Dzień nauczyciela

Podnoszenie rangi zawodu nauczyciela rozpoczęto od nadania uroczystej uprawy związanemu z nim świętu. I tak oto czternasty października w szkole Łukaszka miał w swoim programie długi i bogaty program artystyczny. Dla Łukaszka, Grubego Maćka i okularnika z trzeciej ławki było to prawdziwe święto - nie dość, że nie było przez cały dzień lekcji to jeszcze nie musieli w niczym uczestniczyć. Wystarczyło, że Łukaszek raz zaśpiewał na próbie i już mu podziękowano ("to jest rap dziecko, a nie śpiew!"), a Gruby Maciek podczas próby recytacji wiersza zadudnił do mikrofonu "ja pierdolę, znowu się pomyliłem". A okularnik przyniósł papiery na ADHD.
Niestety, musieli pomagać przy przygotowaniach. Rysować dziękczynne laurki, wiązać paczki ze słodyczami, układać bony żywnościowe w kopertach i to wszystko pod czujnym okiem surowej pani od niemieckiego. Nie skarżyli się jednak. Woleli to niż lekcje i odpytywanie przy tablicy.
Przez cały dzień czternastego trwała akademia, grupy uczniów deklamowały, śpiewały, tańczyły, maszerowały, wręczały. Nauczyciele bawili się chyba dobrze, bo byli uśmiechnięci, bili brawo, a na końcu do mikrofonu podeszła sroga pani od niemieckiego.
- Bardzo wam dziękujemy drogie dzieci - powiedziała i się uśmiechnęła. I podziękowała nie tylko za tą akademię, za prezenty, ale też za to, że są, bo to one są celem ich działalności jako nauczycieli, że nie ma nic wspanialszego niż kształcić młodych ludzi, napełniać wiedzą ich umysły i uczyć postaw w życiu.
Pani mówiła krótko, ale z przejęciem i nawet Łukaszek z ekipą się wzruszyli. Nic dziwnego, nie słyszeli tylu miłych słów od Bożego Narodzenia.
Akademia się skończyła, uczniowie się rozeszli, a nauczyciele udali się do pokoju nauczycielskiego. Łukaszek, Gruby Maciek i okularnik z trzeciej ławki pokręcili się po okolicy i zamierzali właśnie wracać do domów, gdy pod szkołą zobaczyli srogą panią od niemieckiego. Koło niej stał samochód, w środku siedział ktoś za kierownicą, a pani od niemieckiego usiłowała zapakować otrzymane prezenty do auta.
- Chodźcie, pomożemy jej - krzyknął okularnik wiedziony falą rozpalonego na akademii uczucia i chłopcy rzucili się na pomoc.
Niestety, sroga pani od niemieckiego źle zrozumiała ich zamiar.
- Ej, czego tu chcecie szczeniaki?! Do was mówię! Stefan, chodź tu, przecież widzisz, że jacyś gówniarze chcą mnie okraść! Albo nie, zostań, bo ukradną samochód! Co to znaczy, że nie sięgną do pedałów?! Nie mówi się pedałów tylko gejów! No czekaj, sama to zapakuję! Znowu to samo gówno, co roku dają jakieś debilne laurki, albo jakieś idiotyczne cukierki! Co ja dziecko jestem, żeby cukierki wpieprzać?! Czego wy do diabła chcecie?! Czego?! Pomóc?! Już ja wiem, jak wy pomagacie! Zaraz któryś z was mi rąbnie portfel! A czego się spodziewać po was! Te szczeniaki to wszystkie takie same! Albo narkotyki albo z nożami chodzą! Milcz Stefan i nie wtrącaj się! Ty ich nie znasz tak jak ja! Cała szkoła jest ich pełna! Tych tępych, złośliwych mord! Tylko pyszczyć potrafią, uczyć się nie chcą, a zrób coś tylko takiemu, to zaraz przyleci z mamusią, co to wałki na łbie, makijaż na tłustym pysku, tipsy na pół metra, osiem klas i "Z jak Zofia", ale kurwa najmądrzejsza jest! I jeździ kurwa Mercedesem! I zawsze synalka broni! A gówniarzerii się nic nie chce, a zmuś ich do czegoś, to ci portfel zajebią, ubranie potną nożem, albo opony, albo samochód porysują! Strach pomyśleć co z takich wyrośnie! Albo jakieś penery, albo rapery, jedne gangstery! Łazi to jak małpa, kolczyki, tatuaże, papierosy, ubiera się jak lump, a zwróć kurwa takiemu uwagę, to tak odpyskuje, że strach zaczepić! Was to tylko batem pędzić, batem! Ej, ty! Zostaw tą siatkę! Człowiek się musi z tym tałatajstwem cały dzień męczyć! Stefan, ty mi kurwa nie wyjeżdżaj, że nauczyciele mają osiemnaście godzin na tydzień, dobrze?! Byś pouczył trochę, to zobaczył jaka to ciężka praca! Co ja mówię, praca! To jak pobyt w skrzyżowaniu więzienia z wariatkowem! No, pokażcie ręce! Nic nie wzięliście?! To spadajcie! Już! I nie dotykaj tego samochodu! Na pewno masz gdzieś tam schowanego gwoździa, którym zaraz porysujesz lakier!
Sroga pani od niemieckiego zapakowała wszystkie paczki do samochodu, usiadła koło męża i pojechali. Łukaszek, Gruby Maciek i okularnik popatrzyli na siebie w szoku. Powoli poszli w stronę bloków.
- Chłopcy, możecie mi pomóc? - zagadnęła ich jakaś pani z mapą w ręce. - Którędy dojść...
Ale Łukaszek i okularnik minęli ją bez słowa nie odwracając nawet głowy. A Gruby Maciek wyciągnął w jej stronę rękę z wyprostowanym środkowym palcem.
- No co za niewychowani gówniarze - oburzyła się pani z mapą. - Was to batem by trzeba pędzić, batem!