Jak Tusk został rusofobem. Mitomania-studium przypadku

Donald Tusk coraz bardziej nas zadziwia, uzmysławia nam, jak mało o nim wiedzieliśmy (!). Bowiem od kilku tygodni usiłuje przekonać nas, że od zawsze był surowym krytykiem przywódcy Federacji Rosyjskiej. Kto by przypuszczał, że polityk jest tak oddany słusznej sprawie. Komunikaty byłego premiera zdumiewają i wprawiają w osłupienie, zwłaszcza że fakty są zgoła inne. Pamięć Tuska znacznie szwankuje, czas więc przypomnieć o najistotniejszych kwestiach.

W wywiadzie dla sprzyjającej mu Polityki, szef PO mocno odpłynął, twierdząc, że w Brukseli uchodził za...rusofoba: Tam się za głowę łapali, nazywali mnie monomaniakiem, że ja wciąż tylko o Ukrainie i o zagrożeniu rosyjskim. Interesujące.

Kiedy PO przejęła władzę, Tusk za pierwszą stolicę, którą odwiedzi, obrał właśnie Moskwę. Znamienne. Można pytać, jak to się ma do domniemanej niechęci wobec Rosji? Nijak, ów poszedł jeszcze dalej: oznajmił, że Polska nie będzie już paraliżować członkostwa  Federacji Rosyjskiej w Organizacji Współpracy Gospodarczej.

Jeszcze jedna rzecz, godna uwagi, pokazująca, że polityk łże. Chodzi o wizytę satrapy Władimira Putina w 2009 roku z okazji 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej. Pułkownik KGB pozwala sobie na zbyt wiele, tworzy nową historię, insynuując, że Polska była sojusznikiem Hitlera. Tymczasem magister historii o specjalizacji nauczycielskiej, milczy jak zaklęty. Jego brak reakcji jest dowodem na to, że nigdy rusofobem nie był.  Podobnie jak zachowanie po katastrofie smoleńskiej, słynne uściski, ''żółwiki". I niezależnie od tego, ile wywiadów udzieli.

W ostatnim czasie europejski demokrata coraz bardziej odjeżdża, przypisuje sobie zasługi, które absolutnie nie były jego udziałem. W rozmowie z Jerzym Baczyńskim Donald Tusk oświadczył: To, że ja nie jestem politykiem agresywnym w retoryce, nie oznacza, że Polska za rządów PO nie była surowym krytykiem niemieckiej polityki energetycznej. Jedno przyznać trzeba, temu człowiekowi tupetu nie brakuje, takie bajki kupują już tylko jego wyborcy.

Podsumowując, trzeba pamiętać, kto tak naprawdę przestrzegał przed rosyjskimi imperialnymi apetytami. I nie był to Donald Tusk, z jego ust nigdy nie usłyszeliśmy: mój kraj, moja Polska. Był nim śp. Lech Kaczyński i jego świta:

Dziś Gruzja, jutro Ukraina, pojutrze kraje bałtyckie, a później może i czas na mój kraj, na Polskę.

Pamiętajmy.