Jedzie, jedzie straż pożarna…

         Źle się dzieje w Unii Europejskiej, bo przypomina ona okręt, który jeszcze nie osiadł, ale niebezpiecznie zmierza na mieliznę. Przy sterze są majtkowie ze środowisk liberalnych, dodajmy, tych doktrynerskich, działających nie po linii jakiegoś konkretnego dobra, ale swego światopoglądu. Obok nich jest lewica, która nigdy i nigdzie jeszcze nie odnotowała konkretnych sukcesów, ale zawsze i wszędzie powiewała hasłami, jak manifestanci w obronie obroży bez kolców dla piesków lub demokracji. Jedno i drugie równo warte, bo wiadomo, że łobuz i tak obroży nie zmieni a demokracja tyle ma definicji, że w końcu zawsze można jakimś transparentem wymachiwać, często nawet zapominając co nam jest wypisane.

            Otóż polityka Unii Europejskiej właśnie takie przypomina zabawy. A są one nie tylko bezsensowne, ale jakże przy tym niebezpieczne. Nieważne, czy i gdzie jest pożar, wystarczy, że włączy się syrenę i wóz strażacki pędzi, strasząc przechodniów.

            Taki wóz strażacki wysyła się teraz do Polski. A czy zgłoszono tam pożar?  Ależ oczywiście. Pali się magistrat  warszawski, a wraz z nim, była już, wiceprzewodnicząca Platformy Obywatelskiej, zaufana z kolei przewodniczącego Komisji Europejskiej, niejakiego Donalda Tuska. Urwały się cumy i na powierzchnie topieli zwanej prywatyzacją wypływają wraki. Jawi cię niebezpieczeństwo, a właściwie już się pojawiło, wykrycia tych, którzy  je zatopili. Ale nie tylko to. Główny kąsek, którym karmi się brytan szczerzący zęby na Polskę – tzw. Trybunał Konstytucyjny, tak zwany, bo to  jest obecnie jedyne ramię zbrojne opozycji, przestał na dobrą sprawę być organem trzeciej władzy, a stał się narzędziem wypożyczanym według potrzeb tzw. opozycji, czyli organem antypaństwowym, kto wie czy nie jaczejką „państwa podziemnego” zaprojektowanego  przez niejakiego pana Kijowskiego. Jest więc o co się martwić w Brukseli i w Strasburgu. Są także inne sprawy, może o wiele ważniejsze. Jest ta niewygodna Grupa Wyszehradzka dziś obejmująca 4 państwa, ale agresywna interwencjonistyczna polityka kierownictwa UE nie tylko razi Polskę, ale jest gwoździem w bucie także innych członków Unii, a więc gdzie szukać oparcia, jak nie w państwach, które zdecydowanie chcą zachować suwerenność? Do Polski zjeżdża Komisja Europejska, Komisja wenecka, może jeszcze jakaś grupa nacisku. I to w  czasie, kiedy na Zachodzie nie ma dnia bez jakiejś bomby, zamachu, słowem jest tam co robić. W parlamencie Europejskim znowu będzie przepychanka, a ów poseł szczególnie gadatliwy i lubiący gesta, będzie nudził i wymachiwał ramionami, robiąc wiatr wokół siebie. Bo cóż innego może zdziałać taka pusta gadanina i zupełnie nie na miejscu gimnastyka?

            Mówiąc krótko, kierownictwo Unii ma problemy. Albion poszedł własną drogą, ale wcale nie stroni od dawnych partnerów, próba narzucenia ideologii nihilistycznej i uczynienia z takich krajów jak Polska podobnej pustyni pozbawionej tożsamości, jaką stały się niektóre państwa zachodnie, zdecydowana wola wyłamania się z na silę przeprowadzanej akcji Gleichschaltung zaprogramowanej przez Hitlera, choć bynajmniej nie spełnionej na miarę jego zamierzeń, bo duszy ludzkiej nie ujednolicił pod sznurek ideologii partyjnej. To są obecnie główne troski europejskich linksliberałów. Ani lewica, ani liberałowie nie zrobili nic dobrego dla ludzkości, bo burzyli solidne fundamenty  świata, w którym żyli a na ich miejsce stawiali budowle może na zewnątrz imponujące, ale wewnątrz od początku zmurszałe konstrukcje. Można by tak mówić nawet o wielu tworach architektonicznych, o strukturze ideologicznej jednak po prostu trzeba tak mówić. Tylko ślepy nie dostrzeże katastrofy starego świata spowodowanej przez podobnych jego przywódców, jakich dziś spotyka się na każdym kroku. Ślepy, ślepego prowadzić nie może, znamy to już z Ewangelii, a życie to potwierdza na każdym kroku.

            Spodziewamy się zatem straży pożarnej z Brukseli, Strasburga, Wenecji, a może jeszcze jakiegoś rachmistrza, który  pocieszy tamtych prognozą szybkiego bankructwa Polski. Bo wsparcie polskiej rodziny, to dla  unijnych bonzów groźba może największa. Trudno sobie wyobrazić sytuację, w której w  bogactwie dożywający w luksusie swych dni. wolni od przesądów „europejczycy”  będą zdani na łaskawość lub jej brak ze strony nowych swych panów chodzących w piątki do meczetów, a Polska będzie taka jak po dawnemu, ludna, choć może nie tak luksusowa, a w każdym razie Bogu, a nie Allachowi się kłaniająca? Nie są to obrazy specjalnie wybujałej wyobraźni, ale prognozy tak realne, że aż przerażające.

            Nękanie Polski, odkąd władzę stracili polscy linksliberałowie powinno być dla „apostołów demokracji” z Brukseli żenujące. Bo w czyim to robią interesie? Stale opłakujących swą przegraną PO/PSL. A może w interesie „państwa podziemnego”, a może w obawie, że wyjdą na jaw wspólnicy Amber Gold, że ujawnią się machlojki przez 10 lat bezkarnie robione w Warszawie, czy tylko zresztą w Warszawie? Bo w końcu o coś musi tu chodzić. Nikt o zdrowych zmysłach  nie dostrzeże w Polsce braku demokracji, nikt też nie może uznać że  Trybunał Konstytucyjny zachowuje się jak przystało na tę „trzecią władzę”. Zresztą jest on drogą zabawą, a pożytku nie przynoszącą, zatem niepotrzebną. To wszystko wie ogromna większość Polaków. Jak to byłoby dobrze, gdyby wiedzieli to także dostojni wycieczkowicze z Brukseli nawiedzający właśnie nasz kraj.