Coś się święci?

Oglądając zgromadzonych na Krakowskim Przedmieściu
ludzi,  zebranych tam w pół roku po
narodowej tragedii, miałem wrażenie czegoś w rodzaju deja vu. Przeważało
poczucie niezwykłej powagi, a w twarzach tych ludzi widziałem zmęczenie,
skupienie oraz nadzieję i głęboką wiarę na zmiany.

Te małe krzyżyki trzymane w dłoniach lub palce wyciągnięte
do góry i złożone w literę V, czasem jedno i drugie naraz, uparcie podpowiadały
mi, że już gdzieś tych ludzi  widziałem.

Może jeszcze długo bym się nad tym zastanawiał lub znowu na
miesiąc zapomniał ten męczący moją pamięć obraz, gdyby nie medialne
podpowiedzi.

Kiedy usłyszałem, że Władysław Bartoszewski zauważył tam
wzrok Dzierżyńskiego, a autorytety ze stajni Michnika zaczęły gardłować o
rodzącym się faszyzmie i zagrożeniu dla polskiej państwowości, nie miałem już
żadnych wątpliwości, gdzie owych ludzi sprzed pałacu prezydenckiego poznałem.

Każdy może odnaleźć w internecie fragmenty „Mszy za
Ojczyznę”, odprawianych przez księdza Jerzego Popiełuszkę i zobaczyć te same
gesty, twarze, pieśni, las krzyży. To te same postaci, jakby przeniesione w
czasie.

Być może dziś młodzi ludzie, zwłaszcza po podniosłych
uroczystościach beatyfikacyjnych z czerwca tego roku sądzą, że ówcześni Polacy
stali murem za księdzem Jerzym i jego marzeniami o Polsce wolnej, żyjącej w
prawdzie. Myślą zapewne, że episkopat, cały polski kościół i cały naród wielbił
odważnego kapłana i popierał go z całych sił, a przeciw sobie miał tylko
komunistów z Jaruzelskim i Kiszczakiem na czele.

Tak niestety nie było.

Dla wielu, którzy ulegli zmasowanej propagandzie, ksiądz
Jerzy był jątrzycielem, zagrożeniem dla polskiej państwowości, przeszkodą na
drodze do normalizacji. Był też niewygodnym duchownym dla sporej części
hierarchów, do dziś obecnych w naszym życiu publicznym, oficjalnie
podziwiających teraz jego odwagę, patriotyzm i wielką, silną wiarę.

Po jednej z takich mszy ówczesny komunistyczny
minister-kierownik Urzędu ds. Wyznań, Adam Łopatka wystosował taki oto list do
Sekretarza Episkopatu abp. Bronisława Dąbrowskiego: 

„Jego kazanie [z 29
sierpnia 1982 r.] i przygotowana sceneria nabrały wymiaru oczywistej inspiracji
do manifestacyjnych zachowań wiernych. [...]Bez odpowiednich zezwoleń
zastosował nagłośnienie otoczenia kościoła, powodując tym zgromadzenie się ok.
5 tys. osób i w następstwie zablokowanie okolicznych ulic. [...] Postawa i
klimat stworzony przez ks. Popiełuszko spowodowały, że zgromadzenie religijne
przekształciło się w manifestację polityczną niosącą zagrożenie dla ładu,
bezpieczeństwa i porządku w Stolicy”

Nie chciałbym, aby powstało wrażenie, że stawiam znak
równości między księdzem Jerzym Popiełuszko, a Jarosławem Kaczyńskim. Ja mówię
tylko tęsknocie tysięcy ludzi za prawdziwą wolnością i prawdą w życiu
publicznym. Mówię, że dzisiaj po upływie niemal trzydziestu lat od tamtych
wydarzeń, historia jakby zatoczyła koło a język dzisiejszych władz i elit,
porównując go choćby z fragmentami powyższego listu komunistycznego ministra,
wcale się nie różni a być może dzisiaj jest nawet bardziej ostry i
bezczelniejszy. Warto na koniec przypomnieć, że ludzie Jaruzelskiego i
Kiszczaka posunęli się wtedy do podrzucenia w domu księdza Jerzego opozycyjnych
ulotek, materiałów wybuchowych i amunicji w celu kompromitacji kapłana, a jeden
z organizatorów późniejszego mordu na nim, płk Adam Pietruszka takie polecenie
wydawał TW o pseudonimie „Jankowski”:

