W sieci mafijnego totalitaryzmu

Jak łatwo jest sterować sądami, a więc i wyrokami - wykazała sprawa prezesa Sądu Okręgowego w Gdańsku Ryszarda Milewskiego. Wprawdzie dobry znajomy Tuska, z którym premier przybijał „piątkę” w trakcie meczu piłkarskiego Lechia-Arka już prezesem nie jest, ale nadal jest sędzią. Sędzią, na którym władza może zawsze polegać tak jak wtedy, gdy osoba podająca się za asystenta szefa kancelarii premiera ustalała szczegóły związane m.in. z posiedzeniem sądu dot. zażalenia na areszt szefa Amber Gold. 

Czy takich sędziów w III RP jest więcej ? Sprawa tygodnika „W Sieci”, którego zakaz wydawania w trybie ekspresowym wydał Sąd Okręgowy w Warszawie dowodzi, że jest to jak najbardziej prawdopodobne. Tym bardziej, że sprawa tygodnika dotyczy podstaw ustrojowych, zapisanych w art. 14 Konstytucji: „Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu” oraz w art. 10 ust. 1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. 

Skoro Rzeczpospolita nie usuwa sędziów, którzy łamią Konstytucję, to z tej Konstytucji pozostał nam już tylko parawan, ukrywający gwałtownie odradzający się totalitaryzm. To pod przykrywką budowy „postępu” i demokracji, Tusk przy pomocy maszynki sejmowej buduje totalitaryzm – system, w którym łatwo się pozbyć niezależnej prasy i środków społecznego przekazu, czego przykładem są boje telewizji Trwam o dostęp do multipleksu. Przykładem rozszerzającej się patologii systemu, były nocne uzgodnienia na parkingu rzecznika rządu Grasia z właścicielem „Rzeczpospolitej” w sprawie artykułu o obecności trotylu we wraku TU-154M. Spacyfikowanie „Rzeczpospolitej” w następstwie tego nocnego spotkania, stało się więc symbolicznym aktem pacyfikacji niezależnej prasy i niezależnych dziennikarzy w Rzeczypospolitej za parawanem demokracji i  Konstytucji. Parawanem, ukrywającym coraz bardziej widoczną zależność prasy i innych środków społecznego przekazu od władzy wykonawczej.

Ale przecież i rzecznika Grasia nikt w tym kraju nie ruszył - zwłaszcza zaś jego chlebodawca. Bo tacy ludzie jak sędzia Milewski, czy rzecznik Graś są gwarantami odrodzenia się totalitaryzmu: z jednym wodzem, z jedną partią z jedną prasą i telewizją, z jedną myślą i gigantyczną – nietykalną mafią. Bo nasz polski totalitaryzm nie jest żadną kontynuacją totalitaryzmu Hitlera czy Stalina, jak niektórzy piszą. Nasz, postępowy system tylko czerpie wzory z tamtych totalitaryzmów, budując „postęp” przy pomocy nachalnej propagandy, pod której powierzchnią grasują nietykalni złodzieje, mafiosi, przekupni prokuratorzy i sędziowie oraz naczelnicy urzędów skarbowych, naliczający domiary obywatelom i drobnym przedsiębiorcom...

Odsłanianie m.in. przez tygodnik „W Sieci” kulisów tego „postępowego” państwa, w którym dzieci nie jedzą jeszcze szczawiu z przydrożnych rowów – musiał być zatem dzwonkiem ostrzegawczym dla wszystkich, którzy ten system budują i wspierają. Dlatego, na próżno dziś oczekiwać głosów zatroskania ze strony reżimowych mediów i reżimowych redaktorów, którzy aktualnie zatroskani są zacofaniem polskiego społeczeństwa, które nie akceptuje przywilejów dla pederastów, lesbijek i transwestytów. Na próżno oczekiwać głosów oburzenia dawnych bojowników o wolność i demokrację, którzy w partii Tuska stali się funkcjonariuszami systemu, z którego czerpią horrendalne profity, sami przydzielając sobie hojne premie „za aktywność”. Na próżno oczekiwać, by jakikolwiek funkcjonariusz coraz bardziej totalitarnego systemu zainteresował się przyczynami ochrony aferzysty Marcina P., którego spółka Amber Gold nie musiała składać w Pomorskim Urzędzie Skarbowym deklaracji VAT, zeznań CIT i sprawozdań finansowych za lata 2009-2011 ! Nikt przecież o zdrowych zmysłach świni przy korycie - nie chce narazić się twórcy tego systemu, którego początki zainicjowali aferałowie z Gdańska...

Dziś okazuje się, że Marcin P. jest tylko jednym z elementów mafijnego totalitaryzmu, budowanego za parawanem Konstytucji, postępu i Europy. Okazuje się bowiem, że nawet połowa diesla importowanego do Polski sprowadzana jest nielegalnie, z pominięciem akcyzy i podatku VAT !  Mafia nie kryjąc się, w biały dzień sprowadza tankowce z paliwem zamówionym np. przez firmy będące w upadłości. Gdy dodamy, że niektóre przetargi paliwowe organizowane przez samorządy wygrywają przedsiębiorstwa handlujące zabawkami czy psią karmą - obrazuje to skalę korupcji mafijnego totalitaryzmu.

Ale przecież już na początku rządów aferałów, gdy to „pierwszy milion dolarów należało ukraść” - ochroniono mafię paliwową w marynarce wojennej, umarzając gigantyczną aferę z powodu…przedawnienia:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Afera_paliwowa_1991

Powracając zatem do tygodnika „W Sieci” - jego wydawca nie może nawet marzyć o umorzeniu pozwu, w sprawie nazwy tygodnika. Za pozwem stoi bowiem cały mafijny system, który dba o to, by zagrażające jego istnieniu wolne słowo i prawda nie dotarły do społeczeństwa. Dlatego „złodziei” tytułu należy przykładnie ukarać, zakazując przestępcom pisać niepochlebne artykuły o państwie dobrobytu. Państwie, z którego powinniśmy czuć uzasadnioną dumę i satysfakcję, że coraz mniej liczne dzieci nie wyjadają szczawiu z przydrożnych rowów, zaś ciepła woda w kranie jest takim samym standardem, jak kuchnia węglowa w mieszkaniu Kostka Myszkiewicza.

Tego samego Myszkiewicza, który gdy podrósł chciał wysadzić pomnik Lenina, ale potem się rozmyślił…

P.S. Proponuję wydawcy pozostawienie dotychczasowej nazwy pisma, lecz z uwzględnieniem wprowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie cenzury na literę „W”. I to do czasu, gdy ten reżim upadnie. Tytuł byłby więc taki, jaki mógłby by być za PRL-u, tj.:             „[– – – –] SIECI”

Kpt. Nemo