Rozum w uśpieniu. Psychopaci i półgłówki decydują o losach świata?

Przez kilkadziesiąt lat po II wojnie światowej w Europie – nie licząc wydarzeń w czasie rozpadu Jugosławii – nikt na groził nikomu wojną zaborczą. Nawet w najgorętszym okresie zimnej wojny, obie strony, Zachód i ZSRR potrząsały szabelką, ale deklaratywnie czy faktycznie tylko w obronie własnej. Kryzys kubański, to coś zgoła innego, gdyż chodziło o rywalizację między USA i ZSRR. Chruszczow, który uchodził za nieobliczalnego, miał jednak wystarczająco dużo zdrowego rozsądku, by nie ryzykować starcia nuklearnego. Nie chodziło o żadne względy humanitarne, a już w ogóle natury etycznej. Po prostu zwykły rachunek prawdopodobieństwa. Putina nie można tu nawet porównywać, chociażby dla tentego, że brak mu przebiegłości tego ostatniego. Jedyne porównanie sensowne, to Hitler, ten bowiem także wywołał wojnę, której wygrać nie mógł. Ma Putin, podobnie jak Hitler, sporo półgłówków w swym otoczeniu, nie tylko nie równoważących jego szaleństw, ale dolewających oliwy do ognia. Oto wypowiedź rosyjskiego parlamentarzysty Sawostjanowa: „Federacja Rosyjska może dokonać ofensywy na pełną skalę na Polskę, państwa bałtyckie i Kazachstan w ramach globalnej specjalnej operacji militarnej mającej na celu demilitaryzację i denazyfikację”. Z kolei inny polityk rosyjski dodał: To tylko początek. Rosja otwarcie obiecuje, że będzie dużo europejskiej krwi. To, że takie plany bliskie są Putinowi potwierdza wypowiedź jego chłopca na posyłki, Miedwiediewa szkalującego Polskę za jej postawę wobec wojny na Ukrainie.

New York Times, z którego zaczerpnięto cytowane miejsca, rzadko pisze coś dobrego o Polsce, ale widzi w niej tym razem sworzeń, „wokół którego obraca się wiele z nadziei Zachodu i furii Rosji”. Ogólnie rzecz biorąc komentarze NYT zawierają wiele prawdy, przynajmniej tyle , ile może znieść jego amerykański czytelnik,

Rosja z jej megalomańskim imperializmem to jedna spawa, ale w ferworze dramatycznych wydarzeń na Ukrainie, które nas nie mogą nie obchodzić, jak gdyby umyka coś, co z kolei tak Polskę dręczy, jak Moskale Ukrainę. Mowa o Brukseli i Luksemburgu. W USA jednak postrzega się to, choć może w nieco zmanierowany sposób się to artykułuje. NYT komentuje w ten sposób zarówno decyzję prezydenta Bidena, by odwiedzić Polskę podczas swojej europejskiej podróży, a także niedawny antypolski tekst byłego prezydenta Rosji Dmitrija Miedwiediewa pomstujący na polskie działania w obliczu wojny na Ukrainie.

NYT stwierdza nadto, że za sprawą kryzysu polski rząd - bez ustępowania w wielu sporach z Brukselą - zdołał "porzucić, lub przynajmniej przesłonić swoją reputację jako uporczywego awanturnika" i przyjąć pozycję nieodzownego i zaufanego sojusznika zarówno Brukseli jak i Waszyngtonu, a także punktem, przez który przechodzą wszystkie "dyplomatyczne militarne i humanitarne drogi do Ukrainy".

Co do Waszyngtonu, może autor tych słów ma i rację, co do Brukseli, widać chce problem owinąć w bawełnę. Bo czy walka o suwerenność jest awanturnictwem, które trzeba „porzucić” lub „przysłonić” czymkolwiek? A nadto Polska może i jest zaufanym sojusznikiem Brukseli, ale odwrotnie taka relacja nie zachodzi, bo Polska musi bezskutecznie zabiegać o należne jej fundusze i jak dotąd, sama dźwiga ciężar ratowania ludzi z Ukrainy. A powód jest ten, że Bruksela pustymi deklaracjami stara się uspokoić sumienie wobec ludobójstwa na Ukrainie, a ta awanturująca się Polska działa bez zbędnych frazesów. Sophie Pornschlegel stwierdziła, że postawa Polski wobec uchodźców może zmienić nastawienie Komisji Europejskiej w sporach z Warszawą na "dość łagodne". Dziwne to, jak na działaczkę European Policy Council. Polska nie potrzebuje nagrody za swą humanitarną postawę wobec Ukrainy, ale po prostu sprawiedliwości ze strony Komisji Europejskiej i TSUE. Chce zachować swą tożsamość, nic więcej, a to gwarantuje jej Konstytucja i tego nie wolno kwestionować nawet biurokratom unijnym.

