Dziś dzień Ojca...

Mówią że modlimy się do głuchych obrazów
ślepnących świec
że dmuchamy jak dzieci w papierowe trąbki -
a On przecież jest
w małej hostii jak w iskierce ciepła
w mocnych ścianach nadziei.

Czeka z sercem jak z Wielkim Piątkiem
w tabernakulum umówionej alei -
w domkniętym milczeniu -

przychodzę tu nieraz jak pogryziony psiak
i ostrożnie dokładnie po kolei wyjmuję z łap
kolce lęku

Ks. Jan Twardowski

ojciec

jak żeś zgubił wzór

Ojca niebieskiego

to czy podołasz roli

ojca ziemskiego?!

Trybeusie,

Chciałbym Ci Podziękować Bardzo za

TEN

Wpis, Tutaj na Niepoprawnych..

U mnie noc głęboka. Zacząłem czytać kilka godzin wcześniej i Pan zesłał na mnie sen. Usnąłem wpatrzony w ekran komputera.Zasnąłem wpatrzony w to

piękne zdjęcie dłoni ojca i dziecka, będące grafiką Twego Wpisu.

Niezwykle symboliczne zdjęcie, okazujące nam jakby jednym rzutem oka całą esencję naszego bycia. Tu i Teraz na tym łez padołku.

Nie pamiętam o czym śniłem przez tych kilka godzin siedzenia przed ekranem komputera. Nie potrafię sobie przypomnieć. Otworzyłem oczy po śnie głębokim i......

Zacząłem czytać dalej.....

Piękny, niezwykły Ten Twój Tekst, jakby esencją naszego bycia. Istnienia tutaj. Jakby dotknięciem, całości Tekstu Świętej Księgi i dotknięciem naszego człowieczeństwa Dzieci Bożych i naszej wędrówki od Raju Utraconego, od tamtego Edenu,

do Edenu, do Którego zmierzamy.....

Zacząłem czytać i zasnąłem......

I obudziłem się i kontynuowałem czytanie......

Jaki sen był ? Nie potrafię opowiedzieć, chociaż wiem, że był. Że jakiś był.....

I tutaj, teraz, w tym właśnie miejscu mojego komentarza do Twojego Pięknego Wpisu, pragnę Wam, Moi Niepoprawni Przyjaciele, pragnę Tobie Trybeusie opowiedzieć sen mój niezwykły sprzed kilku lat, który zapamiętałem dokładnie.

A przecież żadnych snów nie pamiętam ze swego życia. Tylko

TEN,

o którym Wam teraz opowiem i jeszcze dwa, z dwóch kolejnych nocy także sprzed kilku lat.

Gdy nie było już ze mną mojej Ewy.....

Może też opowiem kiedyś, gdy będzie dzień naszych czworonożnych przyjaciół.

Czy jest taki dzień ?

Jak jest Dzień Matki ?

I jak jest Dzień Ojca ? I Dziecka ?

Opowieść moja dziś, niech stanie się moim publicznym Podziękowaniem Naszemu Niebieskiemu Ojcu za Dar ŻYCIA.

Za TO, że Zrodziłeś mnie Panie wtedy, po raz pierwszy, kilkadziesiąt lat temu i za TO, że Darowałeś mi ŻYCIE powtórnie.

Kilka lat temu.

Dziękuję CI

PANIE.

Dziękuję

CI OJCZE.....

Posłuchajcie historii prawdziwej.

mój Sen:

---  Pracowałem wtedy, można powiedzieć na dwa etaty. Rano rozwoziłem paczki żywnościowe po Domach Seniora, w kilku okolicznych miejscowościach  a po południu zaczynałem pracę w mojej szkole, Katolickiej Podstawówce, gdzie byłem, można powiedzieć taką "złotą rączką", czyli człowiekiem od wszystkiego.

Czasem z tej drugiej pracy do domu wracałem skoro świt. Czyli zdarzało mi się pracować całe noce.

Byłem sam na tym "stanowisku", a szkoła miała około dwustu uczniów, trzy piętra i jedno poniżej, więc nie mogłem sobie pozwolić, by coś nie było do końca zrobione. Pracowałem tak 4 lata, na te dwa prawie etaty i w tym czasie moja średnia ilość snu na dobę wynosiła około 5 godzin. Jeśli było godzin mniej niż 4, czułem, że jest to niebezpieczne i za kierownicą samochodu, prowadząc, balansuję na krawędzi życia i śmierci. Miałem kilka podbramkowych sytuacji, ale....

