Okrągły stół, czyli wynik negocjacji z przestępcami ciągle obowiązuje

Dokładnie 22 lata temu w 1989 roku obrady okrągłego stołu
zbliżały się do półmetka. Kto stał się beneficjentem tamtej transformacji
widzimy dzisiaj wyraźnie. Wcale, więc mnie dziwi to, że środowiska, które na
tym geszefcie stulecia skorzystały wynoszą ten „polski patent” na wysoki cokół
i próbują wszystkich przekonywać, że to był cud, okazana wielka mądrość,
przykład do naśladowania i powód do dumy dla pokoleń Polaków.

Jak wiemy niewielka część uczestników tych obrad jak choćby
śp. Lech Kaczyński sądziła w swojej naiwności, że to całe przedsięwzięcie to
tylko pewien etap taktycznego planu i układanie się właśnie w tym konkretnym
czasie i miejscu z komunistami wcale nie oznacza, że owych porozumień trzeba
będzie dotrzymywać i to niemal przez ćwierć wieku.

Byli naiwni, głupi, lekkomyślni? Nie. Ja myślę, że ta
garstka ludzi, którzy dali się nabrać sądziła, że nie do pomyślenia jest
traktowanie na serio porozumienia ze zdrajcami i renegatami i dotrzymywania
jakichkolwiek umów z nimi.

Dzisiejszym obrońcom okrągłego stołu, najbardziej wątpliwego
moralnie i etycznie sposobu na „suwerenność” oraz wyjątkowo niepedagogicznego
jego wpływu na przyszłe pokolenia powiem rzecz oczywistą.

W całym cywilizowanym świecie policja negocjuje ze
współczesnymi terrorystami, porywaczami dla okupu, piratami i różnej maści
przestępcami, ale nie po to by ustaleń owych negocjacji dotrzymywać po wsze
czasy. Jest to tylko zwykła gra na czas, pozwalająca zająć dogodną pozycję
snajperowi, obmyślić plan uwolnienia zakładników, odwrócić uwagę, oddziaływać
na psychikę przy pomocy profesjonalnych negocjatorów.

Oczywiście, kiedy nie ma już innego wyjścia dostarcza się
okup, podstawia samochód, samolot czy helikopter, ale prawie zawsze jest to
tylko kolejny etap akcji mającej na celu wyeliminowanie przestępcy, nawet
fizyczne oraz uwolnienie i ocalenie niewinnych ludzi.

W Polsce, właśnie w tym 1989 roku nie dość, że bandytom
podstawiono luksusowy autobus z przewodnikiem, przekazano worki z pieniędzmi,
czyli okup to na dodatek jeszcze rozgrzeszono ich z zabicia części zakładników
i zaproszono na wspólną rozpustną biesiadę, która już trwa ponad 20 lat.

Mało tego. Kiedy wyszło na jaw, że część policyjnych
negocjatorów tak naprawdę przez lata było na garnuszku bandytów to stwierdzono,
że w sumie nic się nie stało.

I tak PRL-owska sztafeta pokoleń trwa. Starych
skompromitowanych komuchów usunięto w cień, a na czoło posłano Kwaśniewskich,
Millerów, Oleksych czy innych Dyduchów. Kiedy młoda gwardia się zestarzała i
ponownie skompromitowała w aferze starachowickiej i Rywina znowu do pierwszego
szeregu wrzucono Napieralskiego i Olejniczaka. Co będzie jak i ci okażą
zwykłymi kłamcami, oszustami i karierowiczami? A przecież wiadomo, że tak się
stanie gdyż owe środowiska mają to we krwi.

Bez obaw, mimo demograficznej zapaści znajdą się następcy
wychowywani starannie przez „nasze niezależne” media.