Dziś sporo się mówi – więcej za Oceanem niż w Europie – o roli Polski w związku z agresją Putina na Ukrainę, są też enigmatyczne wypowiedzi na tematy wypłaty Polsce należnych, nie jako nagroda za coś, ale jako prawnie i bezwarunkowo do niej należących funduszy. Oczernianie Polski w świecie to nie tylko rosyjskie „fejki”, jak chce pani Mosbacher, ale narzędzie w rękach libertyńsko-lewackiej kliki rządzącej Unią, której najbardziej czynnymi harcownikami są renegaci przez Polskę wysłani do PE. Była ambasador USA w Polsce sądzi, że „w sercu Europy musiała wybuchnąć krwawa wojna, żeby niektórzy - zwłaszcza Niemcy - uświadomili sobie konsekwencje wiązania się umowami handlowymi z Moskwą”. Uważa ona, że Polskę powinny przeprosić Unia Europejska i USA. Czyli znowu bolesny problem krzywdy wyrządzanej Polsce ma być załatwiony na drodze jakiegoś dżentelmeńskiego gestu. Takim gestem co prawda większej wagi była wizyta Bidena w Polsce, ale piękne jego przemówienie także pozbawione było konkretów. Jedynie Ursula von Leyen jasno powiedziała o co chodzi. „Przewodnicząca KE Ursula von der Leyen postawiła pod koniec października ub.r. warunek, by w polskim KPO znalazło się zobowiązanie polskiego rządu do likwidacji Izby Dyscyplinarnej SN. Ma to związek z tym, że Trybunał Sprawiedliwości UE 14 lipca 2021 r. zobowiązał Polskę do natychmiastowego zawieszenia stosowania przepisów odnoszących się do uprawnień Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego w kwestiach m.in. uchylania immunitetów sędziowskich”.

Nic w Polsce nie jest tak potrzebne jak uzdrowienie wymiaru sprawiedliwości. A ma on na grzbiecie wszystkie garby wyrosłe w czasach PRL. Wielu sędziów udowodniło swe upolitycznienie w obozie wrogim także obecnej Polski. Nie jakiegoś PiSu, nawet nie owej rzekomo „populistycznej konserwatywnej władzy”, ale Polsce. To są inwektywy do jakich przywykliśmy, kiedy niezależnie myślących nazywano „czarną reakcją”. To był język także niejednego z deputowanych z Polski w PE. Unia europejska przymyka oko na nadużycia wielu sędziów, byle znaleźć w Polsce sojuszników w dziele moralnej dezintegracji społeczeństwa i uczynienia z Polski jedną z takich „resztówek” umierającej Europy. Każdy gest oporu przeciwko temu nazywa się niepraworządnością.

A czym jest wspieranie ludobójczej w swych poczynaniach Rosji? Powiedzmy sobie bez ogródek: jest przy kłamliwym pustosłowiu rzekomo potępiającym Putina, dawaniem mu wolnej ręki w zamian za zyski płynące z kontaktów gospodarczych z Rosją. Tak było w przypadku Polski w 1939 r., w 1945 r. To była ta praworządność polityki bez żadnych zasad moralnych. Taka sama jak dziś kiedy represjami chce się wymusić na Polsce rezygnację z jej tożsamości i pójście na drogę indyferentyzmu we wszystkim co czyni człowieka w sumieniu odpowiedzialnym za jego czyny.

Obłudy władz UE dopełnia wypowiedź pani Urszuli von der Leyen pod adresem Chin, że nie powinny one ingerować w unijne sankcje wobec Rosji: "Jako stały członek Rady Bezpieczeństwa ONZ Chiny ponoszą szczególną odpowiedzialność. (...) Stawką jest reputacja Chin. Chodzi o zaufanie, rzetelność i decyzje dotyczące długoterminowych inwestycji. Każdego dnia wartość handlu UE-Chiny wynosi 2 miliardy euro. Rosyjsko-chiński handel to 330 mln euro. Przedłużanie wojny i dalsze zakłócenia w światowej gospodarce nie leżą w niczyim interesie".

Trzeba mieć dobrze wytrenowaną bezczelność, by strofować innych za to, co samemu się robi. Dlaczego ta pani nie adresuje podobnych wymówek pod adresem Macrona, Olafa Scholza? Wszystko to dowodzi jakiejś śmiertelnej choroby, która toczy cały świat. Nic dziwnego, że największe szanse na władanie nim mają psychopaci i półgłówki. Jedni i drudzy nie mają żadnych hamulców.

Wiemy jednak do czego prowadzi indyferentyzm wykluczający wszelkie obiektywne normy moralne, zastępowane właśnie wariactwem psychopatów i megalomanią półgłówków. Jego próbki mamy dziś na Ukrainie. I tam wszędzie, gdzie interes przeważa nad prawami człowieka. W szermowaniu nimi Zachodu otrzymujemy jeszcze jeden dowód małoduszności i obłudy. Psychopata i półgłówek idą na oślep, nie patrząc poza długość własnego nosa. Winni wszelkiego zła są ci, którzy mu na to pozawalają. Szkoda tylko, że skutki tego uderzają w Bogu ducha winnych ludzi.