Krzychu Jaw ma pomysł, ale to, co z nim zrobił…

Zacząć by trzeba od usystematyzowania: kim jest bloger? Znaczy – Pan Bloger? Się może wydaje, że jak kto ma chęci i czas, to może pisać po blogach; niby słusznie, ale oczywiście – jak ma co do napisania; jak ma co, to pytanie takie: dlaczego pisze? – i na to pytanie odpowiedź jest prosta (i uniwersalna) – bo chce walczyć, ale z czym, to już prosta nie jest. Bo weźmy na to mamy:

- blogera-fanatyka: walczy z przeciwnikiem politycznym

- blogera-pieniacza: z przeciwnikiem jego poglądu na cokolwiek

- blogera-spryciulę ("krwiopijcę"): niby się zgadza, ale ma ale.

Oczywiście bloger walczy też „o coś”. Najczęściej – o „sławę”. Mamy więc:

- blogera-aktywistę: co napisze, to rozsyła po pińćdziesięciu portalach

- blogera z pretensjami (jestem lepszy, niż te zawodowe pismaki – weźcie mnie na wierszówkę)

- blogera niepokornego: „a ja wam mówię, że jest inaczej” (bo wam mówię).

Na koniec (last but not least): mamy „blogera”-komentatora (6 lat na Niepoprawnych i ani jednej notki! – wczoraj mi się taki trafił).

Krzychu sobie obmyślił, żeby ich „zrzeszać”. IV Rzesza?

Może tak i jest w SDP, że każdy, kto dostał legitymację (w „Przewodniku Mleczarskim” np.) może się tam zrzeszać – ale Krzychu, na miły Bóg: chciałbyś?

Bo jeśli już – to elita: najmarniej sto notek, a w nich potwierdzenie celu tego trudu (jedynego godnego Blogera): dochodzenie Prawdy. Jakiejkolwiek – np. piękna przyrody, dobrej kuchni, ale też uczciwej ekonomii, skutecznej polityki itd.

Że są różne Prawdy, to wiemy i od Kurosawy i od ks. Tischnera; od Tzen-Zu i od Machiavellego. Poglądy na cokolwiek też można mieć prawdziwe, choć różne. Chodzi o argumentację – że nie „wydaje mi się”, ale o jakąś wiedzę przytaczaną, jakieś fakty (nie opinie), jakieś dane… To jest elementarna uczciwość uczestnika sporu, „sprzedawcy” jakiejś idei.

Krzychu chce sprzedać „wierszówkę” (jak Zagłoba Inflanty, a Antek-Cwaniak Kolumnę Zygmunta) każdemu kto się nawinie. No już lecę…

Bloger jest wart pałaca, jak coś tworzy. A tworzy za frico i tak ma być, to jest szczere i wartościowe. Daje coś z siebie innym: dzieli się. Egotycy won! Do żłoba! Jak się tam dotąd nie dostali, to znaczy tylko, że są gamoniami, papudrakami, nieudacznikami i beztalenciami – w dodatku z wydumanym ego i myśleniem o sobie.

Blogerowi stowarzyszenie jest niepotrzebne: dość mamy na blogach takich „spółdzielni”, co to swojemu „łapki w górę” i inne „plusiny” – obojętnie, co kumpel napisze, a „wrogowi” – na pohybel.

Szukajcie prawdy jasnego płomienia!

Szukajcie nowych, nie odkrytych dróg...

Za każdym krokiem w tajniki stworzenia

Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia,

I większym staje się Bóg!

…

Prawdziwa mądrość niechaj was pogodzi…

* J 8,32. Uczciwość jest fundamentalną zasadą życia duchowego. Najmniejsze oszukiwanie siebie, w jakiejkolwiek sprawie i na jakiejkolwiek płaszczyźnie, wpływa destruktywnie na całe życie duchowe. To właśnie wszelkie półprawdy, małe kopromisy, połowiczna szczerość, najmniejsza nieczystość serca wobec Boga, ludzi i samego siebie, sprawiają, że nie możemy wyzwolić się z życiowego chaosu, nieporządku i zagubienia, z jakiejś miałkości życiowej. (za: ]]>https://opoka.org.pl/biblioteka/M/MR/wam_2014_rok_05.html]]> )

P.S.

Miał być koment u Krzycha, ale sami widzicie. I tak starałem się zwięźle (wyszło jak zawsze, he, he).