Nike spod latarni

Wiem że są ważniejsze sprawy.
Jakiś kreatywny gówniarz zagroził rynkowi narkotykowemu bezczelnie budując sprawną, alternatywną sieć handlową,
jakiś zawodowy palant w średnim wieku próbuje twórczo kontynuować myśl polityczną ex-posła Jagielińskiego,
budując partię alternatywną wobec każdej innej, dowolnej,
zarazem przytulne hospicjum dla politycznych prostytutek,
wypadających z różnych powodów z obiegu, chocby "at żyra"
("z nadmiaru sadła kobieta upadła z obiegu wypadła" - to by mogło być o Grubym Rychu, gdyby się wreszcie zdecydował na zabieg),
byli oficerowie budują bunkier w "Sowie",
Balcerowicz niby odszedł, ale wybudował taki pomnik pamięci narodowej Rostowskiemu i Tuskowi, że nawet pani Ewa Nekanda-Trepka nie zaprotestowała, a licznik bije : po oczach, po zakutych łbach i po kieszeniach, choćby i dziurawych..
Ale budownictwo to nie wszystko, zwłaszcza gdy nie wiadomo co się właściwie buduje (wiadomo, czego się nie buduje).
Nie mamy wprawdzie bazy, obiecanej przez Amerykę (ale nie przez O'Bamę, który nie jest specjalnie obiecujący), lecz mamy pięknie rozwiniętą nadbudowę, niczym książę z Shreka.
Oto w XVI konkursie szopenowskim startuje - jak mi piszą -
"około jedenastu" polskich pianistów.
Oto w Krakowie pod Rynkiem można obejrzeć sześć groszy z epoki króla Łokietka - jedyne egzemplarze istniejące na świecie - a w awangardowym od kilkudziesięciu lat teatrze leciwych dziś studentów, za nieco wyższą opłatą, oglądać można siedem dup męskich z epoki Jaruzelskiego & Wałęsy, też unikalnych, bo każda spod innej wyszła sztancy.

Teatr polski, niekiedy nawet narodowy, zaczyna kojarzyć mi się automatycznie z gołą dupą, dubeltowym signum temporis
(bo to i bieda, niczym za ministra Krawczuka, co chciał z bidą tańcować, póki nie pofolguje, i erotomania się szerzy multiseksualna oraz polikulturowa a w każdym bądź razie ekshibicjonistyczna bardzo); doszło do tego, że wcale nie musi być goła, a ja i tak ją widzę. Fata morgana.
Wypinają ją zaś na mnie różne osoby, niekoniecznie mające wdzięk pani Joanny Szczepkowskiej, niestety zresztą.
Nie dalej jak wczoraj wypiął się na mnie pan Adam Michnik oraz jego protegowany Tadzio, osobnik dość dużego format(zdrobniałe nazwisko Słobodzianek jest wyjątkowo mylące) nie tylko w sensie anatomicznym.
Jeśli prawdą jest to, co przeczytałem w recenzji spektaklu
teatralnego, przy pomocy którego Słobodzianek przekazuje
anglosaskiej publiczności wiedzę o Polsce i Polakach, jest rzeczony Słobodzianek wielkim skurwysynem, który powinien zostać za swoje skurwysyństwo napiętnowany (co niniejszym nieporadnie czynię) zaś dzieło jego powinno zainteresować pana prokuratora generalnego tak, jak by go niewątpliwie zainteresowało opublikowanie przez obywatela polskiego
tekstu kwestionującego fakt zagłady warszawskiego getta czy istnienie KL Auschwitz-Birkenau.
Wiedza i opinia o Polsce nie może być nadal przedmiotem rasistowskich manipulacji ludzi i środowisk podłych.
Paszkwilantom i fałszerzom historii trzeba zamknąć gębę.
"Świetne przetworzenie danych, które autor wziął z książek historycznych i publicystycznych" może Adam Michnik uznać za godne takiego wsparcia finansowego, na jakie stać jego "Agorę"; pani profesor Grażynie Borkowskiej z IBL może się podobać wszystko, co napisze pisarz Słobodzianek a Michnik pochwali, Słobodzianek zaś może dopuszczać się ilu zechce plagiatów i kompilacji, bo mamy wszak papier i wolność.
W ramach tejże wolności - korzystając z przejściowej, mam nadzieję, mody na nieczytanie recenzowanych tekstów - sam sobie pozwalam twierdzić, że skoro Adam Michnik nagrodził Słobodzianka za wariacje na temat z Jana Tomasza Grossa, pomysłowo zatytułowane "Nasza klasa" - to Słobodzianek może być - wbrew słusznej swojej posturze -najmniejszym z trzech skurwysynem, ale nie być skurwysynem nie może.
Nie ma takiej możliwości po prostu.
Jest zatem niewinny.
To nie on przecież skurwił boginię zwycięstwa - Nike,
a byłby głupi, gdyby od czasu do czasu - nie skorzystał.
Głupi Słobodzianek nie jest.
To ja jestem głupi, a nawet głupszy.
Ale ja piszę za darmo.