Filmowa wersja raportu MAK i Komisji Millera

całkiem "amatorskich" obserwacji wynika, że przez światowe systemy informowania (prasa, internet, telewizja) przetaczają się tezy-tematy poruszane w podobnym tonie niemal przez wszystkich. Źródłem tego jest obieg informacji dla profesjonalistów. Z jednej strony są to agencje dla których obieg informacji jest celem istnienia i generowania dochodów. Z drugiej, są to międzynarodowe kontakty międzyosobowe poszczególnych dziennikarzy lub osób związanych z tą profesją. Nie można pominąć faktu że instytucje (np. partii rządzącej) aktywnie przekazują informacje dystrybutorom. Ten układ sprzyja generowaniu podobnych opinii na dany temat pojawiających się jednocześnie nawet na całym świecie, choć niekoniecznie we wszystkich gazetach/portalach/kanałach reprezentujących wszystkie możliwe opcje polityczne. Dziennikarstwo w takiej sytuacji, w znacznej części przestawia się na ilość (nie na jakość) informacji i na "łatwiznę" a głównym celem działania nie jest rzetelna informacja, a sprzedaż produktu.
Ilustracją dla mojej tezy jest, poza katastrofą smoleńską, pojawianie się takich "zjawisk" jak skuteczne próby ośmieszania Lecha i Jarosława Kaczyńskich, akcje prasiwe wymierzone w "faszystowskie" Węgry, czy walka z Kościołem katolickim przez żonglowanie problematyką pedofilii.
Z mojego punktu widzenia, dziennikarzy którzy właściwie postrzegają swoje powołanie jest w tej chwili mniejszość i mają oni trudniej.
Biorąc pod uwagę jak ważna jest dla Rosji opinia przeciętnego statystycznego zjadacza chleba na temat katastrofy smoleńskiej - ich agentura musiała robić wszystko co możliwe wokół sprawy filmu produkowanego dla National Geographic. Może uda się czegoś dowiedzieć?