Czy Powstanie Warszawskie wybuchłoby w 2014 r?

Pseudonarodowa hałastra 

Słyszę wlaśnie, ze niejaki Korwin Mikke chce stawiać pod sąd przywódców Powstania Warszawskiego. Nie bardzo wiem, jakie prawo rości sobie Pan Mikke do zwolywania jakiegokolwiek sądu. Słynącemu z promoskiewskiej proweniencji błaznowi mógłbym można by odpowiedzieć słowami Okulickiego - "wy nie jesteście sądem rzeczypospolitej", ale szkoda słów takiego człowieka na marną postać putinowego jurgieltnika. Słowa Mikkego wpisują się jednak w atmosferę negacji PW, wywołaną przez kilku publicystów, którzy uzyskali status "prawicowych" - przede wszystkim Ziemkiewicza oraz Zychowicza, który zasłynął już z "książek" o zachwalajacych sojusz Polski - Niemiec w 1939 oraz antyhistorycznego paszkwilu - Obłęd 1944.  ?  Pod pozorem niechęci do PO, sieją zamęt wsród Polaków i dzielą środowiska patriotyczne. Ziemkiewicz razem z panią Janeczką od dawnej Rady Radiofonii wiwatowali gromko Gowina - mammy wreszcie alternatywę! 

Cała ta pseudonarodowa hałastra ma jeden cel:  Nekając PW, realizuje swoje polityczne cele, otoczone głeboką niechęcią do J. Kaczyńskiego, który PW celebruje,  i chce narzucić częsci patriotycznej społeczności nową narrację, w której nie ma miejsca na zrywy narodowe. Bo to "aberracja", aby czczic Powstania. Kim są ci ludzie, którzy chcą albo stanowić sąd nad innymi albo czynią się dysponentami zachowań społecznosci polskiej? Jakim prawem wytrącają ludziom jedno z naturalnych i podstawowych możliwości obrony - spontaniczne wystąpienie wobec okupantaCel wytyczył m.in pan Ziemkiewicz: otwarcie mówi, aby wybić ludziom w przyszłosci w Polsce z głowy sens podejmowania jakichkolwiek prób powstańczych.  Pojawia się pytanie: jakim prawem tzw. dziennikarze prawicowi, do których dziś dołączył Korwin Mikke, roszczą sobie prawo do narzucania takich tez tzw. obozowi prawicowemu i nie tylko? Panowie i Ziemkiewicz i inni mają tylko i wyłączne prawo mówić o swoich odczuciach.

Ale nie mają absolutnie prawa ośmieszać ani dezawuować prób powstańczych tak z przeszłosci, jaki i na przyszłość. Bo nie oni będą, ani nie są obecnie, dysponentami działań społecznosci polskiej. Moga jedynie publicznie uznawać, ze sami w żadnej próbie powstanczej nigdy nie wezmą udziału. Tak więc cała publicystka dziennikarzy, i nie tylko dziennikarzy, służy, jak się wydaje, nie tzw. dyskusji ( bo taka od dawna była i jest w ramach akademickich hal), ale swoistej pedagogice wstydu. Tym razem mamy się wstydzić powstań. Ale zarzuci ktoś: przecież nie wszyscy piętnują PW – część ludzi, w tym Mikke, odłącza dowódców od bohaterskich ludzi. Ale to zwykła propagandowa zagrywka. Tak naprawdę skutek będzie tego taki, ze zwykłym ludziom PW będzie się kojarzyć z szaleństwem, głupotą i zmarnowaniem życia ludzkiego.

Ale może już właściwie nie ma o co walczyć?  

Jadąc autobusem do pracy do Warszawy, próbowałem się na tym przez chwilę zastanowić, czy dziś wybuchło by Powstanie Warszawskie. Aspektów jest tak dużo, że mogę jedynie skupić się na najprostszych konstatacjach. Powstanie Warszawskie było skumulowaną energią kolejnych pokoleń Polaków, wychowanych w tradycji wojny z okupantem – niemieckim i carsko- bolszewickim. Taka energia niosła w sobie te wszystkie główne elementy polskiej kultury, z którymi walkę podjął obecny rząd naszej nieszczęśliwego kraju, które można ując tradycyjne – lapidarnie: Bóg, Honor i Ojczyzna. W tych trzech słowach zawierały się polskie dzieje walki i tej romantycznej, i tej pozytywistycznej; dbałość o rodzinę jako podstawę egzystencji narodu polskiego i wpojenie jej zasad, iż obywatel działa na rzecz wspólnoty narodu, a nie jest jedynie samodzielnym i egoistycznym elementem jakiegoś „kraju”.  Ta m.in. myśl poczuwania się do wspólnoty przebija choćby we wspomnieniach prof. Kieżuna, który mówił, iż za okupacji mógł zastukać do czyjegoś domu, prosząc o to, by mógł przeczekać czas łapanki.

Czy dziś jest byłoby to możliwe? Może wśród części Polaków, ale nie sądzę, aby mógł dziś zaufać tak Warszawiakom.   

