pozdrawiam

Z lobbingiem czy "lobbingiem" to poglądy mamy zblizone (może nie doczytałaś do końca tego fragmentu?). Z poglądami Ratha chyba też (ja wtedy interesowałem sie bardziej jego wypowiedziami o leczeniu raka na którego chorował znajomy, a uwagi o TL odbierałem jednym uchem). Ale ten TL to naprawdę majsterszyk; bardzo książke Staniszkis polecam. Z depresją chyba jednak nie do końca masz rację; świadomość, że sie coś ważnego sknociło też bywa przyczyną. Rebeliantka pisze znakomicie ale ostatnio na tematy, gdzie ja niewiele mam do powiedzenia.

Pozdrawiam