Nowe, nie znaczy, że lepsze!

Nowy rok zbliża się, czy tego chcemy, czy nie i jak kiedyś zauważył nasz przyjaciel wychodząc w czasie sylwestra na balkon

„ Ludzie, czego się cieszycie? Nowe, nie znaczy, że lepsze!”

Ale z tego powodu nie umilkły wiwaty na cześć nowego roku, ani nie zastygły zawstydzone fajerwerki.

Wszystko działo się na przełomie roku 87/88, czyli czasy gen. Jaruzelskiego i schyłkowej komuny, no i 2Xtak generała i jego reform.

Potem jeszcze wiele sylwestrów pamiętam, ale tamten wcisnął się do mojej pamięci najbardziej, może dlatego, że po skończonej prywatce, gdy goście się rozeszli, jak zrobiłam jaki taki porządek, a Jacek rozścielił łóżko, byśmy choć trochę mogli odpocząć obudziła się nasz najstarsza córka, wtedy niespełna dwuletnia, także ubawiliśmy się jak pies w studni drzemiąc po kolei, a nasza latorośl i tak szarpała nas za włosy i nie dała nam spać.

Nie jestem zwolennikiem świętowania sylwestra, zwłaszcza, że nie widzę w tym niczego godnego uwagi, no cóż rok musi mieć początek i koniec, jak i wszystko, ale dla mnie jest to jak odwieczne „umarł król, nie żyje król”.

Bo koniec roku, to jakby umieranie… początek to jak objęcie władzy i ci co dopiero jakby przed chwilą cieszyli się z nadejścia roku, który nam mija, dziś z równą pasją witają rok następny wiwatami i sztucznymi ogniami, by jeżeli Bóg pozwoli z równą pasją witać ten, który przyjdzie jako rok następny.
To brzmi jak obłęd, prawda?
A nikogo to jednak nie dziwi.

Pozdrawiam serdecznie.:D