Nowe perspektywy dla Polski

Wraz z prezydenturą Trumpa i objęciem rządów przez MM, otworzyło się kolejne okienko w sytuacji geostrategicznej Polski, pozwalające na wzmocnienie pozycji Polski na arenie międzynarodowej. Nawet awantura z Izraelem wyszła nam na dobre, ujawniając polskie słabości i pokazując kierunek, w jakim należy podążać. Stało się jasne, że, żeby się liczyć na scenie międzynrodowej, żeby urzędnicy UE nami nie pomiatali i żeby zmniejszyć ryzyko konfliktu z Rosją i skłonić kraje Trójmorza do bardziej intensywnej współpracy, to trzeba wzmocnić Polskę, a szczególnie potencjał gospodarczy i militarny.

Żeby ten cel móc osiągnąć trzeba urozmaicić system komunikacji ze społeczeństwem tworząc bardziej zróżnicowane kanały komunikacji, mniej i bardziej oficjalne, oraz dokonać paru bardzo radykalnych posunięć w polityce wewnętrznej i powinna temu towarzyszyć przemyślana polityka medialna. Celem powinno być zwiększenie polskiego budżetu obronnego do 5% PKB, aż do chwili gdy PKB Polski osiągnie przynajmniej połowę PKB Rosji, a to wymagałoby przesunięć w całym budżecie. Z tej przyczyny potrzebna jest umowa ze związkami zawodowymi, pozwalająca na niezakłocony przez jakiekolwiek roszczenia płacowe wzrost udziału w PKB do założonego jak wyżej poziomu. Oczywiście trzeba tu działać na dwóch poziomach - zmiana polityki powinna być oficjalnie uzasadniona na jeden sposób, a realne jej cele rozpropagowane nieoficjalnie, ale skutecznie pocztą pantoflową. Wzrost płac powinien więc być jedynie ograniczony do poziomu rekompensującego inflację. 

Nadarzyła się okazja - chaos w UE i trzeba ją bezwzględnie wykorzystać, a ewentualnym kontestatorom takiego projektu umiejętnie - czytaj: nieoficjalnie i dosadnie - przemówić do rozumu. I dużo na ten temat dyskutować w kontaktach bezpośrednich, ale pod żadnym pozorem nie prowadzić dyskusji w internecie, bo to nie jest właściwe miejsce. Drodzy Państwo, trzeba nadrobić straty jakie ponieśliśmy przez ostatnie 300 lat. PROSZĘ MIEĆ NA UWADZE TE 300 LAT. To jest z Państwa strony nie jakieś poświęcenie, lecz odpracowanie błędów naszych przodków, do którego jesteśmy wszyscy zobowiązani. Nikt tu łaski nie robi.Taka okazja może się nie powtórzyć, więc trzeba maksymalnie wykorzystać najbliższe dwie dekady, żeby nas wnuki nie przeklinały. I to jest powód drugi - stworzyć realną szansę dla wnuków. 

Takie ściągnięcie cugli może mieć dodatkowy atut - koncentracja środków i zablokowanie bezmyślnej konsumpcji może zaowocowań nowymi impulsami i przekierować uwagę na nowe dziedziny działalności.