Dla Kochanego Taty

Ponad 4 lata temu założyłem ten blog, bo chciałem zrobić prezent Mojemu Tacie. Czytał czasem moje teksty, a nie wiedział początkowo, że pisałem je ja.  

Był wiernym czytelnikiem Niepoprawnych. Lubił Kokosa, Contessę, Jaza z Gdyni i wielu innych, których już nicków nie pamiętam. Zawsze miał serce po prawej stronie. Chciał aby Polska była Polską. Czytał, analizował, dzielił się ze mną swoimi przemyśleniami. Mówił mi,że wolał rozmawiać ze mną niż nawet ze swoimi kolegami jeszcze ze studiów. Był nieugiętym przeciwnikiem zła, które od wielu lat toczy Polskę i tak bardzo chciał doczekać, aż Polska stanie się znów naszą Ojczyzną. Katastrofa Smoleńska, jak na wielu z nas, była dla niego szokiem. Czasem, w chwilach trudnych, nie przebierał w słowach, aby wyrazić swoje oburzenie na tych jurgieltników, zaprzedanych pieniądzom moskiewskim i niemieckim, dla swojego zysku cynicznie wpychali Polaków na we wzajmeną nienawiść. 

Doczekał się jednego: zwycięstwa pana Andrzeja Dudy. Dawało mu to siłę. A ja żyłem jego siłą. Moralną. Był moim wzorcem, choć miał wiele wad.

Kochany Tato, odszedłeś od nas dziś. A jeszcze wczoraj mówiłem, że może jeszcze nauczysz mnie łowić ryby.

Tato, spoczywaj w pokoju. I powiedz Jezusowi, żeby Jego Światłość pomogła nam wydostać się ze zła.

Dla przyszłych pokoleń.

Tata. Tak bardzo cię kocham. Ten tekst jest dla ciebie. 

Kiedyś się znów zobaczymy. Może, jak wczoraj, jeszcze raz pojedziemy nad jezioro. 

Razem z Mamą. 

Dziś zamykam konto na Niepoprawnych. Może kiedyś wrócę.