Koleżeński lincz na Zarembie

Tomasz Wołek: To jest niestety przekroczenie kolejnej  granicy przez Piotra Zarembę. Można uciekać w metafory, przenośnie i przerzutnie, ale to jest coś co budzi kategoryczny sprzeciw etyczny. Człowiek przyzwoity nie używa takich porównań. To jest obrzydliwe .
Wiesław Władyka: 1459 tekst napisany w tym tygodniu przez Zarembę pokazuje, że przestaje on kontrolować słowa. Mam nadzieję, że przyjdzie do rozumu i wróci do estetyki .
Jacek Żakowski: Jednak są objawy szaleństwa narastającego, związanego  z usztywnieniem się sceny politycznej. Ludzie zaczynają się dziwnie się zachowywać .
Tomasz Lis: Może powiedzmy sobie wprost- to jest ohydne. Głupie i ohydne .
Piotr Rachtan: W Zarembie tkwi nędzny antysemita, który wychynął na powierzchnię .
Kto uważnie obserwuje nasz medialny światek różne akcje już widział, ale rozkręcające się właśnie struganie z Zaremby antysemity - to jest dopiero przekroczenie granic. Niewielu jest bowiem dziennikarzy równie starannie ważących rację, co zresztą często denerwuje, to jego legendarne już dzielenie włosa na czworo, zamiast jednoznacznego opowiedzenia się za tym lub tamtym. Ale w tym też tkwi wkurzający urok Zaremby, że się go po prostu nie da ustawić po żadnej stronie. Już samo robienie z niego partyjnego publicysty jest przegięciem, ale wciskanie mu antysemityzmu jest po prostu - że użyję ulubionego na oświeconych salonach słowa - podłością. Choćby dlatego, że antysemityzm wymaga jednak jakiejś dozy agresji, a ta jest chyba Zarembie obca. On nawet jak się denerwuje, to tylko zaczyna szybciej mówić, agresywnym czy chamskim chyba go jeszcze nie widziałam. I ani to co napisał do Libickiego, ani nic co napisał czy powiedział przy jakiejkolwiek okazji nie daje najmniejszego powodu do rzucania na niego takich oskarżeń. To co zrobili dzisiaj goście Żakowskiego, a do czego tak ochoczo przyłączył się Rachtan to klasyczny medialny lincz. Warto więc przypomnieć co o takich akcjach pisał nie tak znowu dawno jeden z jego aktywnych uczestników, Tomasz Wołek, gdy wzywał do rozliczenia dziennikarzy za rzekomy pisizm w tekście "Gdzie byliście dziennikarze" mającym budzić dziennikarskie sumienia.
Tomasz Wołek: Polityka zeszła na plan drugi. W gruncie rzeczy chodziło o najprostsze odruchy moralne. O niezgodę na fałsz i draństwo. Odmowę manipulacji. Sprzeciw wobec chamstwa. Kwestię smaku. Oto sedno sporu. Nie mam do nikogo pretensji o preferencje polityczne. Żal mam o co innego. Że tylu kolegów milczało, kiedy szczuto i poniżano ludzi. (...) Było to "widać, słychać i czuć". Chyba że się odwracało wzrok i zatykało nos. Lub też gdy z "rewolucją moralną" wiązało się własne nadzieje. Na błyskawiczny awans. Na objęcie intratnych funkcji. Na triumfalne wtargnięcie do mitycznego, upragnionego "salonu" .
Nie wiem czym zawinił Zaremba, i skąd taka histeria u prorządowych dziennikarzy, gdy wszystko jest na najlepszej drodze, rządom Tuska nic nie grozi, a jego służby specjalne właśnie kolejny raz pokazały jak świetnie sobie radzą z tymi, którzy upierają się nie rozumieć jakie mają szczęście będąc rządzonym przez tego premiera, i tego prezydenta. Obawiam się, że na dzisiejszym seansie nienawiści się nie skończy i Zaremba jeszcze nie takie rzeczy o sobie przeczyta i usłyszy. Współczuję, ale chyba powinien przyjąć, tak jak kiedyś równie chamsko atakowany Maciej Szczęsny, że u kiboli wyzwiska to w gruncie rzeczy taki plemienny dowód uznania. Inaczej po prostu nie potrafią.