Ein Reich, ein Recht, ein Raub

Tak sobie natychmiast skojarzyłem jako, że odniesienie do nazistowskiej Rzeszy jest wciąż bliskie. Tym razem w sloganie zamiast wodza jest: prawo i rabunek - na co ci bystrzejsi już dawno zwrócili uwagę – które zastąpiło czołgi i Drang nach Osten. Wodzem został Tusk, a według kiboli - matoł. Mamy więc w Europie jednego Donalda, a drugiego ma Ameryka. To taki zbieg okoliczności, ale ukazujący wyraźnie – i to prawie wszelkie możliwe - różnice. Prawie, bo prócz jednej – obaj budują ścianę; ten w USA na zewnątrz kraju, ten w UE pomiędzy krajami – ale wewnątrz UE, gdyż podział unii na różne prędkości on będzie parafował. Przypomina mi to taki trochę komiczny, ale nieuchronny proces (bez użycia właściwych rodzajników): Socialismus - Revisionismus – Rheumatismus, z przynależnymi mu cechami: europejski – niemiecki - światowy.

Wróćmy jednak na grunt europejski i tzw. „dzień po”. Niestety, na to co się stało nie ma tabletki wczesnoporonnej, która tak przydaje się feministkom. A przydałaby się... Na naszych oczach urodził się 9 marca 2017 r. nowy faszyzm – faszyzm demokracji. Że co? Faszyzm demokracji?

     Pozwolę to sobie uzasadnić porównując do podobnego procesu, w którym stosuje się zasadę wyboru tzw. demokratycznego czyli uwzględniającego równe prawa wszystkich członków, i w którym stosuje się zasadę konsensusu. [1]

W Organizacji Narodów Zjednoczonych co jakiś czas (element wspólny – kadencyjność) wybierany jest nowy wódz, na którego swoje kandydatury mogą składać poszczególne państwa. Kandydaci są później przesłuchiwani (czyli swojego rodzaju debata) przez specjalną 15-sto osobową komisję. Przesłuchania są kilkuetapowe (cztery?) [2] i aby przejść do kolejnej tury należy uzyskać aprobatę stosownej większości członków komisji. Kandydatom zadaje się rozmaite pytania z wielu dziedzin i pozwala przedstawić ich wizję przyszłej polityki czyli to co interesuje akcjonariuszy przy wyborze prezesa „firmy”. W roku 2016 wybrano na „prezesa” Portugalczyka Guterresa. Zwycięzca tego konkursu musi uzyskać poparcie większości – to chyba jest ten element demokracji, o którym chrzanią europejskie gęby.

W przypadku wyboru kolejnego europejskiego „Rumpuja”, nie było takiego demokratycznego – ani nawet pozorowanego – procesu, to był rozkaz dla przywódców 28 państw. Rozkaz i pewnie podany w eleganckiej formie, może w takiej:

Also, Damen und Herren... Ich meine, das Herr Tusk wird der Erlosung fur unsere demokratische Idee sein. HerrTusk – ich gratuliere Sie. Sieg Heil! Also, meine Demokraten - rechts um! Abtretten! [dla nieznających niemieckiego: Otóż, Panie i Panowie... Jestem przekonana, że pan Tusk jest tym, który ochroni naszą demokratyczną ideę. Panie Tusk – gratuluję panu. Pozdrawiam! Tak więc, moi demokraci – w prawo zwrot! Odmaszerować!]

I to wszystko. Oto europejska demokracja. Fuhrerowa demokratycznie zarządziła.

Wystarczy porównać teraz porównać demokrację oenzetowską i unijną. Jak ktoś podskoczy, zawsze może usłyszeć od francuskiego Gefreitra (starszy szeregowy) Merkel: Wy macie zasady, my mamy fundusze czyli morda w kubeł. Za trzy miesiące - demokratycznie - przywiozą nam pierwsze pociągi z uchodźcami, do demokratycznie wybranych Konzentrationslager w tej skrajnie nacjonalistycznej Polen. Gross, reżyserka Agnieszka i podobni od dawna utwierdzają Europę w tym, że mamy w tym doświadczenie. Jak się nie zgodzimy, to – demokratycznie – z ust Gefreitra Hollanda (lub innych) dowiemy się, że nie dadzą nam więcej funduszy.

Panie Morawiecki: co wtedy zrobisz? I czy też demokratycznie?

     Nie tak dawno śpiewał Big Cyc: facet to świnia, i żaden facet się nie obrażał, nieco później urosło to do męskiego szowinizmu, którym feministki zaczęły terroryzować facetów, a obecnie za powiedzenie kobiecie w trakcie sprzeczki, że jest gruba jak świnia (bo jest faktycznie) można zostać oskarżonym o mowę nienawiści. Jak widać znaczenie słów bardzo się uwolniło i nie jest tak jednoznaczne jakim było kiedyś.

Musimy też przyjąć do wiadomości, że są różne demokracje: ta frazesowa na ustach eurokratów, demokracja większa czyli ta, którą zaprezentowała ostatnio Merkel i demokracja mniejsza, którą reprezentował np. Artur Mas z Katalonii. Jego demokracja, tzn. wola Katalończyków, by zaistnieć jako odrębny fragment unii jest gorszego sortu, w związku z tym, on jako ich przywódca, został skazany przez sąd za realizowanie owej demokracji mniejszej. I demokratycznie, informacje o tym w języku polskim i niemieckim nie istnieją w Wikipedii, są natomiast dostępne w hiszpańskim i angielskim.

I tak się narodził śliczny bobas, na pierwsze dano mu Democrat, na drugie Fasista.

Pamiętajcie, za rok, 9 marca 2018 r. jego pierwsza rocznica urodzin – Democrata Fasisty.

[1] ]]>http://www.unic.un.org.pl/wybory_sekretarza/procedura.php]]>

[2] ]]>http://www.nezavisne.com/novosti/svijet/Jeremic-treci-u-glasanju-za-gene...]]>