Wystrzegajmy się prowokacji !

W czasach wytężonej walki o kształt przyszłej Polski, patriotyczny ruch broniący wartości narodowych narażony jest na przemyślane prowokacje. Piszę ten tekst w trosce o naszą sprawę, choć mogę spotkać się z silną krytyką.

Prowokacja, jak mówi słownik wyrazów obcych z 1907 roku (a więc sprzed czasów sowieckiej nowomowy) to inaczej: wyzwanie, podpuszczenie, wywołanie. Chodzi tu o doprowadzenie do konkretnego zachowania u przeciwnika, żeby jego postępowanie można było łatwo skompromitować. W dzisiejszych czasach należałoby dodać do tego podszywanie się pod przedstawiciela danej opcji ideowej celem – jak zwykle – kompromitacji.

Banalnym przykładem prowokacji jest konfederacja słucka z XVIII wieku, w której rosyjski ambasador Repnin podpuścił szlachtę prawosławną i kalwińską do zorganizowania oporu przeciwko ograniczania praw innowierców. Bardzo szczytna idea – sprzeciwiać się dyskryminacji, ale ta szczytna idea to najsolidniejszy fundament dla prowokacji. Sprzeciw wobec złego traktowania pielęgniarek („białe miasteczko” nakręcone przez tvn24 znaną drogą budzenia do „oporu”, „sprzeciwu”). Sprzeciw wobec Krzyża, przeciw rzekomemu zagrożeniu dla świeckości państwa. Same sprzeciwy. Konfederację słucką (i podobną jej – toruńską) wykorzystali w XVIII wieku Rosjanie, by m. in. obalić reformy sejmu konwokacyjnego.

Znaną prowokacją jest też pogrom kielecki, kiedy to UBecja próbowała skompromitować Polaków i odwrócić uwagę od różnych spraw politycznych w kraju. Dziś, ten oczywisty fakt podaje się jako jedną z hipotez i zrównuje się z innymi bełkotliwymi wymysłami. Swoją drogą – podobnie jest ze śledztwem smoleńskim, gdzie obok poważnych założeń (zamach, niedbalstwo Rosjan itp.) stawia się prostackie hipotezy o wymuszeniu lądowania i zrównuje się te warianty w oczach opinii publicznej.

Jak widać z powyższego, pojęcia PROWOKACJA oraz KOMPROMITACJA mogą śmiało chodzić w jednej parze, zaś tuż za nimi idzie takie słowo jak SPRZECIW.

Nasze spontaniczne udzielanie się podczas różnych akcji patriotycznych, oraz podczas aktywności w sieci internetowej też jest narażone na prowokacje. Szczególnie dwie z nich zwróciły moją uwagę i prosiłbym o wystrzeganie się takich podejrzanych „hipotez”.

Pierwsza z nich, dość dawna, stosunkowo nieudana i już nieaktualna to wieść puszczona w obieg o rzekomym nagraniu orędzia Komorowskiego jeszcze przed rozbiciem się rządowego samolotu. Faktycznie na stronie tvp.info pojawiło się nagranie z orędzia, jednak godzina dodania tegoż wystąpienia była podana jako wcześniejsza niż sama katastrofa.

Mam pewne doświadczenie w moderowaniu stron internetowych i wiem, że takie rzeczy się zdarzają – zamieszczam notkę o 18:00, lecz wewnętrzny zegar na stronie jest przestawiony i notka ukazuje się jakoby dodana o 10:00. Poza tym – choć Rosjanie faktycznie potrafią spartaczyć swoje zamachy – co szczególnie widać w raportach Litwinienki – to jednak ani oni, ani inni, lepsi zamachowcy, nie mieliby żadnego interesu, by w ogóle takie nagranie wcześniej sporządzać. Łażący Łazarz napisał w swoim bezkonkurencyjnym i bezcennym tekście Gruppenführer KAT(http://niepoprawni.pl/blog/164/gruppenfuehrer-kat ), że DOPUSZCZA taką możliwość o umieszczeniu wcześniej takiego orędzia, na szczęście ŁŁ nie przesądził o tym definitywnie. I prawdopodobnie ta wrzuta z Komorowskim wygłaszającym orędzie o 5. nad ranem, była zwykłą podpuchą, tym bardziej, że o tym dziwnym zjawisku poinformowały strony internetowe, które później zniknęły (!!!). Zresztą skoro mamy poważniejsze przesłanki, by przypuszczać, że Komorowski wiedział o zamachu/niebezpieczeństwie/zaniedbaniach to lepiej tych niepewnych przesłanek nie przywoływać w dyskusji.

