Strach i pogarda Zbigniewa Kowalskiego

w momencie pisania o tym sa mym pomyślałem, ale już nie dodałem :-)

Przyszło mi jeszcze jedno przemyślenie:
1. Odczuwający tylko pogardę, bez strachu - wyjątkowi idioci, nawet nie pożyteczni, bo czasami dla salonu niebezpieczni. Przykład - Domink Taras - zryta bania (mówiąc kolokwialnie). Zatrzymali się na propagandzie 2005-2006.
2. Odczuwający jednocześnie pogardę i strach - Zbigniew Kowalski (Preisner). Pożyteczni idioci. Na tyle inteligentni, żeby coś skomponować, i zadaniować (motywować) ich do samodzielnych wystąpień w mediach. Czasami jednak są wpadki - Chyra - wystąpił w kampanii Bula-Komoruskiego i okazało się że nie jest nawet pożytecznym, samodzielnym idiotą - jest niebezpiecznym idiotą.. Ci mniej więcej nadążają z linią propagandy, i wysuwani są na pierwsze medialne fronty czasami wymagając do szkolenia czy marchewki na kiju, czasem szantażu lub bata.
3. Odczuwający tylko strach. Na pogardę nie pozwala jednak system wartości. Ci tak jak pisałem - zbyt mocno bojaźliwi, zbyt mało odważni. Czasami po fatalnym, bezmyślnych wyborze (pamiętajmy że w 2005 r. wiele głosów na PO, PiS, to był przypadek) i po równie głupim zaangażowaniu w partyjne wiece. Stoją w rozkroku. To od nich najwięcej zależy. To oni będą w stanie przełamać masę krytyczną. Czasami boją się o życia, czasami tylko o kariery już zrobione, czasami o kariery, które dopiero przed nimi, różnie - grupa najbardziej zróżnicowana - przecież tylko głupiec się nie boi - boją się wielu rzeczy. Przykład ciężko podać, bo przeważnie to Ci którzy oficjalnie unikają tematu lub poruszają się wyjątkowo ostrożnie po jego obszarze. Jeśli bym musiał podać, to wymieniłbym Kukiza, Kazika (tym akurat na pewno głupio, że przed chwilą byli pożyteczni). Antypisowska propaganda już dawno na nich (tę część która się jej poddała) nie działa. Szukają dogodnego momentu na odwagę. Niektórzy anonimowi - już działają. Innych nigdy nie będzie stać na odwagę - wycofają się rakiem uzasadniając swoje pomyłki stwierdzeniem, że "wszyscy siebie warci - Tusk i Kaczyński".
4. Odważni - specjalnie nie piszę, że bez strachu - strach to jeden z czynników pozwalających właściwie zarządzać ryzykiem. Ci pomimo wielkiego ryzyka mówią prawdę, żyją w cieniu strachu o kariery, pracę ( chyba że już stracili ), o życia ( chyba że już stracili). Przykłady pierwszych z brzegu artystów - Jan Pietrzak, Janusz Rewiński, oprócz artystów wielu uczonych i specjalistów. Chwała im za to, że są - tylko dzięki ich istnieniu grupa bojaźliwych na szansę przełamać krytyczną masę.
5. Dla porządku trzeba jednak napisać o tych, co nie mieli nigdy cienia pogardy, ani (już) strachu. To Ci, którzy już tylko w spokoju przyglądają się nieuniknionym zmianom u boku Stwórcy. Przykłady doskonale znamy i nie ograniczają się tylko do tych którzy stracili życia już po zamachu pod Smoleńskiem.. Tym także oprócz naszej doczesnej - wieczna chwała!

p.s. bardzo przepraszam za bbłędy - pisanie na tablecie to masakra!

zastanawiałem się nad tym.. może nie wszyscy? Wydaje mi się jednak, że ten Kowalski (Preisner) - bez urazy dla innych Kowalskich - to w tych akurat tematach, pożyteczny idiota. Zastanawiając się poczytałem kilka razy co nabredził i czasami się zastanawiam czy to nie kategoria niebezpiecznego? Bo któż awanturowałby się o utwór opuszczony na różnicy czyjegoś pogrzebu?? Toż to istny dureń, ktory wypuścił się w kanał.. To że ktoś pisze nuty, nie oznacza że nie będzie bredził mówiąc czy pisząc ( rozumujac). Wszak muzykę można komponować metodą prób i błędów w jakimś zaawansowanym edytorze w zaciszu domowego ogniska. Szacunku, dobrej opinii się tak nie tworzy -w oparciu o próby "mądrych" publicznych wypowiedzi. Wiesz co - Wajda, Kutz to w sumie też niebezpieczni - bo jak Niesiołowski - z pianą na ustach.. A gdzie Pana na ustach zdemenciałych artystów pasuje do dogmatu państwa miłości?

Oczywiście że tak! Sztucznie utrzymywani, licencjonowani, koncesjonowani, do czasu kiedy w miarę bez zagrożeń wypełniali pustkę po prawdziwej inteligencji mogli się czuć komfortowo. Dziś utrzymanie się ich z etykietą inteligenckości wymaga nie lada zabiegów, w tym rozpaczliwie zdesperowanego, kurczowego trzymania się spódnicy władzy. Rozpacz tym większa, że ta władza niechybnie zbliża się do dna, ociera czy wręcz relatywnie pewnie zbliża się do trybunałów i skazujących wyroków. Czym będą Ci ludzie bez swej władzy? czym będą bez układu? Stąd ta rozpacz, jakieś chaotyczne ruchy. Z każdym szarpnięciem coraz głębiej w bagnie.. I władza, i jej zakompleksiona inteligencja..