„Nadal przekazywać
prymasowi opinie, które będą dyskredytowały ks. Popiełuszkę”

Przypomnę, że ów TW „Jankowski” to ksiądz Michał Czajkowski,
późniejszy „autorytet” III RP wykreowany przez Gazetę Wyborczą i ten sam
kapłan, który, poświęcił nowy budynek „Agory”.

Dzisiaj nie mamy już partii komunistycznej, ale dorobiliśmy
się kolejnej jedynej przewodniej siły narodu. Siły tak pewnej, że tylko ona ma
prawo rządzić Polską i prowadzić naród do świetlanej przyszłości, że możecie
być pewni, jak mówił Józef Cyrankiewicz:

„ Każdy prowokator czy
szaleniec, który odważy się podnieść rękę przeciw władzy ludowej, niech będzie
pewny, że mu tę rękę władza ludowa odrąbie, w interesie klasy robotniczej, w
interesie chłopstwa pracującego i inteligencji, w interesie walki o
podwyższenie stopy życiowej ludności, w interesie dalszej demokratyzacji
naszego życia, w interesie naszej Ojczyzny”.

Dużo szumu wywołały ostatnio słowa prof. Marcina Króla,
który stwierdził, że:

"Żeby bronić
demokracji, trzeba stosować czasem antydemokratyczne metody"

Ktoś powie –wyskok, ale ta wypowiedź wpisuje się w jakiś
szerszy, ukryty na razie plan i nie jest bynajmniej pierwszą zapowiedzią
likwidacji opozycji. Oto, co w GW pisał Mazowiecki junior:

"Z Jarosławem
Kaczyńskim nie zrobimy ani jednego kroku do przodu. To najważniejszy powód, by
się

z nim rozstać"

Kontynuował w wywiadzie dla "Polityki" Mazowiecki
senior:

„To jest walka z
systemem demokratycznym. Takie postępowanie w I Rzeczpospolitej nazywano
rokoszem”

I teraz wkracza sam Adam Michnik, który w wywiadzie
udzielonym „Wprost” oznajmia:

„Prawo i
Sprawiedliwość przypomina Komunistyczną Partię Polski. To opozycja
antysystemowa i antypaństwowa”

Nie jest to wypowiedź spontaniczna i naczelny "Gazety
Wyborczej" celowo cofnął się w czasie by nie użyć w swym porównaniu PZPR,
co mogłoby urazić jego przyjaciół i „ludzi honoru”, generałów Kiszczaka i
Jaruzelskiego. Jednym słowem poświęcił dla nich pamięć o swoim ojcu, o godzenie
w którą jeszcze nie tak dawno sądził się z IPN-em i przegrał.

Coś wyraźnie wisi w powietrzu i „rycerze wolności i
demokracji” z okrągłostołowego rozdania są zdolni do „rozwiązania kwestii
pisowskiej” w niekonwencjonalny sposób.

W tym miejscu warto przytoczyć cytat z Palikota, którego
„nadzieja” wielkiego oburzenia medialnego jakoś nie wywołała:

"Przyjdzie taki
dzień, że Jarosław będzie już rozmawiał z siłami ostateczności. Być może
jeszcze w tym roku. I wówczas uznamy, że to był naprawdę dobry rok. Tego się
trzymam, w to wierzę."

Tekst opublikowany w „
Warszawskiej Gazecie”

Źródła:

http://wyborcza.pl/1,75515,8256880,Dosc__Jaroslaw_musi_odejsc.html

http://www.polityka.pl/kraj/rozmowy/1507554,1,janina-paradowska-rozmawia-z-tadeuszem-mazowieckim.read

http://wprost.pl/ar/213808/Michnik-PiS-jest-jak-przedwojenni-komunisci/

http://palikot.blog.onet.pl/Nadzieja,2,ID412540850,n

„Biuletynem IPN” 2004, nr 10.