Chroniła mnie chyba Ręka Boska.

Może

JEGO

Anioła Stróża.

Miałem w tym czasie prawo jazdy zawodowe, Kat. "A"  i uprawnienia do prowadzenia tych największych ciężarówek, czyli - tractor trailer. Przymierzałem się do pracy za kółkiem... Od Atlantyku do Pacyfiku, od Connecticut, gdzie mieszkałem do Kaliforni, z drugiej strony Stanów.

W dniu o którym opowiadam, umówiony byłem na spotkanie właśnie w sprawie tej pracy, gdzieś za Nowym Jorkiem.

Normalnie do Nowego Jorku ode mnie jedzie się około 3 godzin. Po bardzo ruchliwej autostradzie I-95. W tym dniu jechałem godzin 7. Po siedmiu godzinach niezwykle męczącej jazdy byłem dopiero w NYC, pod George Washington Bridge.

     Jazda była dlatego tak kiepska, bo po drodze trafiłem na dwa chyba jakieś wypadki. Była wtedy noc, i korki były niemożliwe na kilkanaście kilometrów długie a może nawet na kilkadziesiąt. Tak więc można powiedzieć, że jazda była męcząca. Zobaczyłem się z człowiekiem do którego jechałem. Pogadaliśmy na temat pracy.....I zacząłem powrotną drogę do domu. Postanowiłem nie wracać zatłoczoną autostradą I-95 a jechać trochę dłużej na zachód, czyli zatoczyć jakby koło, ale ominąć potencjalne a właściwie pewne korki. Więc pojechałem, I-287W, I-87N do I-84E, by od zachodu wrócić do domu, podczas, gdy Nowy Jork ode mnie jest na południe.

Miałem kilkanaście godzin jazdy za kółkiem.

No i byłem bardzo skonany. Walczyłem ze snem.

Jak to się walczy nie będę opowiadał. Często taką walkę się przegrywa. To jest express na tamten świat. A ja miałem na codzień średnio około 5 godzin snu na dobę.Więc....

Zasnąłem za kierownicą....Pędząc po autostradzie

I miałem sen....Sen, który ze mną jest wciąż i pozostanie ze mną już do końca. W tym śnie ujrzałem zbliżające się do mnie 3 postacie. Była kobieta w środku a towarzyszyły jej dwie postacie męskie. Zapamiętałem jak byli ubrani mężczyżni ze snu. Mięli długie szaty, jakie noszą nasi kapłani w kościele odprawiając nabożeństwa. Biała szata zewnętrzna a pod spodem, zapamiętałem kolor ciemniejszy. Nie potrafię powiedzieć czy to był ciemnoczerwony czy też czarny.

Postacie mężczyzn zatrzymały się kilka kroków przede mną.

Kobieta w środku zbliżyła się do mnie.

To była MOJA ŻONA Ewa, która zmarła kilka lat wcześniej. Może dwa, może trzy.

Nie potrafię precyzyjnie okreslić ram czasowych. Nie zapisałem....

Nie zapisałem nigdzie daty tego dnia, gdy miałem TEN sen.

Ewa podeszła do mnie w tym moim śnie i coś zaczęła mówić. Coś takiego do mnie powiedziała, że ja głośnym krzykiem zaprotestowałem.....

Na szczęście.

Mój okrzyk, mój krzyk zbudził mnie......

Siedziałem za kierownicą mojej czerwonej Toyoty. Pędziłem po autostradzie moją czerwoną ciężarówką z szybkością między 80 a 90 mil na godzinę. Zapamiętałem wychylenie strzałki szybkościomierza. Od pionu na prawą stronę.

Zjechałem na najbliższym zjeździe na parking przy stacji benzynowej. Spałem trzy godziny. Bezpiecznie dojechałem do domu po następnych ponad 2 godzinach. Nie pamiętam, co Ewa do mnie powiedziała. Pamiętałem w pierwszych sekundach, no ale zapomniałem. Musiałem trzymać kierownicę i uważać jak jadę......

Dziękuję CI PANIE.

Dziękuję CI OJCZE.

Za Darowanie mi drugiego życia.

Za Wysłanie mojej Ewy do mnie i włożenie jej w usta słów,  które wypowiedziała.

To nie były słowa... kocham cię....

Nie zaprotestowałbym głośnym okrzykiem.....Przytuliłbym żonę do siebie.....

Dziękuję CI

OJCZE.

Dziękuję

CI.........

J H W H

TEN,

KTÓRY POWODUJE, ŻE SIĘ STAJE.............