Problem z Korwinem (krótki wstęp do tematu)

Scena polityczna jest zabetonowana i tak ma pozostać. Jest partia wiodąca, partia opozycyjna , kilka parti mogących utworzyć koalicję z partią rządzącą, a także, dla dodania rumieńców i tematów do zdziwień, oburzeń i uniesień w mediach, partia błaznów, czyli komuchów udających a to postęp, a to najlepsze i najstarsze tradycje; partia tak odstająca od normy, że jeśli opozycja wygra wybory, natychmiast się od niej odżega jak od diabła, tym samym mając zbyt małe poparcia w Sejmie, aby dokonać zasadniczych zmian w Polsce.

Okazało się jednak, że Polacy nie chcą wibratorowych występów Palikota, trzeba ich teraz zaskoczyć z innej flanki, do czego świetnie nadaje się JKM udający libertarianina, ale popierający, jak to się wyraził, "moralność lichwy". Głowa mała, jak to można pogodzić.

Na poziomie statystycznym można w zbiorze danych dopatrywać się ładu, można go dostrzegać, i można go wprowadzać, jak to się stało w lepszych czasach z nałożeniem na gwiaździste niebo figur zodiakalnych, bo Astronomia, podobnie jak Historia, jest sztuką (ma swoją Muzę).

"Dane" deklarowane ankieterom obsługującym exit pool nie mają właściwości ciał niebieskich, są nieweryfikowalne empirycznie i efemeryczne, ale w rękach kreatywnego artysty mogą się stać tworzywem kompozycji przecudnej urody - a nikt nie zaprzeczy, że w dobie kultury ikonicznej obrazki są najważniejsze, można rzec, że tylko one" istnieją".

W polityce i w robocie dziennikarskiej można jakoś wyżyć, a nawet robić karierę, przy pomocy obrazków własnej roboty lub prefabrykowanych zestawów; przy czym jednym potrzebna jest talia do tarota, innym wystarczą trzy karty, ale niezbędne są ręce prestidigitatora - też artysty, ale jarmarcznego -  nie służącego Muzie, jeno gawiedzi,  i nie potrzebującego laurów, lecz miłego grosza.

Mecenat zastępczy państwa dla bardziej czy mniej apollińskich przedsięwzięć astronomów i historyków może być pożyteczny; objęcie nim błaznów i szarlatanów prowadzi do samounicestwienia.

***

Nowy, wspaniały świat - zwłaszcza jego sztuczną wersję elektroniczną - zaludniają profesjonaliści, patrzący z uzasadnioną pogardą na  amatorów, którzy lubią sobie popatrzeć na firmament, ale nie mają pojęcia gdzie szukać Małej Niedźwiedzicy, a  Orion kojarzy im się w najlepszym razie  z panem posłem Jędryskiem.

Amatorzy to marzyciele i każdy ma własne marzenia, ale gdyby ich porządnie przepytać, badaczom ukazał by się pewnie na poziomie statystycznym taki ład , jaki uwielbiają internauci : dychotomiczny. "Prawda jest taka" - można byłoby napisać w raporcie z tych badań - "że w istocie jedni marzą o harmonii sfer, a inni o harmonii pieniędzy, i tylko nieliczni, usytuowani na samym czubeczku obrazującej ów podział krzywej dzwonowej Gaussa, potrafią te marzenia zsyntetyzować". Byłaby to prawda statystyczna, dla profesjonalistów.

Doktor Jabłoński nie jest amatorem (nie jest też, jak się wydaje, marzycielem,  choć zdarzają się tacy i wśród profesjonalistów); jest politologiem, szukającym prawd statystycznych, więc profesjonalnie nieczułym na przedwyborcze rozterki jednostki nie dające się sparametryzować.

Warto to dostrzec i podkreślić, bo naukowy obiektywizm i brak osobistych rozterek to ciągle jeszcze dobra rzadkie - nawet wśród politologów

***

Sądzę, że dla niektórych wyborców Janusza Korwina Mikke istotne, może nawet decydujące znaczenie mogła mieć muszka, z którą mu niewątpliwie  do twarzy.

Cieszę się, że w polskiej reprezentacji na brukselskie igrzyska znalazł się rodak bardzo wyraziście różniący się aparycją od p. Marka Siwca czy p. Joanny Senyszyn.

Jestem kontent, że polskie państwo będzie kompromitował na poziomie europejskim Janusz Korwin-Mikke z Józefowa a nie Janusz Palikot z Biłgoraja.

Mam też, oczywiście, zmartwienia - ale inne. Znacznie większe.

Pięknie pozdrawiam - AT