„Odejdź ty ode mnie szybkim krokiem!”

Ministerka Fedak nie powiedziała niczego, co różniłoby ja od innych, przepraszam za wulgarne słowo, polityków. Marszałek Zejmu Zych, marszałek Zejmu Oleksy plus stada posłów i senatorów pomniejszego kalibru – znamy i pamiętamy ich solowe występy, dzięki którym na warszawskiej Pradze zostaliby z miejsca uznani za jo, jo, ziomali. Cóż w tym dziwnego? Dziwne jest raczej to, że w potocznej opinii nasi, tfu, politycy są etalonami kultury osobistej. A nawet – fiskultury. Tymczasem z własnego doświadczenia wiem, że wewnętrzne obrady byle partii natężeniem chamstwa językowego nie odbiegają specjalnie od pogawędek pod budkami z piwem. No owszem, różnice są – robole w beretach z antenkami są bardziej prostolinijni, mówią „spotkamy się, k…, jutro na browarze”, a politycy „spotkamy się, k…, jutro na konwencie”.

Trzeba trafu, że tego samego dnia późnym wieczorem w programie „Ekspres reporterów” pojawił się materiał o pewnym nerwowym instruktorze nauki jazdy (link do filmu tutaj). Ów nauczyciel prowadzenia samochodu zwracał się do kursantów słowami ministerki Fedak, co wywołało ogromne oburzenie wśród jego przełożonych, nadzoru powiatowego, kursantów i jeszcze kogoś tam Bardzo Ważnego. Jeden z pełnych nagany komentarzy wygłoszonych przez pewną utytułowaną mądrą głowę brzmiał mniej więcej tak:

„Aby wykonywać szereg różnych zawodów trzeba się kształcić wiele lat, a instruktorem może być każdy już po 6-miesięcznym kursie…”

Bardzo pryncypialne oskarżenie. A ile lat trzeba się kształcić, by być politykiem?Proszę mnie poprawić, lecz chyba nie pomylę się, kiedy napiszę, że politykiem można zostać z dnia na dzień bez żadnych wieloletnich studiów. No to skąd zdziwienie, że ministerka Fedak używa języka Zycha?