Okiem i uchem laika

Rządzący dzisiaj Polską wiele mówią o doganianiu bogatych
członków starej unii, braniu przykładu ze sprawdzonych na zachodzie Europy
wzorców i pomysłów. Europa przedstawiana jest idealistycznie, jako wielka
rodzina, która łączą wspólne interesy i cele.

Rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej, a „narodowe egoizmy”
i sprzeczność interesów w UE jest oczywista, czego najwymowniejszym symbolem
jest Gazociąg Północny.

Najbardziej dziwna i nie ukrywam dla mnie niezrozumiała i
podejrzana jest polityka energetyczna polskiego rządu. Co prawda jestem w tych
sprawach laikiem i opieram się tylko na ogólnie dostępnych informacjach i tak
zwanym braniu zagadnienia na „zdrowy rozum”, który wcale nie musi wystarczyć do
wyciągnięcia prawidłowych wniosków.

Jednak moim zdaniem poczynania rządu idą w zupełnie
odwrotnym kierunku niż strategie energetyczne takich krajów jak na przykład
Niemcy czy Wielka Brytania.

W strategii energetycznej Niemiec, bowiem, jednym z głównych
zamierzeń jest całkowita rezygnacja do 2030 roku z wykorzystywania energii
atomowej i przejście na alternatywne źródła energii z geotermalną włącznie. W
samej Bawarii przy wsparciu państwa wiercone jest 400 otworów dla geotermii i
brała w tym udział również polska firma.

W Wielkiej Brytanii zaś podobna strategia zakłada
zmniejszenie do 2020 roku udziału energetyki jądrowej w całej produkcji energii
elektrycznej z 24% do 4%. Zauważono, bowiem (lepiej późno niż wcale), że koszty
likwidacji po 30-40 latach eksploatacji elektrowni atomowej, znacznie
przewyższają koszt jej budowy. I tak reaktory Magnox ( o mocy 2x138 MW) będą
likwidowane w trzyetapowym, skomplikowanym cyklu, którego całkowite zakończenia
ma nastąpić po 120 latach.

 Jeszcze do niedawna w
kalkulacjach ekonomicznych nie uwzględniano rzetelnie kosztów, jakie niesie za
sobą likwidacja wyeksploatowanych elektrowni atomowych.

Zatem Polska po uzależnieniu się na długie lata od dostaw
rosyjskiego gazu, planuje budowę dwóch elektrowni atomowych i uzależnienie się
najprawdopodobniej od technologii francuskiej i dostawców uranu, którego zasoby
światowe się kurczą, co automatycznie sprawia, że ten surowiec drożeje.

Dzięki benedyktyńskiej pracy nieodżałowanego profesora
Juliana Sokołowskiego, światowej sławy geologa i odkrywcy polskich złóż gazu na
Niżu Polskim, wiemy dzisiaj ponad wszelka wątpliwość, że Polska pod względem
zasobów gorących wód geotermalnych jest prawdziwym światowym Eldorado, a
możliwość ich wykorzystania występuje przynajmniej w 2000 polskich gmin.

I kiedy Niemcy nie mając tego bogactwa tyle, co my wiercą na
potęgę i współfinansują z budżetu te prace, rząd Tuska z wielką determinacją
zwalczał jeden odwiert eksploatacyjno-badawczy niesfornego redemptorysty z
Torunia. Czy chodziło o to, aby wraży Rydzyk nie zaraził innych podobnymi pomysłami,
a Polacy nie dowiedzieli się na masową skalę o skarbie, jaki jest w ich
posiadaniu?

Podobna sprawa ma się z gazem łupkowym. Sączenie do opinii
publicznej przekazu typu „to pieśń dalekiej przyszłości”, „nie wiadomo czy ten
gaz jest”, „odkrywkowe wydobycie degraduje środowisko naturalne”, „może za 15
lat”, wygląda na występowanie przeciwko polskiej racji stanu.

Już nie jest takie ważne czy owe zasoby wynoszą według
sceptyków 1 do 2 biliona metrów sześciennych czy jak twierdzą optymiści ponad 5
bilionów. W obu wypadkach oznacza to możliwość całkowitej zmiany naszej
sytuacji.  

Firma Marathon Oil, która posiada siedem licencji na
poszukiwania i wydobycie gazu łupkowego w Polsce już stwierdziła w każdym z
siedmiu obszarów obecność gazu i na wydobycie bynajmniej nie trzeba będzie
czekać 15 lat. Ponadto istnieje szansa na to, że Polska dzięki tym zasobom może
zapewnić bezpieczeństwo energetyczne nie tylko sobie, ale i zachodniej Europie.

Polski gaz łupkowy to nie tylko kłopot dla Gazpromu, ale jak
widać problem dla UE, która coraz bardziej uzależnia się od tej rosyjskiej
maszynki gazowej służącej również do korumpowania wpływowych polityków.

No, bo jak zrozumieć nie tak dawno wypowiedziane słowa Jose Barroso
współbrzmiące dziwnie z opiniami Bronisława Komorowskiego?

W Brukseli stwierdził on ni mniej ni więcej:

 „Na razie jest za wcześnie na wydobywanie gazu z łupków. Komisja bada
wszystkie możliwe skutki, w tym środowiskowe, zastosowania technologii do jego
wydobywania.”

Jakoś nie słyszałem z ust głównych europejskich graczy i
organizacji ekologicznych bicia na trwogę, kiedy slalomem między beczkami z
iperytem, zakłócając tarło tak hołubionego dorsza i niepokojąc morświny układa
się na dnie Bałtyku rosyjsko-niemiecką rurę.

Tak aktywny w sprawie Rozpudy redaktor Gazety Wyborczej,
Wajrak jakoś dziwnie zamilkł i tym razem nie zawisł na dźwigowym wysięgniku w
świnoujskim porcie., a „pogłębienie” współpracy z Niemcami i Rosją jakoś nie
wpłynęło na głębokość wkopania bałtyckiej rury.

Jesteśmy w takiej oto sytuacji, że mamy potężne złoża węgla
kamiennego (90% europejskich zasobów), największe w Europie i jedne z
największych w świecie złoża gorących wód geotermalnych i wszystko na to
wskazuje, wielkie zasoby gazu łupkowego.

Niech każdy odpowie sobie sam na pytanie: Czy Polski rząd
działa, aby na pewno zgodnie z polską racją stanu?