Powstania Narodowe. Strata czy Konieczność?

Zacznijmy od punktu widzenia endecji. Otóż według Narodowej Demokracji były to szkodliwe, niepotrzebne, do niczego nie prowadzące zrywy, które tylko doprowadzały do krwawych strat najbardziej bojowego i uświadomionego narodowo elementu. W jednym przypadku endecja była blisko prawdy. Straty. Zabici, wywózki, konfiskaty majątków, które to były później sprzedawane za bezcen Żydom, bo nawet Rosjanie nie chcieli ich kupować po bardzo preferencyjnych cenach. Żydzi tych objekcji nie mieli. Ale z drugiej strony te straty w następnym pokoleniu były uzupełniane, a legenda pozostawała. Legenda która pozwalała przetrwać

 

Zastanawiałem się  wielokrotnie skąd wzięło się tak oczywiste i wierutne kłamstwo w które uwierzyło i powtarzało wielu skądinond  uczciwych i mądrych ludzi. Wydaje mi się, że teza o niepotrzebnych stratach powstała w kuźniach OCHRANY i poprzez zdrajców udających patriotów została rozpowszechniona wśród Polaków. Niestety spora grupa rodaków w nie uwierzya stając  się pożytecznymi głupcami, od nich zarazili się inni i nie analizując całokształtu sprawy, zapatrzeni w owe mityczne straty, powtarzali te idiotyzmy wszem i wobec, nie zwracając uwagi na to, że stają się orendownikami "pokojowego współistnienia narodów" pod knutem tego czy owego zaborcy. Nie zwracając uwagi na to, że w ten sposób wyrzekają się historii własnego narodu. Wyrzekają się szacunku do własnej historii i Narodu. Smutne tylko jest to, że prim w tym wiodą tzw "narodowcy", wprawdzie z Narodowej Demokracji. w sumie małego odłamu Ruchu Narodowego, ale za to najbardziej krzykliwi. Oczywiście nie wszyscy endecy są aż tak zaślepieni, ale jednak.

Zaślepieni bajeczką zdrajców i ochrany nie bardzo zdawali sobie sprawę z tego, że owe straty były już wyrównywane w następnym pokoleniu. Patrioci wracali z zsyłek, jeszcze twardsi i bardziej zdecydowani. Młodzież wychowywała się na legendzie poprzedniego ;pokolenia, wychowywała się na woli walki o wolność Polski. Wiedziała i wierzyła, że był to jej święty obowiązek, a legenda pozwalała przeżyć i znowu ruszyć do boju. Być może straceńczego, być może przegranego, ale bój ten tworzył następną legendę, na której wychowywało się następne pokolenie. Straty były uzupełniane i następne pokolenie wyruszało w bój!

 

 

Nie tylko ci ogłupieni, ale wszyscy Polacy powinni zdać sobie sprawę, że w ciągy 146 lat od momentu Konfederacji Barskiej do 1918 roku było 11 POWSTAŃ NARODOWYCH na terenach Polski, a więc mniej więcej co 20 lat Naród zrywał się do walki o wolność! Powtarzam raz jeszcze, dzięki tym cyklycznym Powstaniom Polacy czuli się jednym Narodem, czuli się Polakami i Państwo Polskie przetrwało w naszej narodowej świadomości. Bez Powstań Narodowych ani Naród jako Naród, ani świadomość narodowa Państwa Polskiego nie przetrwałaby tego okresu czasu. Oto dlaczego zaborcy i ich sługusi zdrajcy sączyli jad straty do świadomości narodowej Polaków, a pomagali im pożyteczni idioci wierzący w "straty"!

 

Gwoli przypomnienia:

Konfederacja Barska,  1768 - 1772

Powstanie Kościuszkowskie,  1794

Powstanie Listopadowe,  1830 - 1831

Powstanie Poznańskie, 1848

Powstanie Krakowskie, 1846

Powstanie Styczniowe, 1863 - 1865 

Powstanie w roku 1918, Odrodzenie Polski

Powstanie Wielkopolskie, 1918 - 1919

Powstania Śląskie (3),  1919 - 1921

Następnie wojna bolszewicka 1919 - 1921 zakończona niesławnym pokojem ryskim w którym to tak niesławnie popisała się endecja. Zresztą endecja popisała się nieudanym zamachem stanu Januszajtisa w 1919 roku i przygotowywała zamach stanu również w maju 1925 roku z tym, że w porozumieniu z sowiecką Rosją. Co się nie udało w 1925 roku udało się w drugiej połowie wrzaśnia 1039 roku już w Rumunii. Ale nie o to chodzi. Chciałem tylko pokazać, że ci którzy tak strasznie potępiają Powstania Narodowe mają o wiele więcej za uszami niż komukolwiek by się wydawało, a postępują zgodnie z zasadą "łapać złodzieja".

Już na zakończenie nie od rzeczy będzie przypomnieć Powstanie Warszawskie 1944 oraz zrywy robotnicze, które to miały podstawy narodowe:

Poznań 1956

Wybrzeże 1970

Ursus/Radom 1976 

Lublin 1980

Wybrzeże 1980

Podziemna Solidarność 1981 - 1990

 

Trzeba przyznać, że spora ilość działaczy podziemnej Solidarności w dalszym ciągu się nie ujawniła, a niektóre regiony nigdy oficjalnie nie zakończyły swojej działalności.

Tak że jeśli ktokolwiek powie wam śpiewkę ochrany o niepotrzebnych powstaniach, to są tylko dwa wyjścia. To będzie albo głupek, albo zdrajca. Bo każdy kto odrobił zadanie domowe z historii Polski rzetelnie nigdy tego nie powie.