Drugie dno poprawności politycznej.

Poprawność polityczna. Twór wymyślony podobno po to, by nie ranić, nie obrażać i przeciwdziałać dyskryminacji. A dyskryminuje, obraża i rani. Czasem zabija, choć na szczęście - najczęściej swoją śmiesznością.

Z poprawnością polityczną spotykamy się niemal na każdym kroku. Pewnych słów nie wypada używać, pewnych poglądów głosić. I sens, czy brak sensu nie ma tu nic do rzeczy.
Samej nazwy nie znajdziemy w konstytucji, kodeksie karnym, czy jakimś innym zbiorze praw i obowiązków.
Nie jest też ona sferą moralności, czy etyki. A na nasze życie ma coraz większy wpływ i myślę, że jest to wpływ negatywny. Destrukcyjny i ograniczający naszą wolność.

Poprawność polityczna – co to za potwór? Kto i po co go stworzył?
Wg wikipedii (po odlaniu wody), wychodzi, że poprawność polityczna, to zjawisko społeczne w dyskursie publicznym. „Jego celem jest obniżenie poziomu antyspołecznych uprzedzeń i dyskryminacji danych grup społecznych”.
Po przeczytaniu całego omówienia tego hasła ma się wrażenie niedosytu. Tekst jest wygładzony i napisany tak, aby z niego niewiele wynikało – tak aby się nie wychylić, lub nie napisać za dużo.
Myślę, że autor pisząc o poprawności politycznej – sam był pod jej mocnym wpływem.
Bo czy usuwanie krzyży z przestrzeni publicznej, gdzie większość stanowią chrześcijanie to zjawisko w dyskursie publicznym? A likwidacja chrześcijańskich świąt, propagowanie treści i zachowań antyreligijnych, niszczenie chrześcijańskiej moralności, niedopuszczanie do zaistnienia w opinii publicznej głosów innych niż te - „jaśnie oświecone” lewackim lub politycznym namaszczeniem?
Autor opracowania pisze: - Poprawność polityczna „ma w zamierzeniu polegać na unikaniu w dyskursie publicznym stosowania obraźliwych słów i zwrotów oraz zastępowania ich bardziej neutralnymi.”
Czy słowo „Czarny”, lub „Afroamerykanin” jest bardziej neutralne niż „Murzyn”? Zwłaszcza jeśli urodził on się np. w Anglii lub Polsce? Czym różni się gej od pederasty? A czy nazywanie matki lub ojca dziecka „rodzicem A” czy „rodzicem B” nie jest dla nich obraźliwe, a przy tym głupie? A czy głoszenie poglądu o tym, że płeć człowieka jest wynikiem jego osobistego wyboru, nie jest z punktu widzenia nauki idiotyczne? Albo zakaz spożywania pokarmów w pracy przy biurku – na czas, gdy Muzułmanie obchodzą ramadan, czy zastąpienie świątecznej choinki na brukselskim rynku „wydziwasem” zbudowanym z pudełek?
A okazuje się, że to wszystko – to wytwory poprawności politycznej.

Kto ją wymyślił i czy naprawdę zamiar miał taki, jak pisze wikipedia?
Sięgnijmy może do bardziej zacnego źródła wiedzy. Jak podaje słownik języka polskiego:
„poprawność polityczna – lewicowa ideologia powstała w USA, nakazująca w imię tolerancji unikanie określeń i zachowań wyrażających uprzedzenie lub dyskryminujących mniejszości narodowe, seksualne (homoseksualistów i lesbijki), kobiety, ludzi niepełnosprawnych itd.;
w konsekwencji prowadząca do uprzywilejowania tych grup społecznych i nietolerancji”.

Przyznacie chyba, że słownik o wiele precyzyjniej określił prawdziwy sens tego, z czym mamy tu do czynienia. Tylko cztery linijki tekstu, a ile ciekawych informacji.
Po pierwsze dowiadujemy się, że jest to ideologia lewicowa. I już lepiej można zrozumieć, dlaczego polityczna poprawność zawiera w swej idei tyle zakłamania, fałszu, nieuprawnionego nacisku na inne grupy społeczne i chęci podporządkowania sobie innych.
Lewactwo, jak widzimy - może w „dyskursie publicznym” wyzywać oponentów od „faszystów”, „homofobów”, „antysemitów”. Może opluwać Kościół, szydzić z Boga i ludzkiej religijności, wyśmiewać tradycję i konserwatywne przekonania. Lewakom poprawność polityczna w tym nie przeszkadza – bo przecież oni stworzyli tę „broń” i nie po to, aby ich ograniczała i przeszkadzała w działaniu.
Mamy tu i opisane konsekwencje tej lewicowej ideologii. To ideologia – jak podaje słownik - „w konsekwencji prowadząca do uprzywilejowania tych grup społecznych i nietolerancji”.
Myślę, że najciekawsze, co z tego wynika, to obnażenie sposobu działania lewactwa: - jako totalny brak tolerancji w stosunku do innych - w imię tolerancji. Ale znamy to przecież z historii. Walka o wolność poprzez wtrącanie do więzień czy zamykanie w łagrach. Albo wszczynanie wojen czy rewolucji w imię pokoju i dobra społecznego. Generalnie – co innego „na sztandarach”, a co innego w działaniu.

Myślę, że cel i zamiar wprowadzania poprawności politycznej był od samego początku, dla jej twórców, jasno określony. Ale inny niż podaje wikipedia i niż mają myśleć współcześni. Chodziło o stworzenie wymyślnego „knebla” – który nieświadomi i naiwni kupiliby w ciemno i sami sobie założyli na usta. Chodziło o narzucenie oponentom swoistej autocenzury - stworzenie narzędzia, które potrafiłoby samo dyscyplinować i samo ograniczać ideologicznych i politycznych przeciwników.
Nie dziwmy się więc, że sama idea została podchwycona i przeniesiona na grunt prowadzenia polityki, gdzie też dobrze się sprawdza. Zastąpiła państwową cenzurę, pozwoliła na eliminowanie z życia publicznego osób niewygodnych dla władzy, zablokowała dostęp do szerokiej opinii publicznej informacjom i treściom niepożądanym. Bez zakazów, więzień i z ograniczonym działaniem aparatu fizycznego przymusu.

Jak widać – poprawność polityczna udała się lewactwu wyśmienicie i ma się coraz lepiej.
Z doświadczenia już wiemy, że każda zaraza, którą wyhoduje lewactwo - sama nie wyginie.
Nie ma wyjścia - trzeba ją zwalczyć i to wszelkimi dostępnymi środkami. Na początek – myślę - starając się ograniczyć jej zasięg. Bezkompromisowo obnażać jej ukryte cele, ukazywać jej głupotę i śmieszność – tak by społeczeństwo mogło się odpowiednio odtruć i uodpornić.
I koniecznie brońmy i wspierajmy wszystkich tych, którzy nie boją się głosić prawdy, wbrew zasadom narzuconym przez macherów wykorzystujących polityczną poprawność do swoich niecnych celów. Bo prawdziwym celem tej ideologii jest stworzenie „podczłowieka” - dla nowej „rasy panów”. Oderwanego od Boga, rodziny i swoich korzeni. Niemoralnego i pozbawionego godności. Współczesnego niewolnika zdominowanego przez fałszywą „elitę”. Ludzi udających miłość i troskę, a w rzeczywistości – cynicznych, zdeprawowanych, nieuczciwych i zakłamanych chamów.