Kartka z dziennika, czyli wspomnień czar

Od czasu gdy zaczął się weekend, mało mnie było na necie, a to z powodów ładnej pogody, tego, że chodziliśmy na spacery, a na wieczór zostawała praca, której nie zrobiłam w dzień.
Za to dziś, już się poprawię.

Znalazłam starą kartkę z mojego dziennika, jest to zapis z 12.07.83, więc miałam osiemnaście lat

Dziennik pisałam bardzo długo, ale kiedyś wszystko poniszczyłam, a tu nagle dziś, w książce(pewnie służyła mi za zakładkę) znalazłam taki zapis.

Oczywiście wszystkiego Wam nie przepisze, bo jest tam kilka bardzo osobistych rzeczy i nawet po latach, są zbyt osobiste, ale większość macie.

Bardzo wcześnie wstałam, poleciałam do mleczarni po chleb i mleko, a tam EUREKA!!! były bułki i żółty ser.
Potem musiałam sobie podrzucić spódnicę, bo mama nie miała czasu, a ja chciałam ją dziś ubrać, spódnica jest śliczna, już widzę minę…, gdy mnie w niej zobaczy.
Niestety dziś znów była popołudniówka i jeszcze zabrakło mi na tym nowym wzorze podszewki, dobrze, że w magazynie jest K. i mi przyniósł balik, bo żadna zołza by mi nie pożyczyła, a wzór jest popieprzony.
O dziesiątej stał pod zakładem, a ja udawałam, że go nie widzę, szybko poszłam na szagę do domu, powiem B. będzie się śmiała.
Przyszłam do domu, mama czekała na mnie z kolacją(były grzanki z tym żółtym serem, co go rano zdobyłam).
Jak jedliśmy kolację zadzwonił do drzwi….

Dalszy ciąg, to opis zbyt osobisty.

Ale z dwóch powodów przepisałam tą kartkę, pierwsza, to ta, że w czasach komuny, kupowało się po prostu żółty ser, nie jakiś gatunek, tylko po prostu żółty (przynajmniej u nas tak było), drugi, to ta spódniczka, dobrze ją pamiętam, było mnóstwo podrzucania, była z klosza (przymarszczonego)w kolorze lila, dół wykończony był angielskim haftem.

Miała też bardzo szeroki pasek, zapinany na cztery guziki, tak, że pasek sięgał mi prawie do piersi i był usztywniany w środku szarym płótnem, by był dość sztywny, co utrzymywało ów pasek i on się nie zwijał.

Pamiętam też reakcję, tego o którym tu wspomniałam, bo spódnica była bardzo długa, prawie do kostek.

Zobaczcie jak świstek papieru, może pobudzić do wspomnień.
Pozdrawiam serdecznie.:D

Ps. Zobaczcie już mam pięćdziesiąty wpis na niepoprawnych, płodna jestem jednak.;P