A więc dla ewentualnych celów powstańczych odpada zasadniczy element w konspiracji: solidarność miedzyludzka, do której zburzenia- nie mam wątpliwości – przyczyniał się obecny rząd Donalda Tuska i środowiska pewnej lewicowej gazety. Pamiętne chwile po katastrofie TU 154, gdy po pierwszy być może od 1989 r. ludzie zaczęli jakby myśleć o wspólnocie, tak przeraziły rządzących, że…. Pamiętamy, jak było.

Premier bez honoru walczy z Bogiem i Historią. 

Główne elementy, które stały się podwaliną wychowania patriotycznego II RP sa także niszczone: Bóg – poprzez bojówki Palikota ( przy wsparciu Tuska); Honor ( tutaj chyba jasne), Ojczyzna. Ta ostatnia także nie wymaga tłumaczenia: działania na rzecz osłabienia suwerenności politycznej i gospodarczej; oficjalne sejmowe pozwolenie na hasanie obcych służb w Polsc; niesmiało wysuwane propozycje przyłączenia do Niemiec ( Wałęsa); regionalizacja Polski i hasła odłączenia Sląska. Można wiele wymieniać.

Jedna rzecz przebija się nad wszystkim: o ile w II Rp obywatele polscy chcieli czuć się dumny z własnej ojczyzny i tak im wkładano do głów, tak po 1989 r. kolejne rządy robily coś wręcz przeciwnego:  cały czas epatowały Polaków ich kompleksami i jeszcze w niej je wbijali, tłumaczać, że to tzw. Zachód jest godny podziwu, a nie Polska ( brzydka panna bez posagu).

W II RP. wyraźnie reagowano na próby destabilizacji państwa ze strony mniejszości etnicznych ( choć trzeba przyznać, zę polityka polska wobec nich nie była dobra) oraz mniejszości politycznych, które prowokowały zagrożenie terrorystyczne. Co więcej – można było zdelegalizowac bolszewików za ich antypaństwową działąność. Obecnie w Polsce bolszewików – czyli KPP – toleruje się, mimo łamania Konstytucji. Zreformowani bolszewicy cieszą się statusem „europejczyków” i nie ponieśli żadnej kary za swoje działania. Mniejszości seksualne zaczynają terroryzować zwykłych ludzi, a mniejszości etniczne używału często skutecznie argumentu „antysemityzmu” wobec przeciwników politycznych.

Dożynanie watah.

Kolejny aspekt, który warto podnieść, to taki, iż w II RP, niezależnie od podziałow politycznych, także przenoszonych na wojsko, ludzie jednak złączeni byli wspólną myśli walki z okupantem. Nie było rządu kolaboracyjnego; nie było legionów pronazistowskich; Obecnie, gdyby przytrafiła się jakaś nie daj Boze tragedia okupacji, mam wątpliwości, czy taka sytuacja byłaby dalej. Mam dziwne wrażenie, że pojawiliby się szybko politycy polscy, którzy w imię ratowania „gospodarki” i „realizmu politycznego” spróbowaliby współpracy z wrogiem. Nie mam również wątpliwości, ze czesc i rodaków i polityków chętnie wydała by swoich przeciwników politycznych w ręce wroga. Nienawiść do swych przeciwników w Sejmie byłaby silniejsza. I wreszcie dorżnęliby te watahy.

Sądzę, że propagandowo byłoby „nieźle”. W miejsce popularnych :szczekaczek” pojawilyby się i platformy blogowe i zaktywizowali blogerzy i publicyści i historycy, aktorzy, dziennikarze udowadniający potrzebę „realnego patrzenia na sytuację”.  Być może bardziej niż okupant nakłanialiby do „czujności rewolucyjnej” i zniszczenia w zarodku jakiejkolwiek mysli o walce z okupantem.

Wydaje się również, że część rodaków, podobnie jak w 1939, chętnie witałaby armie okupacyjne w Polsce. Nie mając zadnych korzyści ( sic!) z bycia Polakiem, chętnie pozbyliby się tego piętna, przyjmując obce obywatelstwo i  pracując na w urzędach na rzecz okupanta.

Ludzie wam nie zapomną. 

Kończąc myślę, że okres dominacji komunistycznej w Polsce i po 1989 r. wypaczały i wypaczają skutecznie ojczyźnianą mentalność ludzi. Dzieła dopina obecnie Pan Zychowicz i tzw. prawicowi realiści, dożynając słownie epigonów PW i narzucając nową narrację polskiego społeczeństwu.

Tak więc, drodzy "realiści" - i co spod znaku Ziemkiewicza, i co spod znaku Tuska - być może już do pewnego stopnia wasza pedagogika wstydu zwycięzyła. Dzięki takim Polskie spoleczenstwo na pewno przez wiele dekad nie będzie myślało o działaniach powstańczych. Dokładaliście kamienie na szaniec,  aby Polacy nie mogli życ i egzystować w przyszłosci jako ludzie wolni. jako Polacy.  Już dziś mamy juz bardzo małe szanse. 

Ale jedno jest pewne: gdy może kiedyś zmieni się reżim obecnej skundlonej władzy, wy Ziemkiewicze, warzechy, Zychowicze stoczycie się do może nie do roli Lisa, ale na pewno do jakiegoś marnego zwierzęcia. Bo nikt wam nie będzie chciał zaufać. 

Ponownie.