Druga prowokacja – znacznie poważniejsza – to rozpowszechniana wieść jakoby Bronisław Komorowski był potomkiem bolszewickiego Żyda – Osipa Szczynukowicza. Mam cały szereg przesłanek, by wiadomość tę uważać za sfałszowaną.
• Informacje te pojawiły się w sieci pod postacią komentarzy – nagle w ciągu kilku dni liczne fora internetowe zapełniły się anonimowymi „donosami” o żydowskim dziadku Komorowskiego.
• Przytaczane informacje NIE POSIADAJĄ ŻADNEGO ŹRÓDŁA. Byle historyk z miejsca zauważy podejrzaną pewność w formułowaniu danych, a konsekwentny brak źródeł. W komentarzach mówiących o Osipie pojawia się takie zdanie: „Zachowała się jego [Osipa] kartoteka jeńca wojennego.” Nie podano, gdzie ta kartoteka się zachowała. Jeśli autor tych słów zna źródło, to nie powinien pisać, że je zna, ale powinien napisać, co to za źródło. Bo w innym wypadku można napisać i tak:
„Mieszko I był synem Żydówki Racheli, która miała za zadanie zawłaszczyć nadwiślański kraj dla narodu wybranego, o czym wspominają omajjadzkie kroniki”. Czysta fałszywka, gdybym wiedział, o jakie dokładnie kroniki chodzi, to z radością bym się tą wiedzą podzielił.
• Pojawiły się informacje, że ów Osip był synem Branickiego, targowiczanina i zdrajcy Rzeczypospolitej. No i prowokator przedobrzył – Branicki zmarł w 1819 roku, a Osip miał się podszywać pod Komorowskiego w 1920 roku, kiedy tenże Komorowski (dziadek Bronisława) miał 17. Sam Osip musiałby mieć… co najmniej 100 lat! Zatem… ściema!
• Choć faktycznie Zygmunt Leopold Komorowski zmarł w 1920, a Juliusz, pod którego miał rzekomo się podszyć Szczynukowicz został – według anonimowych donosów zamordowany – to jednak pokaźna część rodziny Komorowskich przeżyła. Czy by nie poznali Juliusza, gdyby podszywał się pod niego jakiś bolszewicki agent?

Jest jeszcze kilka przesłanek obalających mit Komorowskiego – Szczynukowicza. Ja bym nie zwrócił uwagi na tę internetową fałszywkę, gdyby nie fakt, że przeglądając w internecie programy telewizyjne natknąłem się na nagranie tvn24, podczas którego „Obrońca” Krzyża wykrzykiwał, że PREZYDENT NIE JEST POLAKIEM, PRAWDZIWI KOMOROWSCY ZOSTALI ZAMORDOWANI. Ten gość zresztą od początku mi się nie podoba. Ma podejrzane parcie na szkło, często go widać w telewizji i zawsze w jakimś cholerycznym uniesieniu mówi najbardziej KOMPROMITUJĄCE stwierdzenia. Pamiętacie Państwo, jakie słowo idzie w parze z „kompromitacją”? No właśnie – albo to świadomy prowokator, albo człowiek, który się przed kamery totalnie nie nadaje.

Kiedy zorganizowano marsz milczenia w obronie decyzji o pochowaniu Kaczyńskiego na Wawelu, ścierwojady z WSI24 szukały sensacji. A tu lipa – pełno młodych ludzi (ładnych dziewczyn!), wszyscy spokojni, dobrze ubrani, mówiący składnie i na temat – w przeciwieństwie do bydła pod kurią. I nagle pojawia się znikąd starszy jegomość, który staje przed michnikowskim tłumem i krzyczy NON STOP przez dwie, trzy godziny te same cztery słowa „WOLA BOŻA, GODZIEN KRÓLÓW” machając różańcem i pokazując dwa palce ułożone w „V”. Wiadomo, kogo pokazała nasza ulubiona telewizja.

Przed prowokacjami powinniśmy się bronić szczególnie silnie. Wywoływanie u nas konkretnego zachowania jest prowadzone wtedy, gdy przeciwnik ma już gotową reakcję. Ośmieszanie nas jest o tyle łatwe, że ONI mają zorganizowane struktury, ICH działacze są często wyszkolonymi funkcjonariuszami, a jeśli są tylko „pożytecznymi idiotami”, to są chronieni przez profesjonalny klosz medialny, filtrujący wpadki takiego np. Dominika Tarasa.

Często osoba, która powtarza jakąś prowokację nie jest świadoma, że kompromituje dobrą sprawę. Trzeba usilnie próbować jej wytłumaczyć zagrożenie, jakie wynika z takiego postępowania, a jeśli się to nie uda, to bez względu na to czy ta osoba jest prowokatorem czy „pożytecznym idiotą” to w naszej misji nie można powierzać tej osobie zbyt ważnych zadań.

Kiedy kompromitujemy naszą misję, dając się nabrać na prowokacje, nasz przeciwnik przechodzi do następnego etapu prowokacji. Wykorzystuje SPRZECIW osób trzecich, których razi nasze „wywołane” (sprowokowane) zachowanie.

Nawet jeśli kogoś nie przekonałem do tego, że sprawa Szczynukowicza czy Komorowskiego wygłaszającego orędzie przed katastrofą jest prowokacją, to i tak mam prawo apelować, by…

…w dyskusji używać tylko tych argumentów, które są w 100 % sprawdzone. Nam, walczącym o słuszną sprawę, przystoi być kryształowym jak „żona Cezara”.

Strzeżcie się agentur - mawiał Piłsudski.
Już za jego czasów stosowano podobne prowokacje...

P.S. Wszystkie podane przeze mnie informacje są ogólnodostępne w sieci internetowej, słownikach historii Polski i podręcznikach akademickich.