Stróż porządku publicznego

A więc słowo ciałem się stało. Komisja Hazardowa wznowiła działalność już w pełnym składzie. Po pierwszych dniach przesłuchiwania świadków powstaje nieodparte wrażenie, że pierwsze skrzypce grać w niej zamierza przewodniczący Sekuła. Otrzymał od większości sejmowej zadanie stróża porządku publicznego, czyli wentyla bezpieczeństwa strzegącego interesów Platformy Obywatelskiej. Wszystko wskazuje na to, ze zadanie to będzie spełniał z pełnym zaangażowaniem.

Bez należytego taktu, głosem nie budzącym najmniejszego sprzeciwu, przywołuje więc do porządku przedstawicieli PiS w Komisji, bezpardonowo przerywając im tok myślowy lub formułowanie wypowiedzi w trakcie przesłuchiwania świadków. Powołuje się często na postanowienia regulaminu sejmowego lub innych zarządzeń, przedkładając formalizm ponad dążenie do efektywnego ustalenia prawdy. Czepia się sposobu formułowania pytań. Przypomina także przesłuchiwanym o możliwości wnioskowania o uchylenie pytania przez przewodniczącego. Chce być najważniejszy i w momentach trudnych dla przesłuchiwanych przedstawicieli rządu im maksymalnie pomocny.

Dotyczy to szczególnie stosunku przewodniczącego Sekuły do posła Wassermanna Gdy Wassermann rozpoczyna turę swoich pytań, twarz Sekuły tężeje, pojawia się na niej widoczne napięcie, grymas nadludzkiego wysiłku umysłowego i najwyższej koncentracji. Wyczekuje, wsłuchując się co można w słowach Wassermanna zahaczyć lub zdeprecjonować. W znacznie mniejszym stopniu interesuje go meritum wypowiedzi.

Zupełnie odmienny jest stosunek Sekuły do przedstawicieli PO w Komisji. Jest dla nich dobrym tatusiem, który dla zachowania pozorów, w nielicznych momentach ich poucza lub im radzi.

Już pierwsze rezultaty przesłuchania, szczególnie wiceministra finansów, ujawniają nowe okoliczności i fakty (np. interesująca notatkę Kapicy po spotkaniu z Chlebowskim)

Pozostaje mieć nadzieję, że zabiegi Sekuły nie zdołają wyprowadzić śledztwa prowadzonego przez Komisję na manowce.